مسابقه‌های فوتبال دسته اول باشگاه‌های ایران در شرایطی از پنجشنبه گذشته شروع شد که امسال بیش از هر دوره دیگری نام‌های شناخته‌شده و پرسابقه در مربیگری یا بازیگری، هدایت تیم‌های حاضر در مسابقه‌ها را به عهده دارند. نگاهی به نام‌هایی چون اکبر میثاقیان، نادر دست‌نشان، فیروز کریمی، اصغر شرفی، احمد خداداد، یحیی گل‌محمدی، بیژن ذوالفقارنسب، حسین خطیبی، محمود فکری، هادی برگی‌زر و ... نشان‌دهنده غنای نیمکت‌های این فصل لیگ دسته اول است. در حالی که نام غلامحسین پیروانی را هم به طور غیرمستقیم می‌توانیم به این اسامی اضافه کنیم.
کد خبر: ۲۸۶۴۶۳

2 نفر از این مربیان صاحب‌نام که سال‌ها شاهد موفقیت‌های کمابیش آنها با تیم‌های مختلف لیگ برتری بودیم اکنون از لیگ برتر تبعید شده‌اند، تعدادی به دلیل جوانی مورد وثوق مدیران تیم‌های لیگ برتری قرار نگرفته‌اند و برخی دیگر به خاطر این‌که بیکار نمانده باشند حاضر شدند نام خود را به عنوان سرمایه‌ای برای تیم‌های لیگ یکی هزینه کنند.

با این اوصاف نگاهی اجمالی به نام برخی مربیان حاضر در رقابت‌های امسال جام آزادگان برای علاقه‌مندان خالی از لطف نیست.

بیژن ذوالفقارنسب (صنعت نفت آبادان)‌

ذوالفقارنسب که چند روز پیش با انتخاب مربیان لیگی به عنوان تنها عضو لیگ یکی کمیته فنی فدراسیون فوتبال برگزیده شد پس از سال‌ها حضور در تیم‌های رده بالای باشگاهی و حتی نشستن روی نیمکت مربیگری تیم ملی در جام جهانی، حالا سر از نیمکت تیم ریشه‌دار و پرهوادار صنعت نفت آبادان درآورده‌ است. او که برنامه آماده‌سازی تیمش را مشابه تیم‌های لیگ برتری قبلی خود به پایان رسانده، کادر فنی مطرحی را هم در کنارش می‌بیند که نشان از جدی بودن نفتی‌ها برای بازگشت به لیگ برتر است. دکتر می‌توانست با نپذیرفتن هدایت تیم خوزستانی، یکی از نخستین گزینه‌ها برای جایگزینی هریک از مربیان شاغل در تیم‌های رده‌های مختلف ملی یا باشگاه‌های لیگ برتری باشد، ولی گویا او می‌خواهد برای نموی تازه و جدا شدن از دور تسلسل قبلی دست به خطر زده باشد.

فیروز کریمی (داماش گیلان)‌

امیر عابدینی از اواسط سال گذشته که باشگاه داماش گیلان را خرید، محکم پشت استانکوی پیر ایستاد، ولی تلاش‌های مشترک او، استانکو و عبدی برای بقای تیم رشتی نتیجه‌ای نداد تا این بار به دنبال نامی برود که آخرین قهرمان باشگاه‌های آسیا برای تیمی ایرانی با هدایت او به دست آید. نشستن فیروز کریمی روی نیمکت تیمی دسته اولی تازگی ندارد و او حتی سرمربیگری تیم کم‌نام و نشان شهاب زنجان را هم به عهده داشته است.

به این ترتیب داماش گیلان با آن که در گروهی دشوار قرار گرفته است، ولی با اتکاء بر منابع مالی، مدیریت، مربیگری و بازیکنانی مطرح بخت زیادی برای بازگشت سریع به لیگ برتر محسوب می‌شود.

اکبر میثاقیان (شهرداری‌ تبریز)‌

شهرداری تبریز فصل گذشته با هدایت محمدحسین ضیائی تا یک قدمی صعود به لیگ برتر پیش آمد، ولی این افتخار را به شاهین بوشهر واگذار کرد تا امسال برای موفقیت دست به دامن مربی سرشناسی شود که به دلیل رفتار حاشیه‌‌ای خود مورد علاقه برخی افراد صاحب نفوذ نیست و وادار به جدایی از لیگ برتر شده است. تجربه نشان می‌دهد میثاقیان با سختگیری‌های همیشگی‌اش، تیم‌هایی جان سخت و مقاوم را می‌سازد بویژه این که اعتقاد دارد امکانات موجود شهرداری تبریز بسیار بیشتر از اغلب تیم‌های لیگ برتری است.

اصغر شرفی (پتروشیمی تبریز)‌

مربی پیشین تیم ملی در جام جهانی 1978 که با هدایت استقلال افتخارهای خوبی به دست آورد به دنبال جدایی طولانی مدتش از فوتبال ایران، بازگشتی چندان موفق با ‌آن نداشت و بنا به هر دلیلی با تیم‌های کم بنیه لیگ برتری نتایج درخشانی نگرفت. او پس از مدتی دوری، این بار از طریق حضور در لیگ دسته اول بخت خود را مورد آزمایش قرار می‌دهد. پتروشیمی هم در فصل گذشته مثل دیگر تیم‌های تبریزی عملکردی خوب داشت، ولی در صعود به لیگ برتر ناکام مانده بود.

نادر دست‌نشان (نساجی مازندران)‌

برگشت تک ستاره دهه 60 و 70 فوتبال مازندران به خانه خود، با استقبال زیاد هواداران نساجی روبه‌رو شد. حالا دست نشان به عنوان مربی پرتجربه‌ای شناخته می‌شود که سابقه زیادی در احیای تیم‌های ضعیف و رساندن آنها به موفقیت دارد. تعصب مازنی نادر حالا در کنار همشهریانش عاملی خواهد شد که نساجی هم از مدعیان صعود قرار بگیرد. دست‌نشان قبلا هم تیم‌های متعددی را از لیگ یک به لیگ برتر آورده یا تیم‌های لیگ برتری را از سقوط نجات داده است.

یحیی گل محمدی (تربیت یزد)‌

یحیی که به عنوان کاپیتان تیم ملی با فوتبال در این تیم آن هم در جام‌جهانی خداحافظی کرده بود، نخستین تجربه مربیگری‌اش هم موفق بود و صبا باتری را به لیگ قهرمانان آسیا رساند. گل محمدی پس از یک سال کم خبری، حالا دوره‌های مربیگری را هم طی کرده و در شهر یزد به دنبال پیشبرد امور تیم تربیت با شگرد خود (رفاقت محوری)‌ است. هر چند گل محمدی در 38 سالگی تجربه چندانی در مربیگری ندارد، ولی سابقه 21 سال بازی در باشگاه‌های مطرح و تیم ملی آن هم اغلب به عنوان لیدر خودکار تیم، امتیاز بزرگی است که برای کمتر فردی در فوتبال ایران رخ داده است.

احمد خداداد (شهر صنعتی کاوه تهران)‌

شاید حدود 2 دهه،‌ احمد خداداد سرمربیگری تیم ملی فوتبال دانشجویان ایران را به عهده داشته است. او که سال‌ها ریاست کمیته‌های آموزش و جوانان فدراسیون فوتبال را هم در کارنامه دارد، اواخر دهه‌60 در فوتبال باشگاهی هم چهره خوبی از خود نشان داد. دکتر که اهمیتی عجیب به انضباط و آمادگی بدنی می‌دهد هیچ‌گاه در رسیدن به قهرمانی یا صعود خوش‌شانس نبوده است. خداداد به عنوان یکی از مسن‌ترین و پرتجربه‌ترین مربیان دسته‌اولی، فرصتی کافی برای آماده‌سازی تیم کم نام و نشان خود در اختیار داشته است.

حسین خطیبی (گسترش فولاد تبریز)‌

حسین خطیبی به عنوان یکی از بااخلاق‌ترین و گلزن‌ترین مهاجمان دهه 70 فوتبال ایران، سال‌ها از هیاهوهای جنجالی این رشته کنار بود. او در بازگشت، هدایت یکی از تیم‌های شهر خود را به عهده گرفته و برای بالا بردن عیار تجربه در این تیم تبریزی، برادرش رسول را هم به خدمت گرفته است.

محمود فکری (شیرین‌فراز)‌

کاپیتان سال‌های طولانی استقلال در بازگشت دوباره‌اش به نیمکت مربیگری باز هم با شیرین‌فراز کرمانشاه به توافق رسید. نخستین همکاری این دو با یکدیگر بیش از چند هفته‌ای طول نکشید و سپس به دعوایی طولانی تبدیل شد. باید دید این همکاری به کجا ختم می‌شود.

مهدی دینورزاده (نفت تهران)‌

کاپیتان اوایل دهه 60 تیم ملی، در عرصه مربیگری تیم‌های مطرحی را در اختیار نداشته است. دینورزاده امسال تیم پرامکانات و شناخته شده نفت تهران را رهبری می‌کند، به این امید که شاید این تیم به دوران اوج خود در دهه‌های 50 و 60 بازگردد.

هادی برگی‌زر (اتکای گلستان)‌

سرمربی جوان مشهدی که طی سال گذشته در مقاطعی هدایت تیم‌های مشهدی ابومسلم و پیام را به عهده داشت حالا به دنبال ثابت کردن خود در جایی خارج از شهر خود است و در این مسیر به تیم مردم متعصب به ورزش گلستان رسیده است.

غلامحسین پیروانی - علی‌اصغر کلانتری (برق شیراز)‌

هرچند در ظاهر، امسال نام علی‌اصغر کلانتری به عنوان سرمربی تیم برق مطرح است و پیروانی عنوان مدیر فنی را با خود یدک می‌کشد، ولی کاملا مشخص است تیم شیرازی به دلیل این که پیروانی عنوان سرمربی تیم امید ایران را هم به عهده دارد ناچار به چنین کاری شده و این چهره محبوب شیرازی‌ها را باید هدایت‌کننده اصلی تیم برق بدانیم. برق که سال‌های سال در لیگ برتر جا خوش کرده بود به عنوان تیمی ریشه‌دار مایل نیست به ماندن در لیگ یک عادت کند و به همین دلیل چهره‌های پرتجربه‌ای مثل مارتین رائول، علیرضا پورمند و علی علیزاده را هم به خدمت گرفته است.

احمد سنجری (مس سرچشمه)‌

سنجری هم مثل دینورزاده از مدافعان ثابت تیم‌ملی در اوایل دهه 60 محسوب می‌شود و سال‌ها هدایت تیم‌ همای تهران را عهده‌دار بود، ولی حالا ناچار شده به تیم پرامکاناتی از استان کرمان برود تا تجربه طولانی حضورش در لیگ یک را برای بقای این تیم خرج کند.

***

به هر حال حضور چنین مربیانی در کنار چندین مربی دیگر ازجمله 2 مربی برزیلی شن‌سا، نشان از این دارد که امسال لااقل از حیث حضور چهره‌های آشنا و مطرح روی نیمکت تیم‌ها، سالی بی‌نظیر در شروع رقابت‌های لیگ دسته اول به شمار می‌رود، هرچند شاید تا پایان نیم‌فصل بسیاری از همین مربیان از کار خود جدا شده باشند.

مجید عباسقلی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها