لزوم هدایت اضطراب ناشی از کرونا به سمت رفتارهای پیشگیرانه

به گزارش جام جم آنلاین از ایسنا، مهم‌ترین و اصلی‌ترین راه کنترل بیماری کووید ۱۹، از بین بردن زنجیره انتقال ویروس است. هر چند نقش گسترده دولت و سیاست‌گذاران بهداشتی در اطلاع‌رسانی عموم مردم انکارناپذیر است؛ اما باید توجه داشت که رفتارهای پیشگیرانه و فرمان‌برداری عموم مردم از پروتکل‌های اعلام‌شده تحت تاثیر عوامل متعدد جسمی، روانی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است.

اطلاع سیاست‌گذاران از وضعیت رفتارهای پیشگیرانه و فرمان‌برداری اجتماعی عموم مردم و استرس‌های تجربه‌شده آنها از بیماری در موج اول، برای برنامه‌ریزی‌های دقیق به منظور مهار بیماری بسیار ضروری است. با توجه به این موضوع؛ پژوهشگران رفتار پیشگیرانه جمعیت بزرگسال ایران در مقابله با ابتلا و انتقال بیماری کووید ۱۹ را بررسی کردند.

برای انجام این مطالعه، در اردیبهشت ۱۳۹۹ هزار و هشت نفر از جمعیت بزرگسال ایران با استفاده از پرسش‌نامه مورد بررسی قرار گرفتند.

در این مطالعه مشخص شد که رعایت رفتارهای پیشگیرانه تا اواسط اردیبهشت به نسبت پذیرفتی بود. بر اساس این نتایج؛ رفتارهایی مانند رعایت فاصله اجتماعی،‌ ماسک زدن در مکان‌ های عمومی، شرکت‌ نکردن در مهمانی و مجالس و خارج نشدن از منزل به جز مواقع ضروری کمتر از سایر رفتارها رعایت شدند. در ماه‌های اول همه‌گیری کووید ۱۹؛ اثر بخشی رفتارهایی مثل ماسک زدن سوال برانگیز بود و سازمان‌های بهداشتی و جوامع مختلف با این مسئله ضد و نقیض برخورد کردند؛ بنابراین ضعف در این حیطه را می‌توان با این دلایل توجیه کرد.

بررسی میران اضطراب ناشی از کووید ۱۹ حاکی از این بود که بیش از نیمی از مشارکت‌کنندگان پژوهش؛ اضطراب متوسط و شدید را تجربه کردند.

همچنین مشخص شد که بین رعایت رفتارهای پیشگیرانه و اضطراب ناشی از این بیماری؛ ارتباط معنی‌دار وجود داشت و عنوان شد که میانگین نمرات رعایت رفتارهای پیشگیرانه در زنان و افراد ۵۰ تا ۶۹ سال و افراد بازنشسته و خانه‌دار بیشتر از سایر گروه‌ها بود و در همین گروه‌ها شدت اضطراب نیز بیشتر است.

پژوهشگران این مطالعه می‌گویند: از آن‌جا که اضطراب تجربه‌ شده عموم مردم در حد متوسط و شدید بود، انتظار می‌رود سیاست‌گذاران با هدایت اضطراب ناشی از بیماری به سمت مثبت و در مسیر بهبود رفتارهای پیشگیرانه، از بروز خستگی و اختلالات ناشی از اضطراب‌ های مزمن در دوران بروز پاندمی و به نوعی رفتن به سمت بی‌تفاوتی‌های اجتماعی جلوگیری کنند.