نقش مادر شهید، حالم را دگرگون می‌کند

به گزارش جام جم آنلاین، شیوع ویروس کرونا در سه سال اخیر، باعث شده این بازیگر برای مدتی و از سر احتیاط کمتر در فیلم و سریالی حضور داشته‌باشد. مدنی با این حال تاکید می‌کند همیشه دوست دارد سر کار باشد و جلوی دوربین، احساس خستگی نمی‌کند. بازیگر سریال‌های خوشنام و از سرنوشت، البته این نکته را هم یادآوری می‌کند که ترجیح می‌دهد نقش‌های بلندتری را در سریال‌های تلویزیونی بازی کند. رابعه مدنی همچون اغلب نقش‌هایی که تا به امروز بازی کرده، بسیار مهربان و خوش‌قلب و شیرین‌زبان است و مصاحبه با او ، لذت فراوانی دارد.

این شب‌ها دو سریال خوشنام و از سرنوشت از شما روی آنتن تلویزیون است و به نظر می‌رسد پس از مدتی که کم کار بوده‌اید، دوباره به عرصه بازیگری بازگشته‌اید.

مدتی به دلیل کرونا کمتر سر کار می‌رفتم. بالاخره فضا بسته است و احتمال مبتلا شدن بالا می‌رود و من باید مراقب خودم باشم. سنم بالا رفته و دیابت هم دارم. همه گرفتاری‌ها به کرونا باز می‌گردد. ان‌شاءا... به حق این روزهای عزیز، خداوند ریشه این بیماری را از روی زمین بردارد.

چرا در سریال خوشنام نقش‌تان خیلی کوتاه و در حد یک سکانس است؟ معمولا نقش‌های بلندتری را در سریال‌های تلویزیونی ایفا کرده‌اید.

نقشم در فیلمنامه در همین حد بود. البته خودم دوست دارم نقش‌های بلندتری را بازی کنم. دوست دارم مدت زمان بیشتری را در کار باشم و بتوانم رابطه دوستانه و صمیمانه‌ای با دیگران برقرار کنم. بازیگران مثل فرزندان من هستند و دوست دارم وقت بیشتری را با آنها بگذرانم.

اکثر بازیگران پیشکسوت، گلایه دارند نقش خوبی برایشان نوشته نمی‌شود و همیشه در حاشیه هستند. شما چطور؟ از نقش‌هایتان راضی هستید؟

عادت دارم با نقشم کنار بیایم و کمال همکاری را با کارگردان داشته‌باشم. من دو سال با آقای نعمت‌ا... در سریال «وضعیت سفید» کار کردم. ایشان همیشه می‌گفت وقتی شما به من می‌گویی چشم، خجالت می‌کشم. مدتی است چشمانم ضعیف شده و نمی‌توانم کلمات ریز را بخوانم و همیشه می‌خواهم فیلمنامه را با فونت درشت‌تر برایم بفرستند تا در خواندنش مشکلی نداشته‌باشم. خدا را شکر با یک‌بار خواندن هم، دیالوگ‌ها را حفظ می‌شوم. هنوز حافظه جوانی‌ام را دارم. از جوان‌ها شلوغ‌تر هستم و سر هر کاری هم که باشم با بازیگران جوان می‌گویم و می‌خندم. روزی که تصویربرداری سریال وضعیت سفید تمام شد، همه گریه می‌کردیم. مثل یک مادر برای همه بودم. خیلی خودم را درگیر بلندی و کوتاهی نقش نمی‌کنم. سعی می‌کنم به داشته‌هایم فکر کنم.

شما از جمله بازیگرانی هستند که در میانسالی وارد این عرصه شدید و جلوی دوربین رفتید. در این سال‌ها چقدر بازیگری برایتان جدی شده‌است؟

بازیگری از همان اول برایم مهم و جدی بود. واقعا دلم می‌خواهد هر روز سر کار باشم. اصلا در جلوی دوربین احساس خستگی نمی‌کنم. البته زندگی خودم را هم دارم. وقتم را به بطالت نمی‌گذرانم. در همین سه سالی که درگیر کرونا هستیم هم بازی کرده‌ام.

چه نقش‌هایی را بیشتر دوست دارید؟ سال‌هاست معمولا نقش مادران مهربان را در فیلم‌ها و سریال‌ها بر عهده دارید. مایل نیستید نقش‌های متفاوت‌تری را تجربه کنید؟

باید بخواهند تا من بازی کنم. البته وقتی نقش مادر شهید را بازی می‌کنم تا پنج شش روز در حال خودم نیستم. بی‌اختیار اشکم می‌آید. نمی‌توانم بی‌تفاوت باشم. واقعا احساساتی می‌شوم.

خودتان سریال‌های خوشنام و از سرنوشت را تماشا می‌کنید؟

بله، هر شب از ساعت هشت و ‌نیم پای تلویزیون می‌نشینم. اول اخبار را گوش می‌دهم و بعد سریال از سرنوشت را می‌بینم. آخرش هم خوشنام را تماشا می‌کنم. امیدوارم هر دو سریال مورد توجه مردم قرار بگیرند.

در خانه اوقات‌فراغت را چه می‌کنید و چگونه می‌گذرانید؟

عاشق مطالعه هستم اما از وقتی چشمانم ضعیف شده نمی‌توانم به اندازه‌ای که دوست دارم کتاب بخوانم. قدیم‌ها هر شب قبل از خواب حداقل یک ساعت مطالعه می‌کردم اما الان دیگر توانش را ندارم. باید با ذره‌بین و عینک کتاب بخوانم. این دلخوشی‌ام را هم از دست داده‌ام.

دوست ندارید نقش‌های متفاوت‌تری را تجربه کنید؟ مثلا یک مادرشوهر بدجنس.

اصلا. هیچ دلم نمی‌خواهد چنین نقشی را بازی می‌کنم. من در سریال‌ها خود واقعی‌ام هستم.

این روزها چه می‌کنید؟ مشغول بازی نیستید؟

فعلا خانه هستم. دیابت آزارم می‌دهد.

پسرم نقش‌هایم را انتخاب می‌کند

رابعه مدنی در پاسخ به این سوال که شما بازنشسته آموزش و پرورش هستید و زندگی‌تان از راه بازیگری نمی‌گذرد و این امنیت نسبتا مالی، چقدر دست‌تان را در قبول یا رد نقش‌ها باز می‌گذارد؟ می‌گوید:«همیشه انتخاب نقش‌هایم را به عهده پسرم شهاب (امیرشهاب رضویان) می‌گذارم، چرا که تجربه‌اش از من در این کار بیشتر است. من احساساتی هستم. مثلا اگر کارگردان یا تهیه‌کننده بگوید بودجه چندانی نداریم و بیا سر کار، می‌روم اما شهاب این‌گونه نیست و نگاه حرفه‌ای دارد. پنج سال پیش برای یک بنده خدایی فیلم بازی کردم که بخشی از دستمزدم پرداخت نشد. چند روز پیش همان بنده خدا تماس گرفت که خانم مدنی، فیلمم نفروخت و با این حال به فکرتان هستم و می‌خواهم بروم پولی قرض کنم و به حساب شما بریزم. من پاسخ دادم باید با شهاب مشورت کنم. پسرم گفت ولش کن، حلالش کن.»​​​​​​​

زهرا صلواتی - گروه رسانه / روزنامه جام جم