بهار باش!

همسر این آهنگساز پیشکسوت در گفت‌وگو با جام‌جم، حال تورج را وخیم توصیف کرد و گفت: تلاش پزشکان به خاطر شرایط جسمی وی کم‌بازده بوده است و...
با تورج شهریور81 دیداری داشتم که با دوستی پایدار به عاقبت‌بخیری انجامید. انسانی دل‌آگاه و هشیار که علاوه بر بینش روشن، دارای منشی نیک است ممیزه‌ای که کمتر می‌توان درباره برخی امروزیان به کارش برد.
چه آن روز در نخستین دیدار چه در دیدارهای مکرر بعدی و شب‌نشینی‌های پیاپی مان تورج گزین‌گویه‌هایی دلنشان داشت درباره موسیقی که سخن می‌گفت مجابت می‌کرد و سرشار از انگیزه: «اگرچه پاپ کار می‌کنیم اما می‌توانیم از همین موسیقی فولکلور خودمان موسیقی روستاها و اقلیم‌های ایران بهره بگیریم. ما غنی‌ترین ملودی‌های دنیا را در اختیار داریم، منبع نغمه هستیم. موسیقی ما در جهان نقش بسته است ؛ یعنی چیزی ابداع کرده ایم که تا دنیا دنیاست مدیون ماست.»
باری دیگر این فرازش به خود مشغولم کرد: «چیزهایی توی وجود ما هست که هنوز کشفشان نکرده‌ایم چیزهایی که در درون ما می‌جوشد مال حالا نیست از چند هزار سال پیش می‌جوشد هر کس جای ملت ما بود با آن تاریخ خونبار و یورش‌ها و ... نابودشده بود در حالی که ما آن فرهنگِ درون‌شناختی مان، آن‌ِمان را از دست نداده ایم.»
وقتی چنین هنرمند تاثیربخشی (درباره رخدادها و حوادث اجتماعی) چنین سخنی می‌گوید باید شنید و به جان نیوشید: «هنرمندان جوان خودشان را دست کم نگیرند، همدیگر را کوچک نکنند، پشت هم باشند و رفیق هم. باید خودمان را حفظ کنیم نباید خودمان را خراب کنیم. (باید یک جوان بداند)ما ملتی هستیم که هرکس می‌خواهد ما را خراب کند حتما در اشتباه است، ما ایرانی‌ها به مو می‌رسیم اما پاره نمی‌شویم.» تورج به درستی باور دارد که باید از دریچه نگاه خودمان به عنوان یک آدم شرقی یک ایرانی بنگریم و احساسات خودمانی را در یک اثر بگنجانیم نه داده‌های غربی را. نتیجه سهل الوصول در هنر موسیقی عاید کسی نمی‌شود.
تورج در فصل دوم دوران کاری اش به سادگی ملودی‌ها و شفافیت شان زلالی شان اهمیت بیشتری می‌داد و از آن سنگینی و صعبی ملودی‌های (آدمک. لانه مور) بسی فاصله گرفت.
این آرزوی تورج بی شک آرزوی همه ما ست: آرزوی منم این است آن پرستیژی را که در جهان داشته ایم احیا کنیم باید به پرستیژ تمدنی فرهنگی ایرانی فکرکنیم و آن را که از دست داده ایم به هرقیمتی برگردانیم و سرجایش قراردهیم. اگر بخواهیم غیر از این راه برویم آن چیزی که باید نمی‌شویم و به چیزی که آرزویمان است دست نمی‌یابیم. البته این موضوع، موسیقی و غیرموسیقی ندارد. تنها بایسته و شایسته آن است که خودمان باشیم.

علی مظاهری

روزنامه‌نگار