گفتگوی اشپیگل با وزیر خارجه عراق

جام جم آنلاین - ناجی صبری استاد رشته زبان انگلیسی بود که سال گذشته با دستور مستقیم صدام به سمت وزارت امورخارجه عراق منصوب شد. صبری که پنجاه و یک سال دارد و در فاصله سال های 1999 تا 2001 نماینده عراق در سازمان بین المللی تسلیحات اتمی در وین بود.وزیر خارجه فعلی عراق از طرفداران شدید صدام است حال آنکه پسر عموی خود را در تسویه حساب خونین صدام از دست داده و برادرش را نیز.

کد خبر: ۱۴۹۷۲

هفته نامه آلمانی اشپیگل در شماره 37 خود گفتگویی با ناجی صبری انجام داده است که خلاصه ای از آن از نظرتان می گذرد:
در شرایطی که ایالات متحده آمریکا تهدیدهای خود علیه عراق را تشدید می کند، دولت آلمان از هر نوع مشارکتی در حمله نظامی ی احتمالی پرهیز می کند. شما این موضع برلن را چگونه ارزیابی می کنید؛
ما از موضع آلمانی ها خوشحالیم. این موضع گیری نشان داد که برلین خطر بزرگ ناشی از تهاجم آمریکا را درک می کند اگر آمریکا موفق به حمله به عراق داده شود، دیگر چیز ی جلودار مقامات آمریکایی نیست و بعد، نوبت به همه آن هائی می رسد که حاضر نیستند در برابر آمریکا سر تعظیم فرود آورند. صدراعظم گرهارد شرودر و وزیر خارجه یوشکا فیشر می دانند که یک "نه" محکم، در برابر نقشه های سیاه تهاجم، اروپا و تمام جهان را از قدرت و فشار ایالات متحده آمریکا حفظ خواهد کرد.
به نظر شما این تنها به این دلیل دولت آلمان با آمریکا مخالفت می کند؛
آلمانی ها حس می کنند که به جهان عرب نزدیک تر از آمریکایی ها هستند و البته همینطور است. آلمان، در تاریخ خود، هرگز یک سیاست ضد عربی پیش نگرفته است. مردم ما همواره به هم نزدیک بوده اند. این، احتمالا قسمت مهمی از دلایل اتخاذ این موضع از سوی آلمان است.
شما فکر می کنید که مخالفت دیگر کشورهای اروپائی ها بتواند مانع حرکت رئیس جمهور آمریکا برای حمله به عراق شوند؛
امنیت اروپا و جهان عرب بسیار به هم مرتبط است. اگر عراق در جریان حمله آمریکا نابود شود، اروپا هم تاوان آن را متحمل خواهد شد. کشورهای مرکز اروپا، آلمان و فرانسه نیز، در این صورت به دام توحش آمریکا خواهند افتاد. این، مسلما مشارکتی نیست که اروپای آزاد به دنبال آن باشد.
کشورهای عضو جبهه عربی، به صورت آشکارا به نفع عراق موضع گرفته اند. واکنش شما در مقابل این اتفاق چیست؛
ما به بیشتر از این نیاز داریم. به واقع آنها کار فوق العاده ای نکرده اند. تصویب قطعنامه شورای وزیران خارجه دولتهای عربی تنها به چند ثانیه وقت نیاز داشت. رئیس ، طرح را ارائه کرد و گفت: "این، طرحی است که یمن پیشنهاد کرده است. کسی می خواهد آن را تکمیل کند ؛" هیچ کس حرفی نزد همه لال شدند.ما منتظر بیش از این بودیم . زیرا نقشه های جنگ ایالات متحده به هیچ وجه تنها عراق را تهدید نمی کنند. آمریکاییها کشورهائی نظیر لبنان، سوریه و عربستان سعودی را نیز مد نظر دارند.
یعنی همه کشورهائی که عراق زمانی با آن ها دشمن بود؛
همه کشورهای عربی با موضوع حمله آمریکا علیه عراق مخالفت کرده اند حال آنکه شورای وزیران خارجه پیش از هر چیز خواستار اجرای ماده 14 قطعنامه شماره 687 سازمان ملل متحد شده است که بر اساس آن سلاح های کشتارجمعی خاورمیانه باید نابود شوند. این یعنی نابودی زرادخانه سلاح های هسته ای در همه خاورمیانه و از همه مهمتر زرادخانه هایی که اسرائیل در اختیار دارد.
بوش رئیس جمهور آمریکا به شخصه بر بازگشت فوری بازرسان سازمان ملل و تغییر حکومت در عراق تاکید می کند. نظر شما در این خصوص چیست؛
این، تنها نظر شخصی بوش است. سیاست جنگ و تهاجم آمریکا، در سراسر جهان منزوی است. به جز اسرائیل، کدام کشور ها این روند را مورد پشتیبانی قرار می دهند؛
نخست وزیر انگلستان تونی بلر! به عنوان شخص شاید، اما نه به عنوان نماینده کشورش. کلیسا، اتحادیه ها، رسانه ها، حزب لیبرال و مجلس، همگی علیه نظرات بلر موضع گرفته اند، چرا که این موضع به نفع بریتانیای کبیر نیست حال آنکه اصولا هیچ توجیهی برای حمله به عراق وجود ندارد.
.... این ادعای شخصی شما است؛
حمله به عراق، فاجعه ای جدی و خطرناک به وجود خواهد آورد: از این به بعد هر وقت یک کشور قدرتمند از کشوری دیگر یا رهبر آن ناراحت باشد، می تواند ارتشش را به آنجا بفرستد و آن کشور را اشغال کند.
تمام دنیا نگران این است که نکند عراق دارای سلاح های اتمی باشد و حتی بعضی می گویند زیر سنگرهای کاخ های ریاست جمهوری یک زرادخانه موادجنگی بیولوژیک و شیمیائی پنهان است.
اتهاماتی که علیه ما وارد شده، بسیار بی محتوا است. هیچ رهبری در این جهان حاضر نیست در جائی بخوابد که بمب های اتمی و سلاح های شیمیائی در زیرزمین آن انباشته شده. این ادعای بی معناداستان احمقانه ای است که از سوی ماشین تبلیغاتی آمریکائی به راه افتاده است.
بازی موش و گربه شما با بازرسان، وجهه عراق را در سطح جامعه جهانی به شدت خراب کرده است.با این نظر موافقید؛
در نوامبر و دسامبر 1997 آنسکام و سازمان بین المللی ی تسلیحات اتمی، صدها مرکز را مورد بررسی قرار دادند. پس از آن، ی آنسکام عراق را متهم کرد که با بازرسان همکاری نکرده است و این در حالی بود که ما تنها در پنج مورد حاضر به تسلیم اسناد نشده بودیم. دلایل این پنج مورد واقعا مسخره بودند: یکبار بازرسان روز جمعه آمدند. یعنی روزی که همه می دانند در عراق کسی کار نمی کند. یکبار دیگر، در برابر ساختمانی ظاهر شدند که تنها سرایدار در آنجا حضور داشت. با این حال، سازمان بین المللی تسلیحات اتمی، برخلاف آنسکام ، چنین ادعایی نداشت و از همکاری عراقیها راضی بود. من فکر می کنم عراق باید به جای بمباران مورد تشویق قرار می گرفت.
آیا هنوز می توان جلوی یک جنگ تازه را گرفت؛
به نظر می رسد که بوش تصمیم خودش را گرفته است، اما این موضوع را نباید زیاد جدی گرفت. آمریکائی ها در عملی کردن بسیاری از نقشه هایشان ناموفق بوده اند.