نسل امروز بسکتبال مامور انجام کارهای غیر ممکن است

این توفیق به آسیایی‌ها دست نداد تا حدادی یائو را برابر هم ببینند. نظر تو چیست؟

یک روز وقتی با ممفیس به هیوستون رفتم یائو از من پرسید می‌خواهی در جام ملت‌ها بازی کنی گفتم بله. همین را خودم از او پرسیدم در جواب گفت نه و تصریح کرد بهتر است تو هم بازی نکنی. آن روز فهمیدم مصدومیت یائو مینگ جدی است و می‌خواهد کاری کند من انگیزه‌هایم را برای جام ملت‌ها از دست بدهم.

تو از مدت‌ها قبل می‌دانستی یائو آسیب دیده است؟

بله. در بازی با لیکرز بشدت مصدوم شد و نتوانست به بازی‌های حذفی ادامه بدهد. بعد هم که دکترها گفتند فعلا برگشتنش محال است. او چند ماه لیگ NBA را هم از دست خواهد داد.

با این حال حیف شد تیم چین را بدون یائو مینگ بردید.

اگر یائو بود باز هم چینی‌ها را می‌بردیم. باور کنید تیم ما با ثبات است. ما یکشبه این راه را نرفته‌ایم.

برای من که نوشته‌هایم در «جام‌جم» موجود است باورش راحت است. من حتی می‌گویم ما دیر به جام جهانی رفتیم. این اتفاق باید سال 2005 برای بسکتبال ایران می‌افتاد.

شاید بی‌تجربه بودیم، اما در این دو دوره تعادل تیم خوب است. با ثبات شده‌ایم و آنقدر اعتماد به نفس داریم که بتوانیم سخت‌ترین بازی‌ها را به نفع خودمان کنیم. این نتیجه سال‌ها حضور در عرصه‌های مختلف بسکتبال است.

درست است. ثبات در بازی خودت موج می‌زند. دیگر5 فوله نمی‌شوی؟

نه، حالا حواسم جمع‌تر شده است. مراقبم تا پایان مسابقه خودم را برای تیم حفظ کنم.

آمادگی ذهنی تو برابر ژی ژی یا لیان جیان بی‌نظیر بود. قبل از بازی با چین به چه کارهایی فکر می‌کردی؟

بیشتر به کارهای روانی. ما در خانه حریف بازی می‌کردیم جلوی تماشاگران چینی. تا یادم نرفته بگویم چینی‌ها و فیلیپینی‌ها آگاه ترین تماشاگران بسکتبال آسیا را دارند و وقتی روی صندلی می‌نشینند سوتی بازیکنانی را که مرتکب اشتباه می‌شوند، می‌گیرند. ما در جو سنگینی قرار داشتیم و فقط با کارهای روانی بود که می‌توانستیم از پس آن بربیاییم.

مثلا چه کارهایی کردید؟

من و صمد مدام به بازیکنان روحیه دادیم. می‌گفتیم چین را هم می‌بریم و با اقتدار به جام جهانی می‌رویم و این نکته در ذهن همه ما قرار گرفت تا روز بازی با چین رسید.

ژی ژی بازیکن با تجربه‌ای است. در نیوجرسی بازی می‌کند، اما بعد از چند حرکت خوب در برابر تو کم آورد. آیا سن بالایش اجازه نداد یا تو او را بخوبی مهار کردی؟

من حرکاتش را زیر نظر گرفته بودم و ماتیچ قبل از بازی با من راجع به او و حتی لیان جیان صحبت کرد. آنها برد برابر ایران را کنار گذاشته بودند، اما در بازی ماجرای دیگری اتفاق افتاد و نمایش بسکتبال ایران، چینی‌ها را مقهور قدرت بچه‌های ایران کرده بود.

یادم می‌آید در بازی‌های جوانان در کویت و بازی‌های امید در تهران، لیان جیان با تو خیلی کری داشت. بالاخره الان کدامتان بالاتر هستید؟

زبان آمار در بسکتبال به همه پرسش‌ها بین من و او پاسخ می‌دهد. در اقدام به ریباند او پایین‌تر از من است و در کشورش نتوانست حملات تیم ایران را مهار کند. دیگر حرفی درباره او ندارم.

چینی‌ها با فرستادن او به NBA تبلیغات زیادی راه انداخته بودند، اما تو بی‌سروصداتر رفتی، این‌طور نیست؟

تبلیغات خیلی مهم است، شاید غیر از من خیلی‌ها در ذهن خودشان از این بازیکن یک ستاره بسازند، در حالی‌که حتی یک بار بازی او را ندیده باشند. این کار تبلیغات است. چینی‌ها فکر می‌کنند با لباس‌های خود که دنیا را قبضه کرده‌اند می‌توانند در بسکتبال آسیا هم بی رقیب بمانند.

یعنی دوره بعد بازهم ما چین را شکست می‌دهیم؟

تیم ما جوان است، تا پنج‌شش سال دیگر ترکیب اصلی این تیم را در کنار یکدیگر خواهید دید. نتیجه را از الان نمی‌شود پیش‌بینی کرد، اما تیم ملی بسکتبال از امروز به افق دورتر می‌اندیشد. بعد از جام بیست و پنجم با بچه‌ها صحبت کردیم تا جایگاه جهانی بسکتبال ایران را در میان برترین‌های دنیا بسازیم. کاری که تاکنون انجام نشده است. این نسل برای کارهای غیرممکن است.

قهرمانی برای دومین بار به نظرت ساده‌تر بود؟

بله، قهرمانی در چین آسان‌تر از 2 سال پیش در ژاپن به دست آمد؛ چون ما تجربه پیروزی در فینال را 2 سال قبل به دست آوردیم، اما در دوره گذشته بدون تجربه فینال را برگزار کرده بودیم.

تا یادم نرفته بگویم حرف قشنگی زدی، این نسل برای کارهای غیرممکن است، چقدر به ممکن کردن غیرممکن‌های آینده‌امیدواری؟

خیلی، ما 2 بار قهرمان آسیا شدیم. در جوانان و امیدها هم همین‌طور و در باشگاه‌ها. دیگر آسیا برای بسکتبال ایران بس است. باید یک جایی در بسکتبال جهان داشته باشیم.

در المپیک در میان 12 تیم یازدهم شدیم، آیا این جایگاه جهانی نیست؟

المپیک فرق می‌کند، در بسکتبال جهان 24 تیم شرکت می‌کنند، بعضی تیم‌ها بویژه اروپایی‌ها همسطح هستند، اما سهمیه ورود به المپیک را به دست نمی‌آورند، اما همین تیم‌های همطراز تعدادشان در بازی‌های جهانی بیشتر است و بازی با آنها دشوار.

غیر از ایران، چین و اردن نمایندگان بسکتبال آسیا در بازی‌های سال آینده ترکیه هستند. آیا امیدی به این تیم‌ها هست، آیا آنها به اتفاق ایران می‌توانند فاصله‌ها را از میان بردارند؟

ما با بسکتبال تیم‌های اول دنیا خیلی فاصله داریم. تیم‌های آسیایی از رفتن به جام جهانی خوشحال هستند، در حالی که تیم‌های مطرح برای نتیجه گرفتن می‌آیند، ما هنوز در مرحله تشویق برای حضور قرار داریم!

برای بازی‌های ترکیه ماتیچ گزینه مناسبی است؟

ماتیچ مربی راحتی است. بر خلاف ترومن که خوب اما بد‌اخلاق بود. ماتیچ و فدراسیون باید با هم توافق کنند.

‌همه موفقیت‌های بسکتبال را مربیان خارجی خلق کرده‌اند؟

مسلم است نه. مربی خارجی، مربیان داخلی، باشگاه‌ها، فدراسیون و... مگر می‌شود یک نفر بگوید که من تیم ایران را قهرمان کرده‌ام. این نتیجه سال‌ها کار و تلاش درهمه ابعاد بسکتبال است.

تو همیشه از سعید فتحی نام بردی که مربی‌ات بود و حتی در حق تو پدری کرده است. امثال فتحی چه جایگاهی در بسکتبال دارند؟

سعید فتحی برایم خیلی زحمت کشید و هر چه دارم از او دارم. باز هم از راهنمایی‌هایش استفاده می‌کنم. او در دورانی مربی سازنده بود و گام‌های مثبتی برای موفقیت بسکتبال ایران برداشت. باید از تجربیاتش استفاده کرد.

موفقیت‌های دیگر تو باز می‌گردد به دورانی که با مهران شاهین‌طبع در صباباتری بودی.

همبازی شدن با گارس که هم‌قد و اندازه خودم بود تجربه مفیدی بود که شاهین‌طبع راهش را به من نشان داد.

... و از این تیم به NBA رفتی؟

صباباتری تیم بزرگی بود. 2 بار قهرمان باشگاه‌های آسیا شده بود و من در این تیم به تجربیات تازه‌ای رسیدم. بعد با تیم ملی به المپیک رفتیم که ثمره این موفقیت‌ها، حضور درNBA است، سرزمین رویاهای بسکتبال.

چرا ممفیس. تا آنجا که من شنیده‌ام از میامی‌هم پیشنهاد داشتی؟

بله، اما شرایط در میامی ‌بخوبی ممفیس نبود. مدیر برنامه‌های من کارهای مربوط را انجام داد و من پیراهن ممفیس را تن کردم.

اوایل چه حسی از NBA داشتی؟

یک مقدار واهمه داشتم. در میان آن همه بازیکن بزرگ من کجا قرار داشتم. با این تفکرات خودم را مدام اذیت می‌کردم تا این‌که فهمیدم برای بودن نباید هراسید. تجربه‌ام را بیشتر کردم. من بهNBA رسیده بودم، جایی که همه بسکتبالیست‌های دنیا آرزویش را دارند بنابراین از همین یک نکته باید کمک می‌گرفتم و ذهنم را آماده می‌کردم. دیگر به این فکر نمی‌کردم که سرنوشت من در آینده چه خواهد شد، بلکه به این می‌اندیشیدم سخت کار کنم و خودم را برای روزهای بزرگ آماده نمایم. من فکرم را تغییر داده بودم.

چند‌بار با همین شرایط هم به بن‌بست رسیدی، مثل رفتن به بازی‌های سری. D آیا راضی‌کننده بود؟

شاید اوایل خودم را بالاتر می‌دیدم و بازی در لیگ پایین‌تر از NBA را کسر شان می‌دانستم، اما گذشت زمان بهترین درس را به من داد که باید صبوری کنم. رفتن و بازگشتن به NBA اتفاقات خوب زندگی من بود. بیشتر احساس مسوولیت می‌کردم و باورم این بود همین جابه جایی کوتاه به اندازه چند سال در سرنوشت بازی من تاثیرگذار بود.

اما تو از بازی برای ممفیس راضی نیستی؟

جاه‌طلبی‌هایم بیشتر شده است. جایی که می‌توانم بازی کنم، اما از من استفاده نمی‌شود اعصابم به هم می‌ریزد. الان می‌بینم مشکلات زیادی را در ممفیس سپری کرده‌ام و تجربه به دست آورده‌ام، بنابراین نباید مثل گذشته با من برخورد شود.

تو 5 بازی در لیگ تابستانی برای ممفیس بازی کردی. آیا اختلافت از همین بازی‌ها آغاز شد؟

من یک‌سال کم بازی کرده بودم. روزها و حتی ماه‌های اول درست، شرایطم در حد NBA نبود، اما در لیگ تابستانی چرا. تا کی باید ستاره نیمکت‌نشین باشم. این رویه داشت کار دستم می‌داد و نزدیک بود در جام ملت‌های آسیا یک بازیکن به درد نخور برای تیم ملی باشم.

ماتیچ قبل از بازی‌های چین گفته بود حدادی آماده نیست. آیا واقعا همین‌طور بود؟

بله. من یک سال تمرین کردم نه بازی. با تیم ملی هم کم بودم، بنابراین تمرکزم را از دست داده بودم. برای بازگشت به دوران مسابقه خیلی‌ها کمکم کردند و در چین بازی به بازی بهتر شدم.

حالا که برمی‌گردی دوباره اوضاع به حالت سابق است یا نه شرایط عوض می‌شود و تو از بازیکنان مورد توجه ممفیس می‌شوی؟

با مدیر برنامه‌هایم در این ارتباط حرف زده‌ام. تیم هیوستون راکتس که یائو مینگ را به خاطر مصدومیت از دست داد شاید نتواند این بازیکن را تا چند ماه در اختیار داشته باشد، صحبت‌هایی با این تیم داشته‌ام.

اما گفتی ممکن است به ایران بازگردی؟

همه چیز به رفتنم به آمریکا و چگونه ماندن در ممفیس بستگی دارد. اگر شرایط تغییر نکند حاضر نیستم با شرایط گذشته کنار بیایم.

آیا ممفیس بازیکن تازه‌ای در پست تو جذب کرده است؟

مارک گسول امسال هم هست و 4 بازیکن سنتر دانشگاهی به ممفیس ملحق می‌شوند.

این جوری که جای تو تنگ‌تر هم می‌شود؟

به خاطر همین است که می‌خواهم با مدیر برنامه‌هایم اتمام‌حجت کنم.

مدیر تو فلشر است که سابقه خوبی در NBA ندارد.

بله، او یک بار اخراج شده است. با وجود عملکرد خوب10‌روز به او فرصت داده‌ام تا تکلیفم را با وضعیتی که دارم مشخص کند.

آیا مشکل مالی هم داری؟

به هیچ وجه. در NBA باید خودت به مسائل مالی اهمیت بدهی. بسیاری از بازیکنانNBA دوران بد مالی را پشت سر می‌گذارند چون اهل ولخرجی بوده‌اند.

بنابراین دلیل اختلاف تو با ممفیس فقط در بازی نکردن است؟

من هر بار که برای ممفیس بازی کردم عملکرد خوبی داشتم. حتی گاهی اوقات نتیجه را تغییر دادم. با این حال زیاد به کار گرفته نشدم.

ممفیس یک فصل پیش از آن‌که تو آنجا بروی تنها 18 برد داشت. ماهیت این تیم چیست و چه اهدافی دارد؟

ممفیس یک تیم همیشه بازنده است. بردهای ممفیس شانسی است. هدف اصلی تیم استخدام بازیکنان جوان است تا در آینده به ستاره‌های NBA تبدیل شوند.

مثل پو گسول اسپانیایی؟

بله پو از ممفیس به لیکرز رفت و در آنجا کوبی برایانت قهرمانی را با او تقسیم کرد.

روزهای بعد از NBA در تهران یا اهواز برایت چطور گذشت؟

باور نمی‌کنید از آمریکا که آمدم کسی مرا نمی‌شناخت. برای خودم هم جای تعجب داشت، اما پس از قهرمانی تیم ملی در آسیا هر کجا می‌رفتم می‌گفتند شما حامد حدادی هستید؟ انعکاس خبرها خیلی مهم است. تلویزیون 2 بازی ایران برابر چین را نشان داد. همه ایران به بسکتبال گرایش مثبت نشان دادند.

شاید باخت‌های ممفیس و این‌که بازی‌های تو در این تیم پخش نمی‌شود دلیل نا آشنایی مردم با اولین بسکتبالیست NBA در تاریخ بسکتبال ایران است.

به هر حال گفتم که تبلیغات خیلی مهم است. شما لیان جیان را مثال زدید که مثال درستی هم است. مردم چین او را بارها از شبکه‌های مختلف می‌بینند، اما مرا چه کسی می‌بیند؟ با این حال الان خوشحالم که از تلویزیون دیده شدم و توانستم دل مردم را شاد کنم. بعد از جام ملت‌ها معروف‌تر شده‌ام و دلم برای جام ملت‌ها تنگ شده است.

محمد رضاپور