کمپ‌های اطراف شهر؛ خطرناک به اندازه سفر رفتن

به گزارش جام جم آنلاین، ایرنا نوشت: مفهوم خانه‌نشینی نیز از همین رو شکل گرفت و شهروندان تا حد ممکن سعی کردند جز در موارد ضروری به بیرون از خانه نروند به همین علت نوروز ۹۹ را در خانه گذراندیم.

۱. در نوروز ۹۹ ، برای جلوگیری از شیوع بیشتر کروناویروس، راه‌های خروج و ورود شهرها، به شدت کنترل و برخی نیز مسدود شدند. در همین زمان شهروندی از دور زدن پلیس و خوشحال از رفتن به مسافرت، عکسی منتشر کرد که با موجی از واکنش‌های منفی در شبکه‌های اجتماعی روبه‌رو شد. برخی دیگر از شهروندان جریمه‌ ۵۰۰ هزار تومانی را پذیرفتند و به قوانین و توصیه‌ها توجهی نکردند. همین رفتارهای ضد اجتماعی کافی بود تا پیک آمار مبتلایان به کرونا را در کشور به ثبت برساند. برخی از شهروندان نیز با حمایت از شعاری با محتوای «عید ما، بعد از شکست کرونا است» در فضای مجازی، توصیه‌های خانه‌نشینی کمک کردند.

۲. به هر حال عید نوروز گذشت و کسانی که به مسافرت‌ رفته بودند هم به خانه‌های خود بازگشتند؛ اما برخی دیگر به علت نرفتن به مسافرت در عید نوروز، گله دارند و به کمپ‌های دسته‌جمعی اطراف شهر روی آورده‌اند. شهروندانی که در اطراف شهر کمپ می‌زنند کسانی هستند که از خانه‌نشینی خسته شده‌اند یا کرونا را جدی نمی‌گیرند. کرونا مسئله‌ای نیست که در تهران یا کلان شهرها باشد. کرونا فاجعه‌ای جهانی است که اکثر کشورها را آلوده کرده و جایی برای سهل‌انکاری و تکروی ندارد. باید به کمک‌ یکدیگر از شر آن خلاص شویم و آن را شکست دهیم یا تا ساخته شدن واکسن این ویروس اجازه دهیم جان بسیاری از هموطنان و عزیران‌مان را بگیرد.

۳. کرونا، ویروس است نه آلاینده‌های آلودگی هوا، که در مکان‌های خوش آب و هوا وجود نداشته باشد. هر جایی که انسان‌ باشد کرونا هم ممکن است باشد. این احتمال با بالا رفتن تعداد افراد در فاصله‌های کم، بالاتر می‌رود. در کمپ‌های دسته‌جمعی فاصله‌ مناسب رعایت نمی‌شود. شهروندانی که در کمپ‌ها شرکت می‌کنند، هم جان خود را به خطر می‌اندازند هم جان دیگر افراد جامعه را. بیشتر کسانی که خانه‌نشینی را رعایت کرده‌اند نیز خسته شدند ولی در واقع این ‌کار را به این خاطر انجام می‌دهند که نه به کسی صدمه بزنند و نه صدمه ببینند. در واقع بیرون رفتن از خانه دیگر یک تصمیم شخصی شخصی، در این زمان باید شرایط جامعه در نظر گرفته شود، چه جامعه‌ای کوچک در حد خانواده و چه جامعه‌ای بزرگ در حد کشور.

۴. خبرنگاری در محل عوارضی بین شهری، از شهروندی که به همراه خانواده به مسافرت می‌رفت، پرسید: «چرا در این شرایط به مسافرت می‌روید؟» و با جوابی رو به رو شدیم که کمتر انتظارش را داشتیم، شهروند در انتهای جمله‌هایش، که از قبیل تصمیم شخصی برای زندگی خصوصی بود، پاسخ داد: «وقت‌مان را نگیر». گفتنی است که این ویدیو نیز در فضای مجازی (به خصوص اینستاگرام) بازتاب‌های منفی از کاربران داشت. حال سوال اینجاست، کسانی که به کمپ‌های اطراف شهر می‌روند هم فکر کردن درباره‌ی دلیل منطقی برای کارشان را اتلاف وقت می‌دانند؟ شاید بهتر است درباره‌ این موضوع کمی بیشتر تامل کنند. لذت بردن، سهم همه‌ ما از زندگی است و قطعا به کسی تنهایی خوش نمی‌گذرد. پس چرا برای خوشحالی خودمان هم که شده به توصیه‌ها گوش ندهیم؟

۵. مسافرت رفتن جریمه‌ ۵۰۰ هزار تومانی دارد؛ ولی کمپ‌های اطراف شهر، نقض قانون فاصله‌ گذاری اجتماعی به حساب نمی‌آیند و عملا جریمه‌ای شامل حال‌شان نمی‌شود. قانون فاصله‌ گذاری اجتماعی، ممنوعیت تردد خودرو با پلاک غیر بومی در شهرها، است. به این منظور که به شهر دیگری سفر نکنیم و در خانه که امن است بمانیم. همچنین اگر شهروندی برای تردد خود اصرار ورزد، خودروی او توقیف می‌شود.

بیش از ۳ هزار خودرو در راستای عملیاتی این طرح توقیف شدند. نکته‌ حائز اهمیت این است که، اغلب کمپ‌ها از شهر خارج نیستند که با برخورد راهنمایی و رانندگی مواجه شوند.

این دقیقا همان مسئولیت اجتماعی‌ است که هر کدام از اعضای اجتماع بر گردن خود دارند. مسئولیت اجتماعی در واقع کمک به سلامت جامعه است که در کشورهای دیگر می‌بینیم و تشویق می‌کنیم؛ اما به هنگام عمل به نظرمان سخت و غیر ممکن می‌آید.

مسئولیت‌ اجتماعی، کمک به نظم و بهبود سلامت اجتماع می‌کند و اگر نتوانیم نظم را در مقابله با بحران کروناویروس رعایت کنیم، محکوم به انبار باروتی هستیم که کرونا از هر جا وارد شود همه را درگیر و به نابودی می‌کشد.