بیماری‌های قابل انتقال از راه جنسی: زگیل تناسلی

به هر گونه عفونت پوستی و خونی منتقله از راه جنسی اطلاق می‌شود که انواع مختلفی دارد از جمله بیماری‌های پوستی مثل مولوسکوم کنتاژیوزوم، زگیل تناسلی، تبخال تناسلی، سفلیس، گنوره، عفونت کلامیدیا، هپاتیت‌ها، ایدز و... .

کد خبر: ۱۲۳۶۰۶۴

البته نکته حائز اهمیت این است که در اکثر این بیماری‌ها، راه‌های انتقال دیگری چون تماس پوستی معمولی یا تماس خونی و مخاطی نیز وجود دارد که همیشه باید در نظر گرفته شود. با توجه به شیوع بالای این اختلالات بر آنیم توضیحاتی در این زمینه در دو هفته آینده ارائه کنیم تا سطح آگاهی جامعه نسبت به این بیماری‌ها و عوارض‌شان بالا برود.
زگیل تناسلی
از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی جنسی، می توان از زگیل تناسلی نام برد که متاسفانه شیوع رو به افزایشی دارد. ویروس‌های عامل این بیماری در دو دسته کم‌خطر و پر‌خطر جای می‌گیرند.
ویروس‌های پر‌خطر، به‌خصوص در بانوان و در زمانی که فرد مدت طولانی بدون ارزیابی و درمان رها شده است، می‌توانند به ضایعات پیش بدخیمی در واژن، دهانه رحم، مقعد و گاهی سر و گردن (به دنبال روابط جنسی نامتعارف) منجر بشوند و در موارد نادر‌تر در مردان به‌خصوص با نقص ایمنی، منجر به ایجاد سرطان آلت تناسلی و مقعد شود.
نکات قابل اهمیت در زگیل تناسلی
در فرد عادی و بدون مشکلی نقص ایمنی، بدن به‌صورت خود به خود طی دو سال اول ابتلا، در ۸۰درصد موارد ویروس را دفع می‌کند و فرد خودبه‌خود عاری از بیماری می‌شود.
دستکاری ضایعات، کندن آنها، اصلاح موهای ناحیه تناسلی به هر روشی با زخمی کردن ضایعات، به سرعت می‌توان تعداد و حجم ضایعات تناسلی را بالا ببرد و ایجاد خطر کند. بنابراین با کوچک‌ترین شکی در این مورد، لازم است از دستکاری و اصلاح ضایعات اجتناب و جهت معاینه به پزشک مراجعه کنید.
به‌طور معمول درمان ضایعات در مردان راحت و سریع انجام می‌گیرد مگر در مواردی که ویروس و زگیل وارد مجرای ادراری شده باشد و کلونی ویروسی داخل مجرای ادراری تشکیل شده باشد که درمان را سخت می‌کند.
بعد از ازدواج و برقراری اولین رابطه جنسی در زنان توصیه می شود معاینه واژینال و تست پاپ اسمیر سالانه تا سه سال متوالی انجام شود و بعد از آن هر سه سال یک‌بار. در صورت وجود کوچک‌ترین شکی به زگیل تناسلی، پزشک در این موارد آزمایش اختصاصی تشخیصHPV یا همان ویروس زگیل را درخواست می‌کند تا وجود ویروس و نوع آن (پر خطر و کم‌خطر) مشخص شود.
محل رشد و کلونی این ویروس، الزاما ناحیه تناسلی نیست و در همه جای بدن به‌خصوص ناحیه سر و گردن و دست‌ها نیز دیده می‌شود و همچنین راه انتقال این بیماری صرفا رابطه جنسی نیست و راه‌های دیگری نیز مطرح است؛ از جمله تماس مستقیم پوست آزرده و زخمی (مثلا بعد اصلاح صورت) با ویروس و همچنین گاهی به‌دنبال انواع روش‌های اصلاح موهای بدن با وسایل آلوده مشترک (اپیلاسیون، لیزر و...)
پیشگیری و درمان
اصلی‌ترین راه پیشگیری، اجتناب از روابط جنسی
پر‌خطر و محافظت نشده است. نکته دیگر این‌که در موارد روابط پر خطر، علاوه بر استفاده از کاندوم، از اصلاح موهای ناحیه تناسلی اجتناب کنید زیرا تماس ویروس با سطح سالم پوست، با احتمال خیلی کمتر انتقال بیماری همراه است.
واکسیناسیون در همه افراد به‌خصوص قبل از برقراری اولین رابطه جنسی توصیه می‌شود که برای ایمنی حداکثری در سنین نوجوانی پیشنهاد می‌شود. البته واکسن‌های موجود در حال حاضر در ایران نوع چهار‌تایی است (که ایمنی علیه چهار نوع شایع این ویروس از صد نوع موجود را ایجاد می‌کند) که در سه دوره انجام می‌شود.
درمان این بیماری شامل از بین بردن کلونی‌های ویروسی به روش‌های مختلف از جمله فریز (کرایو)، لیزر ضایعات، استفاده از اسیدهای رقیق شده و... است. نکته مهم، اهمیت پیگیری تا ریشه‌کنی بیماری است که مستلزم توجه زیاد فرد و مراجعه مکرر به پزشک خود است. .