اشاره : راه اندازی دفتر حافظ منافع که درخواست طرف آمریکایی است و تا حدی نیز مورد استقبال مسوولا‌ن ایرانی قرار گرفته است نیازمند تامل بیشتری است .جیمز روبین بخشی از اهداف مورد نظر در این مسیر را تبیین کرده است .از نظر آنان این اقدام علا‌وه بر حضور دیپلمات ها ( نه جاسوس ها !) موجب سفر بیشتر ایرانیان به آمریکا خواهد شد و دیپلمات ها یشان نیز از نزدیک با مناسبات داخلی ایران آشنا می شوند !
کد خبر: ۱۸۹۱۶۰

درست هنگامی که بارقه‌های امید از گفتگو میان قدرت‌های غربی و ایران بر سر مسائل هسته‌ای به وجود آمده بود، ایران آخرین دستاوردهای موشکی خود را آزمایش کرد.

چه این گفتگوها موفق باشد و چه نباشد، وقت آ‌ن را رسیده است که واشنگتن یک دفتر دیپلماتیک در تهران باز کند.
یک مقام دولتی عالی‌رتبه به من می‌گفت وزیر امور خارجه آمریکا به دنبال این است که یک دفتر در تهران ایجاد کند و فقط برای این کار منتظر تایید رئیس جمهور است. این یک ایده دقیق است که دموکرات‌ها و جمهوریخواهان باید از آن حمایت کنند.

ایران در خاورمیانه یک استثناست  و این جایگاهی است که ما باید دیپلمات‌های خود را وارد کنیم. اصلی‌ترین وظیفه‌ای که آنها خواهند داشت این است که سفر ایرانیان به آمریکا را تسهیل کنند.

از زمان بحران دیپلمات‌ها در سال 1979، آمریکا هیچ دیپلماتی به ایران نفرستاده است و منافع آمریکا توسط سفارت سوئیس در تهران مدیریت می‌شود، اما مانند کشور کوبا، آمریکا باید در شرایطی که روابط دیپلماتیک ممنوع است یک دفتر حافظ منافع در تهران بر پا کند که می‌تواند در سفارت سوئیس قرار داشته باشد و درخواست روادید و انجام امور کنسولی را به عهده بگیرد.

چنین دفتری نمی‌تواند به عنوان یک نقطه برای جاسوسی استفاده شود و این گونه هم به آ‌ن نگاه نمی‌شود. ولی به دیپلمات‌ها اجازه می‌دهد از مناسبات سیاسی داخلی ایران از طریق اخبار دست اول آشنا شوند. اکنون هیچ مقام رسمی آمریکایی وجود ندارد که از داخل ایران کوچک‌ترین خبری در سال‌های اخیر داشته باشد.

استفاده دولت بوش از دیپلماسی بسیار ضعیف بود و در عین حال، رایس به شکل متناقضی درخصوص ایران و کره شمالی که بوش آنها را از اعضای محور شرارت خوانده بود، در ماه‌های آخر علاقه‌مند به برقراری ارتباط شده است. در این میان یک دفتر دیپلماتیک در تهران نه تنها یک تمهید سخت‌افزاری ساده نیست، بلکه یک گام (البته محدود) رو به جلو است.بعد از 7 سال امتناع از ورود به مذاکرات بی‌قید و شرط با ایران، آمریکا هیچ‌چیز به دست نیاورده است. برای امن کردن عراق نتوانسته با ایران همکاری مناسبی داشته باشد و بازداشتن ایران از غنی‌سازی اورانیوم هم با توجه به رزمایش اخیر در آینده نزدیک ناممکن به نظر می‌رسد.

اگر بخواهیم منصفانه نگاه کنیم، دولت بوش در نیمه دوم خود بسیار موفق‌تر عمل کرده است. در دور اول، شورای امنیت سازمان ملل تحریم‌های کمی بر ایران تحمیل کرد و آمریکا توانست قدرت‌های جهان را با خود بر سر مساله ایران هم‌عقیده کند؛ اما این قدرت‌ها نتوانستند ایران را محدود کنند و همان طور که این هفته دیدیم ، نتوانستند ایران را از دست یافتن به فناوری موشک‌های میان‌برد بازدارند.

در هر صورت ممکن است که تهران از این حضور دیپلماتیک جلوگیری کند. در این حالت آمریکا می‌تواند یک پرستیژ باز بودن و سعه صدر در فضای جهانی به دست بیاورد. البته این اتفاق نخواهد  افتاد، چرا که ایران با دادن پیشنهاد پرواز مستقیم میان آمریکا و تهران این علاقه را نشان داده است.

موفقیت بزرگ درخصوص ایران موقوف به دولتی است که بتواند یک معادل دیپلماتیک مناسب برای مراقبت آرام بیاید و بتواند از ترکیب تشویق و تنبیه در دیپلماسی به شکل درستی استفاده کند. هم اکنون ایده تاسیس یک دفتر دیپلماتیک در تهران ایده‌ای کاملا منطقی به نظر می‌رسد که باید بیشتر به آن توجه کرد.

*سخنگوی پیشین وزارت امورخارجه آمریکا

منبع: نیویورک تایمز

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها