دوستی سپهر‌و پاشا

سپهر و پاشا شکل‌های مختلف در می‌آوردند و می‌خندیدند. پاشا به سپهر گفت: چقدر جالبه. در آبی که روی زمین ریخته می‌توان عکس‌ها را مشاهده کرد. تو می‌دونی چطوری این اتفاق می‌افتد. سپهر گفت: باید از آقای موسوی درباره این مساله بپرسیم.

آقای موسوی معلم کلاس اولشان هست که بچه‌ها او را خیلی دوست دارند و تمام سوال‌هایشان را پاسخ می‌دهد. وقتی که به مدرسه رسیدند از آقای موسوی درباره آن سوال کردند. آقای معلم خندید و گفت: بچه‌های خوبم در آن گودال چون که آب ساکن است خاصیت انعکاس یا برگشت نور آن بوضوح دیده می‌شود و مانند آیینه عمل می‌کند.

 به دلیل انعکاس نور در آب است که شما توانسته‌اید عکس خودتان را در آن گودال آب ببینید. آن روز پاشا و سپهر خوشحال بودند که چیزهای جدیدی یاد گرفته‌اند و تمام ساعت‌های تفریح درباره این موضوع باهم صحبت می‌کردند.
در برگشت به خانه از کنار گودال رد شدند و دیدند که آب کمتر شده است. فردای آن روز وقتی که به مدرسه رسیدند به آقای معلم گفتند که آن گودال کوچک شده بود و دلیلش را از او پرسیدند.

معلم گفت: امروز زنگ آخر درباره این موضوع برایتان صحبت می‌کنم.

زنگ آخر که زده شد آقای معلم پای تخته چند تا ابر و قطره‌های باران و بخار آب کشیده و گفت: بچه‌ها می‌دانید آب از یک‌سری ملکول تشکیل شده است که وقتی خورشید به زمین می‌تابد ذرات مایع آب تبدیل به ذرات گاز و بخار می‌شود یعنی آب تبخیر می‌شود و چون که سبک است، بطرف بالا می‌رود و تبدیل به ابر می‌شود و ابر به وسیله باد حرکت می‌کند و وقتی که در یک هوای سرد قرار می‌گیرد باعث می‌شود که ابر دوباره تبدیل به قطره‌های باران شود و به روی زمین ببارد. خوب بچه‌های نازنین در حال حاضر شما متوجه شدید که آب در آفتاب و با نور خورشید زودتر بخار می‌شود. سپهر و پاشا هم از آقای معلم تشکر کردند.