آقای پرسپولیس

خیلی از هم سن و سال‌های او مدت‌های مدیدی است که بازی در مستطیل سبز را کنار گذاشته‌اند یا مربی شده‌اند یا سراغ کسب و کار دیگری رفته‌اند، اما او همچنان پا به توپ است و انگار قصد خداحافظی ندارد.

2 ماه دیگر او 37 ساله می‌شود، اما همچنان مثل یک جوان 20 ساله در میانه میدان پرسپولیس آقایی می‌کند. باقری فوتبالش را از تبریز و بازی در تراکتورسازی آغاز کرد، آن زمان هنوز تراکتورسازی از تیم‌های دسته اول ایران بود. کریم جوان در سال‌های 71 تا 73 (در 2 فصل) برای این تیم بازی کرد و 2 گل به ثمر رساند، اما ویژگی‌های مثبت او آنقدر زیاد بود که تعداد کم گل‌هایش را تحت‌الشعاع قرار می‌داد. کریم آنقدر خوب بود که تیم پایتخت‌نشین کشاورز (که آن زمان تیم سوم جدول لیگ آزادگان بود) او را به خدمت گرفت. 2 فصل هم برای کشاورز به میدان رفت تا بازی خوبش چشم مربیان وقت پرسپولیس را بگیرد و آنها را به فکر جذب این بازیکن بیندازد. حضور او در تیم پرسپولیس البته تنها یک فصل طول کشید. فصل (76- 75) در پرسپولیس بازی‌های خوبی را به نمایش گذاشت و هم در تیم ملی ایران و در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا. در پایان این فصل باقری از پرسپولیس جدا شد تا به همراه علی دایی به عنوان لژیونر راهی آلمان و تیم آرمینیا‌بیله‌فلد شد تا در بوندس‌لیگا توپ بزند. کریم 3 سال در آلمان بود و بعد به لیگ امارات رفت. همان روزها بود که تصمیم گرفت از تیم ملی ایران خداحافظی کند. زمانی که منتقدانش لب به انتقاد گشودند و گفتند: «دوران بازی او تمام شده است.» کریم باقری اما در دهه سوم زندگی‌اش دوباره به پرسپولیس پیوست. با نامهربانی‌های بگوویچ کنار آمد و بعد انگار دوباره توسط مصطفی دنیزلی کشف شد. کریم در پرسپولیس دنیزلی به دوران اوجش بازگشت. هر چند رفتن دنیزلی از پرسپولیس و بی‌ثباتی این تیم در فصل بعدش دوباره کریم را به حاشیه فرستاد، اما زمانی که قطبی به پرسپولیس آمد، کریم باقری دوباره همان کریم باقری دوران جوانی‌اش شد. آنقدر خوب بازی کرد که علی دایی از او برای بازی در تیم ملی دعوت کرد. او حالا در آستانه 37 سالگی همچنان همه‌کاره میانه میدان پرسپولیس است.