یکی از مشهورترین پرنده های مورد استفاده برای تسلیح شورشیان، هواپیمای AT-802 ملقب به «ایرتراکتور» است که در ابتدا به عنوان یک هواپیمای سمپاش مورد استفاده قرار می گرفت.
این ماجرا از تلاش های رسمی و غیررسمی دولت و ارتش امارات متحده عربی آغاز و دامنه آن به یمن، اردن و لیبی هم کشیده شده است و در حال حاضر نیز ارتش سعودی به دنبال هواپیمای جدیدی در این بخش است که در این مطلب، نگاهی به وضعیت این هواپیماها در منطقه و امکان سوء استفاده از آنها خواهیم داشت.
چرا توربوپراپ های مسلح؟
سوالی که شاید در مرحله اول برای بسیاری کاربران پیش بیاید این است که علت استفاده از این گونه هواپیماها چیست و چگونه می توان به راحتی آنها را به کاربران دیگر انتقال داد؟ باید گفت در این میان چندین فاکتور دخیل هستند که قیمت ارزان، سادگی کاربری و آموزش، عدم نیاز به زیرساخت های خاص برای نگهداری و در عین حال توان حمل مقدار قابل توجهی از مهمات هدایت شونده از جمله مزایای مشخص این پرنده ها به حساب می آیند.
از طرف دیگر در بسیاری از مناطقی که این هواپیما در آنها استفاده می شود، عمدتا خبری از حضور یک نیروی هوایی یا پدافند هوایی خاص و مناسب نیست و عملا گروه های شبه نظامی برای کنترل کشور یا منطقه مورد نظر با هم درگیر هستند و حالا با اضافه شدن این هواپیماها، طرف دارنده آن، مسلما دارای دست برتر سنگینی در هر نبرد خواهد بود.
AT-802U؛ از سمپاشی مزارع کشاوزی تا عملیات ضد شورش
یکی از مشهورترین پرنده های مورد استفاده در این بخش، هواپیمای AT-802 ملقب به "ایرتراکتور" است در ابتدا به عنوان یک هواپیمای سمپاش برای استفاده در امور کشاورزی مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به افزایش درخواست ها برای یک هواپیمای سبک ضد شورش، مدل AT-802U این هواپیما با قابلیت حمل محموله تسلیحاتی به وزن 4100 کیلوگرم معرفی شد.

هواپیمای AT-802، پهپاد و بالگردهای اماراتی در لیبی

AT-802U نیروی هوایی امارات متحده عربی

هواپیمای AT-802 در اختیار ارتش اردن
در عین حال، لیبی تنها جایی نیست که ایرتراکتورهای اماراتی به عملیات می پردازند. تعدادی از این هواپیماهای به ارتش اردن تحویل داده شده و تعدادی از آنها نیز در اختیار عوامل دولت سابق یمن که اکنون فراری و مزدور ارتش سعودی محسوب می شود، قرار گرفته است تا از عملیات آنها بر ضد مردم یمن استفاده شود.

تصویر ماهواره ای از حضور هواپیماهای AT-802 در پایگاه هوایی در استان جیزان عربستان در جریان عملیات بر علیه یمن در مارس 2016 میلادی
در سال 2017 بخشهایی دیگر از مفاد قرارداد سنگین نظامی بین عربستان سعودی و آمریکا منتشر شد که بندی از آن مربوط به این نوع هواپیماهاست. بر اساس اطلاعات منتشر شده قرار است عربستان سعودی 2 میلیارد دلار برای خرید تعداد و نوع نامشخصی از هواپیمای پشتیبانی نزدیک سبک هزینه کند. کارشناسان اعتقاد دارند که عربستان سعودی منتظر نتیجه اعلام نتیجه مطالعات نیروی هوایی آمریکا در همین زمینه است چراکه آمریکا نیز به دنبال به خدمت گیری 300 فروند از این گونه از هواپیماها است.
بر اساس اعلام رسانه ها خود نیروی هوایی آمریکا در حقیقت به دنبال انتخاب بین دو هواپیمای A-29 سوپر توکانو و AT-6 Wolverine است. هواپیمای سوپر توکانو ساخت شرکت امبرائر برزیل بوده و در حقیقت نمونه پیشرفته تر هواپیمای توکانو می باشد .این هواپیما به عنوان نمونه پیشرفته تر هواپیما EMB-312 Tucano ساخته شده و برای ماموریتهایی مثل آموزش خلبانی، گشت مرزی و عملیات ضد شورشی به کار می رود. این هواپیما از لحاظ سامانه های الکترونیکی بسیار پیشرفته بوده و می توان سطح سامانه های ایویونیک آن را در حد جنگنده های نسل 4 الی 4.5 قلمداد کرد.
سوپر توکانو می تواند مانورهایی تا حد +7 الی -3.5 جی را به انجام برساند و با سرعت بیشینه 590 کیلومتر در ساعت پرواز کند. سقف پروازی آن 10 کیلومتر و شعاع رزمی آن 550 کیلومتر است.این هواپیما از یک موتور توربوپراپ به قدرت 1600 اسب بخار نیرو می گیرد .این هواپیما به سامانه هایی مثل مسافت سنج لیزری، نمایشگرهای صفحه تخت کریستال مایع در درون کابین، سامانه مکان یابی جی پی اس و لینک انتقال داده مجهز است. در بخش تسلیحات سوپر توکانو به دو قبضه مسلسل 12.7 میلی متری در درون بدنه مجهز است و می توان انواع مسلسل های 7.62 و 12.7 میلی متری و یا توپ 20 میلی متری را در زیر بدنه حمل کند.

هواپیمای سوپرتوکانو

هواپیمای AT-6 Wolverine
با توجه به گسترش خرید چنین هواپیماهای سبکی توسط نیروهای مسلح برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس، به نظر می رسد آنها کم کم و بدون برانگیختن حساسیت سایر کشورهای منطقه یا نیروهای مسلح حاضر در این محدوده، به دنبال ایجاد اسکادران های هواپیماهای سبک ملخی اما با تجهیزات مناسب رزمی هستند که منتقل کردن آن به گروهک های شبه نظامی و تروریست هایی که در کشورهای ناآرام منطقه همانند لیبی مشغول فعالیت هستند، علاوه بر آنکه توان رزمی قابل توجهی به این گروهک ها می دهد، امکان رصد کشور مجهز کننده و خریدار این هواپیماها را تا حد زیادی سخت می کند.
در این حالت، تروریست های مذکور که حتی از توان فنی و تجهیزاتی شرکت های تروریستی مانند بلک واتر نیز بهره مند هستند، بدون دغدغه های یک نیروی هوایی کلاسیک مانند داشتن فرودگاه و باند نظامی مناسب، امکان برنامه ریزی حملات هوایی متعدد را در مناطق فاقد پدافند مناسب پیدا خواهند کرد و شناسایی اینکه چه گروه و مجموعه ای این هواپیما را خریده یا در اختیار آنها قرار داده، بر خلاف جنگنده های حاضر در نیروهای هوایی کشورها، برای دیگران بسیار سخت خواهد بود.
اگرچه چنین تهدیداتی برای مرزها و منافع جمهوری اسلامی ایران که از ساختار و تجهیزات مناسب پدافندی برخوردار است، فعلا فاقد حساسیت لازم و برنامه ریزی خاص است اما گسترش چنین نیروهای هوایی مزدوری در اطراف ایران همانند افغانستان، می تواند تاثیری را بر توانمندی های اشرار و تروریست های علاقمند به ضربه زدن به نظام جمهوری اسلامی ایران داشته باشد که باید پیش از عملی شدن، آنرا شناخت و جلویش را گرفت. بخصوص آنکه خرید این هواپیماها، حساسیت رسانه ای و سیاسی همانند جنگنده نداشته و ممکن است برای برخی دولتمردان و مسئولان کشورمان، اقدامی غیرنظامی از سوی برخی دولتهای حاشیه خلیج فارس محسوب شود.