علی عباسپور، رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در گفتگو با جام جم:

جریان‌های ‌سیاسی ‌دندان‌ طمع ‌را از ‌‌دانشگاه ‌‌بکشند

بازگشایی دانشگاه‌ها در آغاز سال تحصیلی مایه نشاط و امید و ایجاد روح دانش و پژوهش به شمار می‌رود. به عبارتی، آغاز سال نو تحصیلی در هر مقطعی از جمله دانشگاه نشان‌دهنده پویایی در میان نسل آینده‌ساز هر کشور و حرکت رو به کمال و تکامل هر جامعه‌ای محسوب می‌شود. پرورش نخبگان و دستیابی به کارشناسان متعهد و متفکر از آرزوهای هر جامعه پویا و‌روبه تکامل است. بتازگی و پس از انتخابات ریاست‌جمهوری خرداد 88 و ایجاد برخی بسترهای اعتراضی در این زمینه، آغاز سال تحصیلی در دانشگاه‌ها نیز با این محور دستخوش برخی دخالت‌های افراد شد. علی عباسپور تهرانی، نماینده تهران و رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی که خود از فارغ‌التحصیلان دکتری مهندسی انرژی هسته‌ای و از استادان دانشگاه است عقیده دارد فضای دانشگاهی نباید تریبون جریانات سیاسی شود، بلکه فضای آزاد سیاسی باید با گفتگو و ایجاد بستر مناسب فراهم شود. وی هتک حرمت دانشگاه را از سوی هر نهاد و ارگانی تقبیح می‌کند، اما تاکید دارد حرمت دانشجو و دانشگاهیان باید به وسیله آنها نگه داشته شود. علی عباسپور که 4 دوره نمایندگی مردم را در مجلس شورای اسلامی به عهده داشته و سابقه زیادی در تدریس در دانشگاه دارد نظراتش را در خصوص تحولات اخیر دانشگاه در گفتگو با «جام‌جم» بیان کرد.
کد خبر: ۲۸۶۴۰۴

حضور جریان‌های سیاسی را در دانشگاه‌ها چگونه ارزیابی می‌کنید؟

در دانشگاه‌ها نباید فضای امنیتی ایجاد شود و در حقیقت هر نظارتی بر دانشگاه‌ها باید از طریق وزارت علوم و مدیریت دانشگاه صورت گیرد.

نکته دیگر این‌که جناح‌های سیاسی باید دندان طمع را بکشند و در امور دانشگاه‌ها دخالت نکنند و دانشگاهیان هم نباید اجازه دهند از دانشجویان و استادان به عنوان بلندگو و سرباز پیاده نظام جناح‌ها استفاده شود.

شخصیت دانشگاهیان، دانشجویان و استادان ما و قشر فرهیخته بالاتر از این است که از بیرون، جناح‌های سیاسی آنها را به عنوان ابزاری برای رسیدن به اهدافشان استفاده کنند. معتقدیم دانشگاهیان افرادی مستقل و آزاداندیش هستند که باید حرمت این استقلال آنها به وسیله خودشان و دیگران حفظ شود.

بنابراین اصل بر این است که دانشجویان در عرصه سیاسی کشور به صورت فعال حضور پیدا کنند. چارچوب نظم و قانون و ضوابط را رعایت کنند و در این شرایط است که می‌توانیم بهترین بحث را در بالاترین سطح داشته باشیم که موجب افزایش سطح تفکر سیاسی دانشجویان شده و قدرت تحلیل دانشجویان را بالا برده و در نهایت انتظاری را که ما به عنوان نشاط سیاسی از دانشگاهیان داریم اتفاق بیفتد.

آیا وزیر علوم قادر به حل مشکلات است؟

من گفته‌ام که آقای دانشجو فردی علمی و سیاسی است و ما در وزارتخانه کسی را می‌خواهیم که جریانات، مسوولان و رجل سیاسی را بشناسد و از طرفی محیط دانشگاه را درک کند که فضا را به صورت مطلوب به جلو هدایت کند.

برخی عقیده دارند باید با دانشجویان خاطی برخورد ضربتی صورت گیرد و کمیته انضباطی تصمیم جدی در مورد آنها بگیرد. نظر شما در این زمینه چیست؟

آستانه تحمل همه برای دانشگاهیان باید بالا باشد، ما در دانشگاه با نسل جوانی با عنوان دانشجو روبه‌رو هستیم که در این مقطع هرکدام از آنها وابستگی‌شان به مسائل مادی حداقل بوده، بنابراین شرایط برای آزاداندیشی آنها حداکثر است. البته این شرایط فرصت طلایی برای جامعه است که قشر و نسل جوانش تحلیل سیاسی بالایی پیدا کند.

در این شرایط است که آشنایی با مسائل سیاسی، بین‌المللی و معادلات و تبادلات جهانی افزایش می‌یابد و وقتی دانشجویی از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شود به عنوان یک کارشناس آگاه به مسائل کشور و جهان خواهد شد.

لذا با درک این شرایط باید بکوشیم آستانه تحمل‌مان را بالا ببریم، با برخوردهای قهرآمیز با دانشجویان، استادان و محیط دانشگاهی نیز کاملا مخالفیم و تاکید می‌کنیم هرگونه تخلفی هم باید در چارچوب ضوابط دانشگاه و کمیته‌های انضباطی از سوی دانشگاه و وزارت علوم رسیدگی شود.

برای حل مساله و پاک نکردن صورت مساله، پیشنهاد شما به عنوان یک استاد دانشگاه چیست؟

باید اجازه بحث و گفتگو در دانشگاه داده شود تا تبادل‌نظر صورت گیرد. اگر تبادل‌نظرها از دایره انصاف خارج نشود بهترین شیوه است؛ اما من برخوردهایی که با برخی استادان از جمله آقای دکتر حداد عادل در دانشگاه صورت گرفته را تایید نمی‌کنم.

دانشگاهیان‌ افرادی مستقل و آزاداندیش هستند که باید حرمت این استقلال آنها به وسیله خودشان و دیگران حفظ شود

چون ایشان فرد فرهیخته و انسان عالمی است که در کنار تدریس در دانشگاه نقطه نظرات سیاسی دارد که امکان دارد عده‌ای از دانشگاهیان و دانشجویان نقطه نظرات سیاسی ایشان را نپسندند؛ اما این دلیل نمی‌شود دانشجویان در سر کلاسی که ایشان قرار است علمشان را عرضه کند و بحث کند بخواهند از این حیطه خارج شوند، چون خارج شدن از سر کلاس درس یک استاد که انسان اندیشمندی است خروج از دایره انصاف به شمار می‌رود.

به هرحال می‌‌توان با هر استادی صحبت و بحث کرد و درجلساتی ایشان را دعوت کرد، اما این که کلاس درس را بر هم بزنیم این نه در شا‌ک‌ن دانشگاه و نه دانشجوی ماست چون بهترین کسی که حرمت دانشگاه را می‌تواند حفظ کند دانشگاهیان هستند.

لذا باید اجازه دهند بالاترین تبادل‌نظرها در این محیط صورت گیرد و وزارت علوم هم به عنوان نهادی که در دولت نمایندگی و مسوولیت این طیف را به عهده دارد باید قداست دانشگاه را پاس بدارد. ما اعتقاد داریم با مسببان حوادث دانشگاه و مسائل ناراحت‌کننده‌ای چون کوی دانشگاه برخورد شود و حضور نیروهای خارج از دانشگاه در داخل دانشگاه باید ضابطه‌‌مند شود.

ما حوادث کوی را اصلا تایید نمی‌‌کنیم و معتقدیم باید از دانشجویان دلجویی شود. به عنوان یک دانشگاهی از موضع صریحی که رهبری در قبال حوادث دانشگاه گرفتند تشکر می‌کنم و حتما باید دستور صریح ایشان در شناسایی مجرمان پیگیری شود تا ریشه تکرار حوادث تلخی چون کوی دانشگاه خشکانده شود.

بنابراین در راستای فرمایش‌‌های رهبری اولین اقدامی که باید صورت گیرد قانونمند کردن ورود نیروهای انتظامی به دانشگاه و محیط آموزشی است که ما در کمیسیون آموزش و تحقیقات به دنبال این امر هستیم.

رمز موفقیت و تضمین این راهکار شما چیست؟

اگر محیط دانشگاه را محیطی سالم از نظر تبادل افکار کنیم و این محیط را از حالت امنیتی خارج کنیم و احزاب سیاسی دست از سر دانشجو و دانشگاهیان بردارند، این طیف هم حرمت خودش را حفظ کند و همه در دانشگاه تابع مقرراتی باشند که از سوی شورای انقلاب فرهنگی تعیین شده، در چنین شرایطی محیط سالمی خواهیم داشت که بهترین بحث‌ها در آن صورت خواهد گرفت.

قطعا هم مسوولان و هم دانشجویان باید این محیط را پاس بدارند. در این فضا است که می‌توانیم ارتقای سطح سیاسی در بحث‌ها را داشته باشیم و نشاطی را که در دانشگاه دنبال می‌کنیم، پیدا کنیم.

اگر خدای ناکرده فضا را امنیتی کنیم و اجازه دهیم نیروهایی دیگر در مسائل دانشگاه دخالت کنند و اگر دانشجویان و دانشگاه‌ها حرمت دانشگاه را نگه ندارند یا ما ضابطه‌مند در دانشگاه عمل نکنیم، شرایط به صورت مناسب جلو نخواهد رفت.

البته ممکن است قوانینی که ما با عنوان تشکل‌های دانشجویی داریم قانون خوبی نباشد، اما می‌توان آنها را اصلاح کرد، ولی این که بگوییم هیچ قانونی نباید وجود داشته باشد برخوردهایی را پیش می‌آورد که ما را از آزاد اندیشی و بحث‌هایی که باعث ارتقای دانشگاه می‌شود باز می‌دارد.

اگر پایبند به قوانین باشیم و حرمت دانشگاه را نگه داریم بحث‌ها ادامه می‌یابد و مطالبی که الان در ذهن‌هاست مطرح می‌شود و با بیان مطالب و حساسیتی که در آن است حقیقت روشن می‌شود و وقتی حقیقت مشخص شد انسان‌ها قطعا به آن تمکین می‌کنند.

فاطمه امیری

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها