آنفلوآنزا نگیرید، تخت خالی نیست!

بیمارستان آتیه قبل از این بخش عفونی نداشته ولی بعد از طغیان آنفلوآنزا،‌ بخش عفونی راه انداخته که همه تخت‌هایش پر است و پذیرش ندارد. بیمارستان آریا تخت خالی ندارد و پذیرش نمی‌کند. بیمارستان آراد ظرفیتش تکمیل است و فعلا بیماری را نمی‌پذیرد، بیمارستان ایرانمهر تخت خالی ندارد ولی شاید اگر صبر کنیم (به مدتی نامعلوم) تختی خالی شود. بیمارستان لاله تخت خالی ندارد و مبتلایان آنفلوآنزا را نمی‌پذیرد. بیمارستان دی تخت خالی ندارد و ما را به ستاد پذیرش دانشگاه‌ها ارجاع می‌دهد. در بیمارستان ایرانشهر تخت‌های ایزوله همه پر است و اگر جای خالی مانده باشد بین تخت‌های عادی بیمارستان است.
بیمارستان نجمیه چون امکانات لازم را ندارد بیماران را ارجاع می‌دهد به بیمارستان بقیه‌ا... و بیمارستان بقیه‌ا... به ما می‌گوید بخش‌ها پر شده و فقط اورژانس پذیرش دارد. بیمارستان مهر تخت خالی ندارد و اگر جایی باشد گوشه‌ای از اورژانس است که البته به ما می‌گویند ماندن در اورژانس برای بیمار نیازمند بستری فایده‌ای ندارد.
بیمارستان فیروزآبادی اصلا تخت خالی ندارد و شخصی در اورژانس کلمه اصلا را مشدد تلفظ می‌کند و می‌گوید همین الان20 نفر در نوبت بستری نشسته‌اند. بیمارستان خاتم‌الانبیا تخت ایزوله ندارد و آنفلوآنزایی‌ها را پذیرش نمی‌کند ولی پیشنهاد می‌دهد بیمارمان را به بیمارستان فیروزگر یا شریعتی ببریم.
بیمارستان فیروزگر تخت خالی ندارد ولی چون گفته‌ایم بیماری بدحال در خانه داریم می‌گویند او را در اورژانس می‌پذیرند که البته فوق‌العاده شلوغ است و باید صبور باشیم. بیمارستان ابن‌سینا بخش عفونی دارد ولی تخت خالی ندارد و اورژانس بیمار جدیدی نمی‌پذیرد، حتی می‌گویند دو نفری را که در اورژانس بستری بوده‌اند بعد از 24ساعت ترخیص کرده‌اند. بیمارستان امیراعلم اما وضعش از همه وخیم‌تر است و به ما می‌گویند تخت‌های ایزوله و فضای بیمارستان به قدری پر است که حتی اگر اورژانس تهران کسی را بیاورد قبولش نمی‌کنند.

تکرار چالش در شهرستان‌ها
با این که معاون بهداشت وزارت بهداشت گفته است استان‌های گلستان، مازندران، کهگیلویه و بویراحمد، کرمان و خوزستان بیشترین بروز و شیوع آنفلوآنزا در کشور را دارد ولی به غیر از تهران که سخت درگیر این بیماری است و شرح حال بیمارستان‌ها و وضعیت پذیرش‌شان همانی است که در سطور بالا رفت، در چند شهر بزرگ کشور نیز آنفلوآنزا مشغول تاخت و تاز است و بیمارستان‌ها حال و روزشان شبیه مراکز درمانی تهران.
عصر دیروز در بیمارستان گودرز یزد دو نفر منتظر خالی شدن تخت، روی صندلی‌های اورژانس نشسته بودند و مراجعان نیازمند بستری به بیمارستان سید‌الشهدا ارجاع می‌شد. بیمارستان شهدا عصر دیروز تخت خالی نداشت و کادر بیمارستان نیز منتظرخالی شدن تخت بودند، حتی گفتند اگر بیمار خانم باشد امکان پذیرشش بیشتر است.
در بیمارستان بهشتی شیراز تخت خالی وجود ندارد و گفتند در لحظه تماس ما ده بیمار در صف بستری نشسته‌اند. بیمارستان شهریار شیراز نیز که تخت ایزوله ندارد و تعداد تخت‌های عفونی‌اش فقط یک دانه است می‌گوید این یک تخت هم پر است. در بیمارستان سینای همدان اما یکی از پرستارها به ما می گوید هیچ بیمار نیازمند بستری را رد نمی‌کنند و حتی تخت بخش‌های نورولوژی و مسمومیت را برای بستری مبتلایان به آنفلوآنزا وارد چرخه کرده‌اند. پرستار می‌گوید کمبود دارو و تجهیزات هست و ازدحام در بیمارستان طبیعی است چون سینا تنها بیمارستان عفونی استان همدان است.

بیمارستان‌های ساکت
تماس با بیمارستان‌های بخش خصوصی ساده است چون بعد از یکی دو بوق، کسی تلفن را برمی‌دارد و ارباب رجوع را راهنمایی می‌کند ولی در مورد بیشتر بیمارستان‌های دولتی مخصوصا در تهران این طور نیست. تلفن بیمارستان میلاد دیروز روی نوبت‌دهی تنظیم بود و نمی‌شد تلفنی با هیچ‌یک از بخش‌های بیمارستان مرتبط شد. آن سوی خطوط تلفن بیمارستان مسیح دانشوری از نزدیک ظهر تا عصر نیز کسی جوابگو نبود و تلفن بوق انتظار می‌زد. تلفن بیمارستان امام‌خمینی نیز به همین صورت و تلفن بیمارستان امام حسین ساعت‌ها بوق اشغال می‌خورد.
به این ترتیب سردرآوردن از وضعیت تخت‌های بستری در این بیمارستان‌ها میسر نشد ولی با پیشینه این مراکز درمانی که عجین است با شلوغی، می‌شد حدس زد علت پاسخگو نبودن، ازدحام زیاد و جوابگو نبودن امکانات است.
در این بین ستاد هماهنگی دانشگاه‌ها که برخی بیمارستان‌ها ما را به آن ارجاع دادند وضعیت پیچیده‌تری دارد. این ستاد موظف است به ارباب رجوع اعلام کند در هر شهر کدام بیمارستان تخت خالی دارد ولی دیروز که ما با این ستاد تماس گرفتیم، گفتند در این باره مشاوره نمی‌دهند ولی اگر شکایتی داریم ثبت خواهند کرد.

کمبود داریم کمبود
درست است که آنفلوآنزا امسال چند هفته زودتر درکشورمان بروز کرده و به نوعی جامعه غافلگیر شده ولی با گذشت نزدیک به دو هفته از شیوع این بیماری در کشور، این همه کمبود تخت برای بستری مبتلایان جای سوال دارد. آیا نباید وقتی شرایط بحرانی می‌شود بیمارستان‌ها مهیای بحران شوند؟ آیا بیماری که پزشک متخصص، بستری شدن را برایش تجویز کرده باید در صف بستری شدن بماند آن هم نه دربخش‌های ایزوله که برای ورود به بخش اورژانس؟ چرا هیچ مسؤولی در وزارت بهداشت این مساله را باز نمی‌کند و از بیمارستان‌های غلغله و اورژانس‌های شلوغ کشور حرف نمی‌زند؟
کیانوش جهانپور، مدیرکل روابط عمومی وزارت بهداشت که دیروز مفصل با ما مصاحبه کرد البته به هیچ عنوان این وضع بحرانی و خاص را که گزارش ما آن را روایت می‌کند، تایید نکرد ولی لازم است برای ایستادن سفت و سخت پشت سوژه‌مان آن را ربط دهیم به کمبود تخت بیمارستانی در کشور که تا به حال هیچ وزیر بهداشت و هیچ معاونی در وزارتخانه که سر کار آمده آن را انکار نکرده است.
طبق آمارهای رسمی درکشورمان هزار مرکز درمانی با 140 هزار و 859 تخت بیمارستانی فعال است که 624 بیمارستان و 97 هزار و 205 تخت، متعلق به دانشگاه‌های علوم پزشکی است.
از این تعداد، ۸۶۰ بیمارستان در زمینه عمومی کار می‌کنند و ۳۲ بیمارستان در بخش زنان و زایمان، ۳۸ مرکز درحوزه روانپزشکی، ۱۹ بیمارستان برای کودکان، ۹ بیمارستان برای سوانح سوختگی، ۹ مرکز درحوزه سرطان و آنکلولوژی، ۱۳‌بیمارستان برای چشم، یک مرکزدرمانی برای پوست، پنج بیمارستان درحوزه ارتوپدی و یک بیمارستان برای اورولوژی .
نگاهی گذرا به این آمارها خودش گویای همه چیز است؛ یک ایران و این تعداد بیمارستان تخصصی. معلوم است که وقتی آنفلوآنزا از اول مهر تا امروز 4000 نفر را بستری می‌کند و در بازه زمانی دوم تا هشتم آذر، 273 نفر را چه بر سر بیمارستان‌ها می‌آید.