کاکای تازه میلان

وقتی کاکا هموطن رونالدینیو در ابتدای تابستان امسال در ازای 65 میلیون یورو به رئال‌مادرید رفت و تبدیل به سومین فوتبالیست گران تاریخ شد سران میلان مانور و کار روی رونالدینیو را شدت بخشیدند. استدلال آنها بر این پایه استوار بوده است که اگر در دوره حضور کاکا به سبب مهارت‌های فنی والای او و همراهی بهتر و بیشتر سایر مهره‌های تیم با وی امکان شکوفایی رونالدینیو وجود نداشته، حالا که کاکا رفته، سن‌سیرو می‌تواند قلمرو رونالدینیو باشد و او با 29 سال سن در شرایطی قرار ندارد که نتواند درخشش گذشته‌اش را بازیابد و دست‌کم 80 تا 90 درصد تبدیل به همان بازیکنی شود که در بارسلونا بود و با تکنیک ناب و سرعتش در اجرای فنی‌ترین حرکات چشم‌ها را خیره می‌کرد و آن تیم را دو بار متوالی قهرمان لیگ اسپانیا و یک مرتبه (2006)‌ هم فاتح جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا کرد و مهارت و سرعت دریبل زدنش و قوه‌ای که در هدایت سایرین و به راه‌اندازی یارانش داشت، شگفت‌انگیز به نظر می‌رسید.

قابل توجه

از آن تاریخ و از آن روزهای خوش مدت قابل توجهی می‌گذرد. وقتی او در بارسا نیمکت‌نشین شد و با فرانک رایکارد کنار نیامد، پپ گواردیولا که جای این مربی هلندی را در نوکمپ گرفت با قطع امید از نظم‌پذیری وی ترتیب انتقال رونالدینیو به میلان در تابستان سال پیش را داد. رونالدینیو شروع خوبی در سن‌سیرو داشت و در 6، 7 هفته آغازین فصل گذشته مسابقه‌های سری A بازی‌های موفقی را ارائه کرد و حتی زننده تک‌گل پیروزی‌ساز روسونری در برابر اینتر در بازی رفت دربی شهر میلان بود، اما او به آرامی پسروی داشت و از یک‌سو در تاکتیک‌های انتخابی کارلو آنچلوتی نگنجید و از جانب دیگر مصدومیت‌های یک فصل پیشتر دوباره به وی رو کرد و رونالدینیو در نیم‌فصل دوم کالچو سایه‌ای کم‌پیدا در سن‌سیرو بود.

در دوره لئوناردو

اما حالا که آنچلوتی 3 ماه است به چلسی رفته و لئوناردوی برزیلی جای او را در جمع قرمز‌ و سیاه‌های شهر میلان گرفته، به رغم تمامی نتایج ضعیف روسونری در دیدارهای پیش‌فصل این امید به وجود آمده است که رونالدینیو با درخشش مجدد خود دست مربی هموطنش را بگیرد و کاری کند که او جانشین مناسبی برای کارلتو به نظر برسد.
بازی شنبه‌شب 31 مرداد میلان با سیه‌نا نشانه‌های امیدبخشی را در این خصوص به دست داد. این پاس‌های ظریف و دقیق و فنی رونالدینیو و ضربات نهایی و تمام‌کننده پاتو، یک جوان برزیلی دیگر مستقر در میلان بود که پیروزی را در این شب نصیب تیم مسافر کرد و اولین 3 امتیاز فصل را در رقابتی که میلان مجددا با اینتر و یوونتوس در کورس قهرمانی سری A خواهد داشت به نام این تیم نوشت.

 این تایید و پاسخ مثبتی از جانب رونالدینیو به مدیران میلان بود که بعد از رفتن کاکا مکررا از او خواسته بودند کاکای تازه‌ای برای آنها باشد و مثل گذشته‌اش شود و شبیه به سال‌های اوجش (2004 تا 2006)‌ توپ بزند و همانقدر فنی و ماهر باشد که در وجود و ظرفیت و توان‌ وی هست و در 2 سال گذشته به خاطر مسائلی چند پنهان مانده و کمتر مجال بروز یافته بود.

حالا یا هرگز

بازی اخیر با سیه‌نا نشان داد که رونالدینیو هنوز می‌تواند همان مهره درخشان باشد و سرنوشت‌سازی کند و همسو با خود، میلان را نیز به اولین اسکودتوی خود از سال 2004 به بعد رهنمون شود. یکی از کسانی که بیشترین امید را در این خصوص به رونالدینیو بخشیده، لئوناردو است. مدافع چپ تیم ملی برزیل در جام جهانی 1994 و مدیر فنی سال‌های اخیر میلان که در 11 مسابقه تدارکاتی این تیم در تابستان امسال فقط دو برد را نصیب روسونری کرد و به عنوان سرمربی جدید میلان تحت فشار زیادی قرار دارد، می‌گوید: «من و سایر اعضای میلان بیشترین کمک را به رونالدینیو ارزانی می‌داریم تا وی دوباره اوج بگیرد و همانی شود که در گذشته بود. ما حس می‌کنیم این توان و مهارت هنوز در وجود وی هست و بهتر است او آن را جدی بگیرد و توانش را شکوفا کند؛ زیرا در غیر این‌صورت برای او دیر خواهد شد. اگر الان از این فرصت سود بجوید، شاید فرصت مجدد مناسبی نظیر همین مورد در سال‌های بعد شامل حال او نشود. نمی‌خواهم بگویم که برای رونالدینیو یا حالا این موقعیت شکل می‌گیرد یا هرگز، اما قدر مسلم این که زمان با او سر سازگاری ندارد و عقربه ساعت به سویی دیگر می‌رود و وی در سراشیبی زندگی ورزشی‌اش قرار گرفته است و نمی‌توان انتظار داشت که مثلا 2 یا 3 سال بعد او همانقدر شانس برای احیای خود داشته باشد که اینک دارد. این فرصتی است که وی نباید از دست بدهد و حتی تیم ملی برزیل نیز به این مورد و مساله نیازی عمده دارد تا بر پایه درخشش وی صعودی قاطع‌تر به مرحله نهایی جام جهانی 2010 داشته باشد و آنجا هم حضوری کاملا موفق را به نمایش بگذارد. همه ما منتظر این فرآیند هستیم.»

فقط او

آدریانو گالیانی نایب‌رئیس قدرتمند میلان نیز که در غیاب سیلویو برلوسکنی رئیس این باشگاه (و نخست‌وزیر ایتالیا)‌ تمام راه‌ها به او ختم می‌شود و نفوذش در کریدورهای روسونری بیش از هر کسی است، درباره رونالدینیو و نحوه کار او در دیدار با سیه‌نا که بی‌شباهت به نمایش‌های اوج بارسلونیایی او نبود، می‌گوید: «رونالدینیو واقعا عالی بود و به همگان نشان داد که چطور می‌توان مهاجمان خودی را در آستانه دروازه رقبا تغذیه کرد. پاس‌های او برای پاتو و در عمق خط دفاعی حریف بسیار دقیق بود. او نه‌تنها وظایفش را انجام داد بلکه چیزی فراتر از آن هم جلوه کرد. این که او بتواند سریع تغییر وضعیت بدهد و با شرایط مختلف خو بگیرد، فقط از ستاره‌ها برمی‌آید؛ از آدم‌های کمیابی مثل رونالدینیو.»

مترجم:‌وصال روحانی
منبع: 4 Channel