مرور اتفاقات فوتبال ایران در گفت و گوی جام جم آنلاین با یک کارشناس ؛

بی آبرویی و پلشتی با شرط بندی های چند 100 میلیونی

در چند روز اخیر بخشی از داستان های سیاه و زشت فوتبال ایران تکرار شد؛ داستان هایی درباره شرط بندی و تبانی. سال هاست و اصلا دهه هاست این داستان ها روایت می شود.
کد خبر: ۱۳۲۷۰۴۲

به گزارش جام جم آنلاین ، گاهی اوقات که البته تعداد دفعات آن خیلی کم است دست خاطیان رو می شود اما گاهی اوقات انگار نه انگار که اتفاقی افتاده. خاطیان با خیال راحت راه می روند و به فعالیت خود در فوتبال ادامه می دهند.

 

شرط بندی جهانی

یکی از بزرگ ترین حواشی سیاه فوتبال ایران به شرط بندی در فوتبال مربوط می شود.

آنطور که به نظر می رسد جرات کمتری برای ارتکاب آن در لیگ برتر وجود دارد اما در دسته های پایین تر به دفعات رخ می دهد. اما در چند روز اخیر شواهدی برای آن در لیگ برتر وجود داشت.

فراز کمالوند از آن حرف زد و چند نفر دیگر هم صحبت هایی مطرح کردند. خوب می دانیم در چنین شرایطی خطرناک ترین کار ممکن صحبت کردن بدون دلیل و مدرک است در غیراینصورت فرد به شدت به خطر می افتد و با جرایم سنگینی روبرو خواهد شد. اما شرط بندی را باید بیشتر توضیح بدهیم.

 

یک تفاوت اساسی

تبانی با شرط بندی بسیار فرق دارد این در حالی است که بسیاری فکر می کنند این دو ماهیت یکسانی دارند. تبانی بر اساس یک قول و قرار از پیش تعیین شده برای ثبت یک نتیجه در یک مسابقه است. در این اتفاق سران هر دو تیم و بازیکنانش می توانند نقش داشته باشند و یا اینکه فقط بخشی از آنها در فرآیند تبانی قرار گرفته اند.

اما در شرط بندی معمولا به اندازه تبانی افراد زیادی دخیل نیستند و  شاید حتی فقط یک نفر در این ماجرا حضور داشته باشد.

مثلا تصور کنید یک دروازه بان و یا یک مدافع شرط کلان و چندین میلیونی بسته که اگر گل خورد و یا اگر به بازیکن حریف راه داد که تیمش گل بخورد آنگاه به این یکی از کثیف ترین ترفندهای غیرقانونی موجود در فوتبال ایران می گویند.

مثال های دیگری هم هست. تصور کنید یک مهاجم در مقابل دروازه قرار می گیرد و فرصت بسیار خوبی برای گل زدن دارد. اما گویا این فرد قبلا شرط بسته که اگر گل نزند فلان مبلغ را از فلان فرد بگیرد. و به همین راحتی توپ را به جایی می فرستد که یک کودک هم آن اشتباه را مرتکب نمی شود.

همه این شرط بندی ها هم پشت سر این احتمالات پنهان می شود: دروازه بان اشتباه محرزی کرده، مهاجم بی دقتی بود، مدافعی است که استحکام لازم را ندارد.

شرط بندی در فوتبال جهان نیز به طرز گسترده ای رشد کرده است.

 

شرط بندی گسترده تر

در رابطه با مسئله شرط بندی در فوتبال می توان بسیار بسیار گسترده تر و با جزئیات بیشتر صحبت کرد که در این مطلب نمی گنجد. اما این را هم باید دانست که شرط بندی با حضور افراد بیشتری هم انجام می شود. مثلا سه  الی چهار بازیکن یک تیم شبانه و یا روزانه در هتل و یا در منزل یکی از همین بازیکنان دور هم جمع می شوند و بر اساس پیشنهادی که به آنها داده شده تصمیم بسیار زشتی می گیرند، اقدام علیه تیم. آنها در بازی بعدی تیمشان به میدان می روند و عملکردشان طوری خواهد بود که همگی به نفع تیم حریف است. توپ را لو می دهند، خطا می کنند، راه می دهند، پنالتی می دهند، گل می خورند و ...

مسئله بسیار مهم تر این است که شرط بندی اصولا راه زیادی برای اثبات ندارد و در واقع در اکثر مواقع شرط کنندگان به سادگی همه چیز را تکذیب می کنند.

مگر در فوتبال جهان هزاران بار این اتفاق نمی افتاد که یک مهاجم موقعیتی صد در صد را گل نکند؟ آیا در فوتبال جهان هزاران بار اتفاق نمی افتد که یک دروازه بان به قول فوتبالی ها گل مفتی بخورد؟

شرط بندی با تمام این حرف ها به سرعت در حال گسترش است. چه کسی می تواند جلوی آن را بگیرد؟

 

عزمی برای مقابله با شرط بندی نیست

ناصر فریادشیران مربی و کارشناس فوتبال

هیچکس نمی تواند بگوید که مسائلی مثل شرط بندی، تبانی و رمالی در فوتبال ایران وجود ندارد. ما از سال های قبل تا امروز این مسائل و پلشتی ها را دیده ایم و درک کرده ایم اما متاسفانه عزم جدی برای مقابله با این تخلفات وجود ندارد.

ارکان نظارتی کشور باید به دقت این مسائل را در نظر بگیرند. در این رابطه باشگاه ها باید نهایت حساسیت را جهت انتخاب اعضای خود به خرج بدهند. این حساسیت باید در زمینه جذب بازیکن، سرپرست، مربی و ... باشد.

متاسفانه چنین شرایطی در فوتبال ایران وجود ندارد و به جای آن شاهد این هستیم که برخی مربیان ما رسما کاسبی می کنند.

اصلا برخی از همین مربیان هستند که کار شرط بندی را انجام می دهند و کارهای خلاف عرف دیگری هم انجام می دهند.

باید با شرط بندی برخوردهای بسیار سنگینی شود و حتی افراد خاطی با محرومیت های مادام العمر از فوتبال روبرو بشوند. آنقدر باید در اینباره قاطعیت وجود داشت باشد که سر و کله چنین آدم های فرصت طلبی که خودشان را از یک میلیون تا چند صد میلیون می فروشند دیگر در فوتبال ایران پیدا نشود. این بی آبرویی است که یک بازیکن با چند میلیون تیم خود را می فروشد. این پلشتی محض است که یک بازیکن با یک حرکت به تیم خود خیانت می کند. برای مقابله با این وضعیت باید به شدت برخورد کنیم و بدترین مجازات ها و تنظیم ها را در نظربگیریم. متاسفانه الان این برخورد قاطعانه وجود ندارد و انگار بالادستی ها این شرط بندی ها را فراموش کرده اند. باید قاطعیت بیشتری داشته باشیم که فعلا نداریم. پس قطعا در آینده باز هم شایعات مربوط به این اتفاقات را خواهیم شنید.

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین 

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۱ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها