رهایم کن، تا هرکاری می‌خواهم بکنم!
نگاهی به انگیزه حمله‌های اخیر یک جریان خاص به مصوبه ‌شورای عالی انقلاب فرهنگی

رهایم کن، تا هرکاری می‌خواهم بکنم!

اوایل دهه ۷۰ بود که بعد از برنامه «صبح جمعه با رادیو» که آیتم‌های کوتاه طنز داشت و سال‌ها روی آنتن رادیو ایران بود و جزو برنامه‌های پرشنونده محسوب می‌شد، طنزهای آیتمی در تلویزیون شکل گرفت و مجموعه «ساعت‌ خوش» روی آنتن شبکه دو رفت و بسیار هم مورد توجه قرار گرفت.
کد خبر: ۱۳۹۷۶۶۵
نویسنده زینب علیپور طهرانی - گروه رسانه

مجموعه‌ای که شامل آیتم‌های طنز کوتاه بود و نکته خاص آن متفاوت بودن با نوع طنزی بود که در آن زمان در تلویزیون رایج بود. این مجموعه آغازگر حرکت جدید و معرفی بازیگران جدیدی در عرصه طنز شد.

تا جایی که بازیگران جوان ساعت‌خوش به ستاره‌های تلویزیون تبدیل شدند و هنوز هم بسیاری از مخاطبان تلویزیون، آنها را با همان مجموعه می‌شناسند.

این تاثیر پربیننده‌بودن چنین مجموعه‌ای بود. ساعت‌خوش آغازگر پدیده‌ای به‌نام مجموعه‌های آیتمی طنز در تلویزیون هم شد. بعد از آن بود که از این دست مجموعه‌ها در شبکه‌های دیگر هم ساخته و پخش شد و به دلیل همین مختصر و مفیدبودن بسیار پرطرفدار شد.

ازجمله مجموعه‌های پرواز ۵۷، نوروز ۷۲، جدی نگیرید و جنگ ۳۹. اما ساخت چنین آیتم‌هایی سختی‌هایی را نیز برای کارگردان و نویسنده به همراه داشت. از آنجا که هر آیتم چند دقیقه بیشتر نبود، سازندگان آن اثر باید خلاقیت بسیاری از خود نشان می‌دادند تا با همان چند دقیقه لبخند را روی لب مخاطبان بیاورند. همین شد که در مقطعی برخی آیتم‌ها فاقد هرگونه لبخند و شیرینی بود.

تا این‌که مجموعه «سیب‌خنده» برای نوجوان‌ها ساخته شد و آن‌هم مورد توجه قرار گرفت و به یکی از کارهای پربیننده در حوزه کودک‌ونوجوان تبدیل شد. سال‌ها بعد شهاب عباسی دست به کار شد و مجموعه‌ای به‌نام «خنده‌بازار» را روی آنتن فرستاد. این مجموعه یادآور طنزهای موفق دهه ۷۰ بود و شامل آیتم‌های کوتاهی بود که خیلی زود مورد توجه قرار گرفت.

بسیاری از طنزهای این مجموعه به مذاق بیننده‌ها خوش‌آمد و به‌اصطلاح گرفت. بازسازی کمدی برنامه‌ها و تقلید طنازانه از چهره‌های سرشناس یکی از دلایل موفقیت این مجموعه بود که باعث شد خنده‌بازار در چند فصل تولید شود. مثل آیتم باب راس یا آیتم فریدون جیرانی و ... اما عباسی در ساخت مجموعه‌های آیتمی که سال‌ها بعد ساخت نتوانست موفقیت خنده‌بازار را تکرار کند. او «دست‌ انداز» را برای شبکه نسیم ساخت که بینندگان خودش را داشت اما نه به اندازه خنده‌بازار. یکی از سختی‌های این کار در دهه اخیر برای سازندگانش روحیه طنزپردازانه مخاطبانی بود که خودشان هم با گوشی‌های موبایل‌شان آیتم‌های کوتاه می‌ساختند. از این رو خنداندن این افراد کار چندان راحتی نبود اما مهم‌ترین نکته‌ای که در این میان وجود داشت این بود که طنزهای آیتمی به سمت‌وسویی رفت که مشکلات و دغدغه‌های اقتصادی و اجتماعی و گاه سیاسی را با نگاه نقادانه بررسی می‌کرد و همین موضوع باعث شد مردم به تماشای چنین مجموعه‌هایی بنشینند.

هنوز هم تلویزیون و به‌خصوص شبکه نسیم اقدام به ساخت چنین مجموعه‌های آیتمی طنزی می‌کند که مخاطبان خاص خودش را دارد و هنوز هم عده‌ای با این مجموعه‌ها لبخند می‌زنند.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها