مهر مادری کجاست و مهر پدری کجا؟

با خواندن خبری در روزنامه «جام‌جم» با این مضمون که کودکی 8ساله از سوی والدین خودخواهش رها شده، قلبم را آتش زد و از صمیم دل متاثر شدم و عمیقا به فکر رفتم. چگونه پدر و مادری به این راحتی کودک 8ساله خود را بی‌پناه رها می‌کنند و از پذیرفتن نوگل زندگی‌شان سر باز می‌زنند؟ چرا بر اثر لجبازی سرنوشت یگانه فرزندشان را به بازی می‌گیرند؟ آینده این کودک چه می‌شود؟ چه سرانجامی برای او رقم می‌خورد؟ مطمئنا پدر و مادر نیز خوشحال و راضی نیستند و لحظات زندگی‌شان را با آرامش سپری نمی‌کنند، چرا که باید یک عمر با عذاب وجدان زندگی کنند، چرا که عزیزترین کس  که همانا فرزندشان است  را سرگردان نموده‌اند.

برای یک لحظه خودم را جای این کودک می‌گذارم،  او با این سن کم چه فشار روانی را باید متحمل شود؟ چگونه می‌تواند یک عمر بار بی‌عاطفگی والدینش را به دوش بکشد؟ از خدای خود می‌خواهم هیچ‌کس را بی‌کس با کس نکند. به عنوان یک شهروند ایرانی و به عنوان یک مسلمان از مسوولان محترم روزنامه جام‌جم می‌خواهم به خاطر انسانیت این خبر را پیگیری کنند و از خانم عباسی،‌ دادیار شعبه سوم دادسرای بعثت تقاضا دارم جلسه مشاوره‌ای برای والدین کودک فراهم کنند و از سوی افراد و مراجع ذی‌صلاح به نوعی مشکل این کودک را حل کنند، تا بتواند تحت سرپرستی و وزیر سایه پرمهر و محبت یکی از والدین قرار گیرد، مسوولان و مردم خوب ایران نباید نسبت به این مساله و این اتفاق دلخراش بی‌تفاوت باشند، به قول شاعر شیرین‌سخن، تن آدمی شریف است به جان آدمیت، نه همین لباس زیباست نشان آدمیت.

مادر کودک 8ساله ! می‌دانم که در قلبت چه غوغایی است! می‌دانم مادری بی‌عاطفه و بی‌احساسی نیستی. از سختی‌ها نهراس و فرزندت را زیر بال و پر بگیر. سعی کن از زیر بار مسوولیت شانه خالی نکنی. به این آیه قرآن توجه کن که می‌فرماید: نکشید فرزندتان را از ترس فقر که ما آنها را روزی می‌دهیم و نه شما (سوره انعام آیه 151)‌ آیا شما با این کارتان فرزندتان را از لحاظ احساسی نکشته‌اید؟ تا دیرنشده به خود بیایید.

مادری از مادرهای این سرزمین‌