رفع تنگی کانال نخاع با پیاده روی

وقتی شما از درد و ضعف و خواب رفتگی پاها به علت تنگی کانال نخاعی رنج می برید، تمرین و حرکت برای درمان، بسیار برای شما دور از ذهن است و تمایل بیشتری به استراحت و بی حرکتی دارید، در حالی‌که برخلاف این تصور تمرین، کشش و حرکت می‌توانند درد و علائم شما را تسکین دهند.

کد خبر: ۱۲۴۲۱۸۴

البته این تمرین‌ها باید تحت نظر یک فیزیوتراپیست و با کنترل انجام شوند تا آسیبی به آسیب‌های قبلی نیفزایند. همان‌طور که برخی حرکات به شما کمک می کنند، برخی دیگر نیز وخامت بیماری را بیشتر خواهند کرد و در فیزیوتراپی شما می‌توانید در این زمینه آگاهی پیدا کنید. اطلاعاتی که شما به درمانگر خود داده اید و او در پرونده شما ثبت کرده است و همچنین ارزیابی و معاینه حرکتی که در جلسه اول صورت گرفته است، مبنای تجویز تمرین‌های درمانی شما خواهد بود.
طور کلی هر ورزشی که فشار زیادی بر ستون فقرات وارد کند نباید انجام شود مثل ورزش‌های پر تنشی چون والیبال یا ورزش‌های رزمی. شما در این ورزش‌ها می‌خواهید عضلات ثبات دهنده ستون فقرات را تقویت کنید، دامنه حرکتی مفاصل آن را حفظ و از ستون فقرات خود مراقبت کنید.
شما قرار نیست در این برنامه تمرینی قهرمان پرورش اندام یا یک شناگر حرفه‌ای شوید. به صدای بدن خود گوش دهید و در صورت افزایش درد و یا بروز یک درد یا علامت جدید ورزش را متوقف کرده و با فیزیوتراپیست خود تماس بگیرید.
پیاده روی برای تنگی کانال نخاعی، ورزش بسیار مناسبی است، خصوصا که شما می‌توانید سرعت و طول قدم‌هایتان را متناسب با وضعیت جسمانی و علائم بیماری تغییر دهید. بهترین حالت پیاده روی روزانه و حداقل 30 دقیقه است. شنا هم ورزش مناسب دیگری است، زیرا عضلات ستون فقرات شما در یک محیط کاملا ایمن، بی خطر و کنترل شده فعالیت می کنند. برداشته شدن بخش بزرگی از وزن بدن از روی ستون فقرات نکته مهم دیگری است که شنا و راه رفتن در آب را به ورزشی ایده آل برای تنگی کانال نخاعی بدل می کند. راه رفتن در آب باید آرام و به سمت جلو وعقب انجام شود.
همچنین بخشی از زمان راه رفتن در آب را به طرفین اختصاص دهید و بغل به بغل در آب راه بروید. تمرین‌های کششی هم از دیگر تمرین‌هایی است که می‌توانند توانایی شما را بیشتر کنند. کشش عضلات پشت باسن و فیله‌ها و کشش عضلات پشت ران به آرامی و با احتیاط از تمرین‌های مفید است . کشش عضلات شکم و پهلوها هم می‌توانند زیر نظر فیزیوتراپیست کمک کننده باشند. در ناحیه گردن هم تمرین‌های کششی در چهار جهت و در وضعیت‌های ایستاده و خوابیده به بیماران آموزش داده می شود.
در این درمان‌ها هرچه قدرت و انعطاف‌پذیری عضلات ناحیه ستون فقرات بیشتر شود، فشار کمتری بر مهره‌ها وارد شده و سوراخ‌های بین مهره‌ای در امتداد هم قرار گرفته و در حالی‌که قطر کانال نخاعی افزایش می یابد، طناب نخاعی آزادتر شده و علائم حسی و حرکتی کاهش می‌یابد. به این ترتیب بیمار بعد از یک دوره تمرین درمانی مناسب و محافظه کارانه، دردش کاهش یافته و از کیفیت زندگی بالاتری برخوردار خواهد شد.