الحیا و الایمان

سپس روز بعد یک نفر مثل معاون فلانی می‌آید و حرف‌های قبلی را تکذیب می‌کند و می‌گوید اتفاقا خیلی ها در جریان بوده‌اند و مگر می شود تصمیم به این مهمی را سران کشور ندانند و ما خودمان به شیوه الابختکی عمل کنیم. بعد دوباره همین مقام مسؤول که می‌بیند فشارها زیاد شد می‌آید و حرف‌های خودش را تکذیب می‌کند که نه بابا! منظور من این نبوده و اینها شیطنت رسانه ای است! و حرف‌های بنده بد منتقل شده است و این چنین مردم به نتیجه می رسند که می شود تصمیم گرانی بنزین از دو روز قبل در رسانه‌ها بپیچد، روز پنجشنبه قبل از گرانی توییتر پر باشد از اخبار گرانی بنزین به‌علاوه ساعت دقیق اجرای طرح، تمامی سامانه های قیمتگذاری و اقدامات فنی آماده شده باشد، بعضی نیروها مثل حراست شهرداری تهران و نیروی انتظامی، آماده باش باشند و همه اینها در شرایطی باشد که خود مسؤولان درجه یک کشور از زمان گرانی و سهمیه بندی بی خبرند و شب جمعه نشسته‌اند کنار خانواده و خاطرات سفر به سواحل شمال کشور در 12سالگی را برای فرزندان و نوه‌هایشان تعریف می‌کنند و تخمه می‌شکنند. واقعا اگر اینجوری است که خب هیچی و دم شما گرم، ولی اگر این جوری نیست و دارید فضا را کمدی می‌کنید تا مردم همراه شما بخندند یادتان باشد به خدا زشته مردم دارن نگاتون می‌کنن!
پا نوشت : مادر پدربزرگ خدابیامرزم که من هیچ وقت توفیق زیارتش را نداشتم، اعتقاد داشته آدم‌ها بیش از هر چیز باید حیا داشته باشند. برای همین هر موقع می‌خواسته به بچه هایش نهیب بزند، صدا می زده : « فلانی! الحیا والایمان!» کاش مادر پدربزرگم الان هم بود و به بعضی‌ها نهیب می زد.

محمدتقی حاج‌موسی

عضو شورای سردبیری