فراغت به سبک‌ایرانی

در این ۱۰سال به نوعی پرسه در فضای مجازی جای تمامی فراغت‌ها را گرفته و از سویی دیگر معیشت روزانه آن‌ها کمتر زمانی را برای فراغت به آن‌ها داده است، چرا که به جای فراغت این بار آن‌ها استراحت را انتخاب می‌کنند و از تفریح معمول و لازم زندگی‌شان می‌گذرند. همه این شرایط با فراگیری دوساله کرونا تشدید شد و حالا سبک زندگی تازه‌ای را به این جامعه تحمیل کرده است. اوقات فراغت به معناى زمان استراحت، آسایش، آرامش و زمان آزادی است که هر فردى به میل خود از آن استفاده می‌کند. در این میان معنا‌ها و کارکرد‌های ضمنی بیشتری هم به این ترکیب پیوست شده است. به عنوان مثال امروزه به‌دلیل این که بهترین محیط اجتماعی برای گذراندن اوقات فراغت در میان اعضای خانواده است، مفهوم اوقات فراغت خانوادگی پدید آمده است. اوقات فراغت خانوادگی با تقویت روابط ساختاری و عاطفی خانواده‌ها، سبب تقویت ساختار خانواده‌ها می‌شود. اما ایرانی‌ها همین مقدار زمان در اختیارشان را چگونه صرف می‌کنند؟ این موضوع مورد پژوهش نهاد‌های بسیاری قرار گرفته و آن‌ها قصد داشتند برای تصمیم‌گیری، دریافتی از چگونگی این وضعیت داشته باشند؛ از مرکز رصد فرهنگی کشور گرفته تا گزارش فرهنگ رفتاری خانواده توسط مرکز ملی آمار ایران.

مصرف فرهنگی مردم ایران براساس گزارش فرهنگ رفتاری خانوار
۶۸ درصدبه موسیقی گوش می‌دهند
۵۳ درصد در شبکه‌های اجتماعی فعالیت می‌کنند
۹۱ درصد برنامه‌های صداوسیما را مشاهده می‌کنند
۳۵ درصد کتاب غیر درسی مطالعه می‌کنند

معاشرت، ارتباط، مشارکت اجتماعی، آداب و رسوم دینی، سفر و شرکت در رویداد‌های اجتماعی ۱ساعت و ۴۰ دقیقه

اشتغال و فعالیت‌های مرتبط برای مزد و کسب پول ۳ ساعت

خدمات خانگی بدون‌مزد برای اعضا‌ی خانوار و خانواده (پخت غذا، تمیز کردن خانه، تمیزکردن خانه، نگهداری از گیاهان، خرید خانه) ۳ ساعت

امور فزرهنگی و تفریحی، رسانه‌های اجتماعی و ورزش ۴ ساعت و ۳۰ دقیقه

رسیدگی و خودمراقبتی (خوابیدن، خوردن و آشامیدن و مراقبت‌های بهداشتی) ۱۱ساعت و ۴۰ دقیقه

روزنامه جام جم