کنار آمدن با تعارض‌

انسانی که گرفتار تضاد و تعارض است کسی است که  در این دو انتخاب سرگردان مانده و نمی‌داند کدام را برگزیند.
البته یکی از آن دو را انتخاب می‌کند ولی در درونش تمایلی برای دستیابی به آن دیگری نیز وجود دارد که این همان  تعارض است. در این حال گرچه شخص سرانجام به هدف خود می‌رسد اما ضرورت دست زدن به انتخاب، در کار پیشرفت وی به‌سوی هدف اخلال ایجاد می‌کند.

تعارض انواع مختلفی دارد. تضاد ممکن است داخلی باشد بدین معنی که در انتخاب بین دو مساله مانده ولی نمی‌تواند آن را به زبان آورد. تعارض گاهی به صورت خواستن است و آن در مواردی است که 2 چیز را می‌خواهد و در انتخاب مانده است. تعارض گاهی به صورت نخواستن است. مثلا از 2 راه حبس و کتک  هیچ کدام را نمی‌پسندد ولی ناگزیر باید یکی را برگزیند. تعارض  زمانی به صورت اجتناب و خواستن است؛ مثل خواستاری شنا در آب ولی سرد بودن آب.

عوارض تعارض‌

تعارض‌ها حالت هیجانی را آشفته می‌کنند، به فعالیت شناختی آسیب می‌رسانند و ممکن است تعادل حیاتی بدن را مختل کنند. اختلال هیجانی تعارض به صورت دودلی، اضطراب، زودرنجی، خشم، افسردگی و احساس گناه خود را نشان می‌دهد.تعارض علاوه بر این که در تهییج‌پذیری تأثیر دارد اختلال شناختی نیز تولید می‌کند. تحت شرایط تعارض زا، الگوی تفکر فرد اغلب آشفته می‌شود و عدم تمرکز، کاهش حافظه و...  به وجود می‌آید.

چند روش برای سازگاری با تعارض

تمامی انسان‌ها خواه ناخواه در وضعیت‌هایی قرار می‌گیرند که حاکی از وجود تعارض در یکی از انواع آن است. اما شیوه حل این تعارضات به عواملی بستگی دارد که یکی از این عوامل بهداشت روانی فرد است. افرادی که موفق به حفظ بهداشت روانی خود شده‌اند در چنین شرایطی با شیوه‌های مناسبی به حل تعارضات آن می‌پردازند و از میزان استرس‌زایی چنین موقعیت‌هایی می‌کاهند. روش‌های گوناگونی برای کنار آمدن با تعارض وجود دارد؛ اولین راه کنار آمدن است. یعنی قبول این که تعارضات جزء جدا نشدنی از زندگی هستند و این که از دو یا چند انتخاب سازگار یا ناسازگار فقط باید یکی از آنها انتخاب شود. راه دوم توجه به بکارگیری امکانات رفتاری و شناختی برای تغییر دادن موقعیت‌های تعارض برانگیز است. راه سوم استفاده از مکانیسم‌های دفاعی از جمله شوخی است. شوخی به این دلیل کارساز است که به شخص این امکان را می‌دهد تا واقعیت‌ها را به گونه‌ای جامعه‌پسندانه بیان کند.

راه چهارم اجتناب است.برخی اساسا فعالیت‌های خود را به نحوی تنظیم می‌کنند که در موقعیت تعارض قرار نگیرند. راه پنجم در نظر گرفتن راه‌های جانشین  است. اگر در خصوص مسائل موجود همه حرف‌ها را بشنویم و بهترین آن را با توجه به شرایط، موقعیت‌ها و نیازهای خودمان انتخاب کنیم تا حد زیادی از درگیر شدن در تعارض و تبعات ناشی از آن در امان هستیم.