ریزش ارثی مو در مردان‌

شروع این عارضه از زمان بلوغ (حدود 1514سالگی)‌ است که هورمون‌های جنسی مردانه (آندروژن‌ها)‌ شروع به ترشح و فعالیت می‌کنند و سپس ریزش مو با آهستگی گسترش پیدا می‌کند. نحوه گسترش بیماری در آقایان با خانم‌ها متفاوت است. در مردان ریزش مو از جلوی سرآغاز می‌شود. موها به تدریج نازک‌تر و کمرنگ‌تر شده و حالت اصلی خود را از دست می‌دهند. به مروز زمان تعداد موها کمتر و کمتر شده و پوست سر هویدا می‌شود. این تغییرات موجب عقب رفتن تدریجی خط رویش مو در پیشانی می‌شود. کاهش مو با شدت کمتر یا بیشتر در قله سر هم رخ داده و آن بخش هم به تدریج دچار طاسی می‌شود. با گسترش طاسی و به هم پیوستن مناطق خالی از مو کم‌کم کل سرطاس شده و در نهایت فقط مو در مناطق گیجگاهی و پشت سر باقی می‌ماند (موهای این بخش از سر به دلیل نداشتن گیرنده هورمون‌های مردانه به اثرات ریزش موی ناشی از این هورمون‌ها مقاوم بوده و خیلی به ندرت دچار طاسی می‌شوند.) در خانم‌ها هیچ‌گاه شدت طاسی مثل آقایان نیست و بیشتر به صورت کم‌پشتی و نازک شدن موها در کل سرظاهر می‌شود ولی برخلاف مردان هیچ‌وقت به طور کامل طاس نمی‌شوند (به دلیل اثرات هورمون‌های زنانه)‌.

یکی از چیزهایی که معمولا با ریزش موی مردانه مشاهده می‌شود پوست و موی چرب است که به دلیل تاثیر همزمان هورمون‌های مردانه بر فولیکول مو و ترشح غدد چربی پوست است. قبلا معتقد بودند که کار فکری زیاد باعث ریزش موی مردانه می‌شود ولی در حال حاضر این نظریه رد شده است. استفاده از هورمون‌های مردانه برای پرورش اندام باعث بروز ریزش موی مردانه می‌شود.