لایت‌سیبرها در خدمت دنیای واقعیت مجازی

جادوی ریتم

در صنعت بازی‌های ویدئویی پدیده‌هایی هستند که با وجود جذابیت‌هایشان، باز هم در تبدیل شدن به یک ایده همه‌گیر و به اصطلاح مین‌استریم، ضعف‌هایی دارند. کنترلرهای حرکتی، عناوین واقعیت افزوده و البته هدست‌های واقعیت مجازی، از جمله این پدیده‌ها هستند. هدست‌های واقعیت مجازی همواره گران‌قیمت به‌نظر می‌رسند و با استریوتایپ کم‌تحرکی گیمرها هم در تضاد هستند. به‌این‌ترتیب، بردی در بازار تبلیغات ندارند و همواره جزو اولویت‌های آخر گیمرها محسوب می‌شوند. با این حال و با وجود محدودیت دسترسی به هدست‌های واقعیت مجازی و بازی‌هایشان، سراغ عنوانی رفتیم که می‌تواند یک دلیل محکم برای تجربه حس VR باشد. عنوان Beat Saber که چند ماهی است روانه بازار شده، به‌لطف بسته‌های الحاقی جدیدش به‌روز می‌شود و در فاصله شش ماه از زمان عرضه رسمی، همچنان اثری تاثیرگذار است. اثری که حتی در صورت علاقه نداشتن به دنیای واقعیت مجازی و بازی‌هایش هم باید برای یک بار تجربه‌اش کنید.

کد خبر: ۱۲۳۷۶۷۹

آخرین جِدایِ دنیای موسیقی!
بازی را روی هدست آکیلس تجربه کردم. تجربه‌ای که خلاف آنچه از هدست‌های واقعیت مجازی می‌شناختم، بسیار در دسترس و البته لذتبخش بود. مکانیزم‌های «بیت سیبر» به‌شدت ساده هستند: شما دو لایت سیبر به رنگ‌های قرمز (دست چپ) و آبی (دست راست) در اختیار دارید و در یک دنیای نئون‌ـ‌ نوآر (از ساب‌ژانرهای نئو-نوآر) با بلاک‌های هم‌رنگ لایت‌سیبر خود مواجه خواهید شد. تنها وظیفه شما در طول مراحل، پشت سر گذاشتن موانع و البته برش دادن بلوک‌های قرمز و آبی رنگی است که در مسیرتان قرار می‌گیرند. این بلوک‌ها در ۱۲ جایگاه مختلف و به‌صورت اتفاقی پیش‌رویتان خواهند بود و میزان دشواری مقابله با آنها، رابطه مستقیمی با درجه سختی بازی دارد.
«بیت سیبر» پنج درجه سختی پیش‌روی گیمر قرار می‌دهد که برای استاد شدن و کسب مهارت در هر یک نیازمند زمان خواهید بود. درجه‌های سختی اول و دوم بیشتر حکم دست‌گرمی دارند و بازی تازه از جایی آغاز می‌شود که ریتم یک موسیقی را شناخته باشید و بخواهید آن را روی درجه سختی بالا تجربه کنید. همچنین هر قطعه موسیقی در سه حالت پیش روی گیمر قرار می‌گیرد. یک حالت استاندارد که در آنها مکعب‌هایی با جهت مشخص (بالا و پایین) به‌عنوان هدف انتخاب شده‌اند. یک حالت تک‌دست که حسی شبیه شمشیربازی به گیمر منتقل می‌کند و البته حالت محبوب نگارنده، بلوک‌هایی که ضربه زدن به آنها نیازی به جهت ندارد و تنها کافی است لایت‌سیبر شما آنها را لمس کند. تلفیق این حالت‌ها با درجه‌های سختی مختلف، «بیت سیبر» را برای قشر عظیمی از مخاطبانش قابل بازی می‌کند و به‌این‌ترتیب هر کس می‌تواند به سهم خود از تجربه بازی لذت ببرد.
لذت غوطه‌وری
از موسیقی و ریتم گفتیم. هرچه باشد، «بیت‌سیبر» در زیرشاخه عناوین ریتمیک سنجیده می‌شود و الحق که سازندگان بازی در این قسمت سنگ‌تمام گذاشته‌اند. یاروسلاو بک، هم‌موسس استودیوی «بیت‌گیمز» و آهنگساز «بیت سیبر» همه آن‌چه را در چنته داشته به نمایش گذاشته و یکی از بهترین پکیج‌های موسیقایی سال جاری میلادی در صنعت بازی را روانه بازار کرده است. قطعه‌های اورجینال بازی آن‌قدر با وسواس نوشته و در بین مراحل «بیت سیبر» جایگذاری شده‌اند که تصور هر ترانه دیگری روی آن مرحله، غیرممکن به‌نظر می‌رسد. علاوه بر این و همان‌طور که ابتدا هم گفتیم، تیم توسعه‌دهنده با بسته‌های الحاقی جدید محتوای «بیت سیبر» را به‌روز نگه می‌دارد. به‌این‌ترتیب تجربه بازی حتی چند ماه پس از عرضه رسمی نیز تازه به نظر می‌رسد. همچنین ماهیت سرگرم‌کننده بازی و ظرفیت بالای آن برای بازی شدن در جمع‌های چند نفره، سبب شده سازندگان پارتی مود را برای آن در نظر بگیرند. بخشی که در آن می‌توانید نام خود را پس از ثبت رکورد برای هر قطعه وارد و با دیگر دوستانتان مقایسه کنید.

دلیلی برای تجربه واقعیت مجازی
در طول این ماه‌ها، بازی چند جایزه مختلف را به خود اختصاص داده است و پیش‌بینی می‌کنم طی سال جاری میلادی، رقیب درخوری در دنیای بازی‌های واقعیت مجازی نداشته باشد. پیش از تجربه «بیت‌سیبر»، تمایل چندانی به عناوین واقعیت مجازی نداشتم؛ اما ساخته «بیت گیمز» آنقدر خوش‌ساخت و البته یکتا از آب درآمده که تجربه تمام قطعات و بسته‌های الحاقی آن برای هر گیمری واجب است. حتی اگر گیمر نیستید و به هدست‌های واقعیت مجازی دسترسی دارید، باز هم از تجربه «بیت سیبر» غافل نشوید. بازی، جادویی در خود دارد که تا درگیر آن نشوید، کامل درکش نخواهید کرد.