ایران ـ استرالیا در ستون بازی‌های کلاسیک

در این مطلب با عنوان «روحیه ایران فوتبال استرالیا را غافلگیر کرد» آمده است: 29 نوامبر 1997 در حافظه جمعی تمام فوتبال دوستان ایران و استرالیا روزی فراموش نشدنی است. البته این دو گروه دلایل سراسر متفاوتی برای به یادداشتن این روز دارند.

استرالیا به عنوان قهرمان منطقه اقیانوسیه و ایران به عنوان تیم چهارم قاره آسیا باید در دو دیدار تعیین کننده مشخص می‌کردند، کدامیک از این دو، سی و دومین و آخرین تیمی است که به دور پایانی رقابت‌های جام جهانی فوتبال در فرانسه راه می‌یابد. یکی از این دو کشور 90 دقیقه بعد پس از سال‌ها عدم حضور برای نخستین بار دوباره به جام جهانی راه می‌یافت. استرالیا تا پیش از آن تنها یک بار در جام‌های جهانی حاضر بود و آن هم به سال 1974 بازمی‌گشت. ایران هم چند سال بعد از آن در جام جهانی 1978 آرژانتین راه یافته بود.

بازی در ورزشگاه «کریکت ملبورن» استرالیا انجام شد که پیش‌تر شاهد چندین رخداد بزرگ ورزشی بود اما، چنین بازی حساسی پیش از آن در آنجا برگزار نشده بود.

29 نوامبر 1997، ورزشگاه کریکت ملبورن

استرالیا 2 ـ ایران 2

(مجموع دو بازی رفت و برگشت 3-3، ایران راهی جام جهانی 1998 فرانسه شد.)

استرالیا:
مارک بوسنیچ، کرگ مور (78 گرام آرنولد)، استیو هوروات، آلکس توبین (کاپیتان)، استن لازاریدیس، رابی اسلیتر، اتونی (76، ویدمار)، ندزلیچ، اولیور ویدمار (76 انری تاپای)، کرگ فاستر، هری کیول، مارک ویدوکا

گلزنان: هری کیول (32)، اولیور ویدمار (48)

ایران: احمدرضا عابدزاده (کاپیتان)، نعیم سعداوی (70 ابراهیم تهامی)، (84 علی‌اکبر استاد اسدی)، محمد خاکپور، محمدعلی (افشین) پیروانی، مهدی پاشازاده، حمید استیلی، کریم باقری، مهدی مهدوی‌کیا، رضا شاهرودی (52 علیرضا منصوریان)، خداداد عزیزی، علی دایی

گلزنام: کریم باقری (71)، خداداد عزیزی (75)

صحنه‌ نمایش:
پس از رقابت‌های طولانی و پرفشار انتخابی اکنون همه چیز به نتیجه این بازی پیوند خورده بود. استرالیایی‌ها هفت روز پیش در ورزشگاه آزادی تهران در حضور حدود 128 هزار تماشاگر ایرانی‌ها را با تساوی یک بر یک متوقف کرده بودند. آن هم به لطف عملکرد درخشان مارک بوسنیچ دروازه‌بان‌شان.

با توجه به این فرصت تاریخی برای بازی برگشت در استرالیا 85 هزار تماشاگر پرامید در ورزشگاه جمع شده بودند که برای خود رکوردی به شمار می‌آمد. اعتماد به نفس استرالیایی‌ها که هدایت تیم ملی آنها را تری ونبلز، سرمربی پیشین تیم ملی انگلیس برعهده داشت، به خاطر 14 برد پیاپی این تیم بالاتر از حد معمول بود.

برخلاف آنها ایران در راه بارها و بارها به مشکل و دردسر برخورده بود. ایرانی‌ها در گروهشان صدرنشینی را از دست داده بودند و در بازی بر سر انتخاب تیم سوم آسیا در زمین بی‌طرف مالزی برابر ژاپن باخته بودند. دوئل برابر استرالیا به طور قطع آخرین فرصت برای انتخاب شدن بود.

شرح بازی:
کانگوروها در تمام دقیقه‌های نیمه نخست بازی بدون وقفه روی دروازه ایرانی‌ها خیمه زده بودند.رهبری این حمله‌ها را دو مهاجم جوان مارک ویدوکا و هری کیول برعهده داشتند. استن لازاریدیس و رابی اسلیتر از دو جناح بارها و بارها روبه جلو حرکت می‌کردند و اولیور ویدمار (مربی حال حاضر آدلاید یونایتد) از میانه میدان فشار مضاعفی را وارد می‌آورد. استرالیایی‌ها برای رسیدن به گل تنها به زمان نیاز داشتند.

با این حال سنگربان و کاپیتان ایران، احمدرضا عابدزاده چند شیرجه‌ قدرتمندانه داشت و با خوش شانسی از عقب افتادن تیمش جلوگیری می‌کرد. پس از شوت کیول که از فاصله‌ای نزدیک زده شده بود، مهدی پاشازاده، مدافع ایران توپ را از روی خط دروازه با ضربه سر برگرداند؛ درست همانند یک معجزه! اما، در ادامه استرالیایی‌ها به گل برتری‌شان دست یافتند. کیول، نابغه‌ 17 ساله توپ سانتر شده از سوی ویدمار را به تیر دورتر فرستاد و دروازه ایران را باز کرد. مارک بوسنیچ، دروازه‌بان استرالیایی‌ها تا پایان نیمه نخست حتی یک بار هم با خطر روبه‌رو نشد و مجبور به نشان دادن واکنش نشد. زمانی که ویدمار در فاصله‌ کوتاهی از شروع نیمه دوم بازی گل دوم را به ثمر رساند، به نظر می‌رسید داستان رنج طولانی استرالیایی‌ها سرانجام به پایان رسیده است.

ایرانی‌ها مانند افراد دست و پا بسته بودند و آماده بودند به سرنوشت‌شان تن بدهند. به ندرت پیش می‌آمد که ایرانی‌ها بتوانند توپ را برای مدتی طولانی بین خود حفظ کنند. در جریان شادی به ثمر رسیدن گل دوم، تماشاگری استرالیایی وارد زمین بازی شد. او تور دروازه را پاره کرد و به این ترتیب برای چند دقیقه وقت بازی را نگه داشت. بازیکنان ایران در این وقفه‌ کوتاه توانستند خود را دوباره سروشکل بدهند و زمانی که بازی دوباره به جریان درآمد، قهرمانان با تجربه تیم همانند علی دایی، کریم باقری و خداداد عزیزی، ناگهان دوباره خطرناک نشان دادند. اما،‌در این زمان خیال استرالیایی‌ها هنوز راحت بود.

تنها 19 دقیقه از زمان بازی باقیمانده بود و استرالیا با دو گل جلو افتاده بود. قابل درک بود که برخی از بازیکنان این تیم در این زمان خواب فرانسه و رویای سفر به جام جهانی را می‌دیدند. با این حال عزیزی به ناگهان وارد محوطه جریمه شد و با پاس خوب باقری را صاحب موقعیت گل کرد. او برای گلزنی تنها باید توپ را به دروازه‌ی استرالیا سر می‌داد.

هنوز چهار دقیقه از این گل نگذشته بود که آنچه فکرش نمی‌شد اتفاق افتاد، عزیزی توپ ربایی کرد، از دفاع بسیار سست و بی‌حال استرالیا عبور کرد و توپ را از کنار دست بوسنیچ روی زمین افتاد راهی دروازه استرالیا کرد و گل مساوی را به ثمر رساند.

ستاره

عزیزی پس از به ثمر رساندن این گل که ایران را به حضور در جام جهانی 1998 فرانسه رساند، نامش را در فوتبال ایران جاودانه کرد. او علاوه بر این گل سازنده گل نخست ایران هم بود و یک هفته قبل در بازی رفت هم زننده تک گل ایرانی‌ها بود.

عزیزی آن زمان 26 ساله، مرد سال فوتبال آسیا بود و به پاس عملکردش در کلن بازی می‌کرد. او در جام جهانی 1998 فرانسه در هر سه بازی ایران در مرحله گروهی بازی کرده، از جمله در پیروزی فراموش ناشدنی برابر آمریکا.

واکنش‌ها:
آلکس توبین (کاپیتان استرالیا): در فوتبال چیزهایی مطرح است که در رشته ورزشی دیگر به ندرت مطرح هستند. تیم می‌تواند در تمام وقت بازی برتر باشد و با این حال در دقایق کوتاهی همه چیز تغییر پیدا کند.

والدیر ویرا (مربی ایران): من تنها نشسته بودم و دعا می‌کردم. برای استرالیایی‌ها واقعا متاسفم، چرا که می‌دانم همه کودکان استرالیایی که فوتبال بازی می‌کنند اکنون چه اندازه ناراحت هستند. در واقع استرالیایی‌ها باید برنده این بازی می‌بودند.

آنچه در ادامه رخ داد:
ایران در فرانسه 1998 بازی نخست خود را با یک گل به یوگسلاوی واگذار کرد سپس پیروزی دو بر یک به یاد ماندنی برابر آمریکا با گل‌های حمید استیلی و مهدی مهدوی‌کیا. ایران پس از باخت دو بر صفر به آلمان به عنوان تیم سوم گروه از رقابت‌ها کنار رفت.

استرالیایی‌ها با وجود این رخداد تلخ، تنها یک ماه بعد در رقابت‌های جام کنفدراسیون‌ها در عربستان به مقام دوم رسیدند. آنها پس از پیروزی بر اروگوئه با گل طلایی کیول در مرحله نیمه نهایی در بازی فینال با شش گل برابر برزیل شکست را پذیرا شدند.