سریـال‌سازی به سبک فوتبالی‌ها

از تجربه حضورتان در یکی از این مجموعه‌های چند فصلی که جدیدترین آن برای شما دردسرهای عظیم بود، بگویید.
در سریال‌های چند فصلی وقتی یک‌سری از مجموعه‌ای به اصطلاح می‌گیرد و بین مردم محبوب می‌شود، گروه اغلب به این فکر می‌کنند که سراغ ساخت فصل بعدی آن هم بروند. این ادامه از آنجا که در فصل اول مورد استقبال قرار گرفته و مخاطب آن را به واسطه سابقه‌ای که از کار دارد می‌بینید، با وسواس و دغدغه بیشتری برای ساخت همراه است. من هم این جریان را با مهران مهام و ایرج محمدی در کنار بازیگرانی چون مهدی هاشمی و جوادعزتی تجربه کردم، اتفاقی که برایم دوست داشتنی و جذاب بود.
این ادامه دار بودن و ساخت فصل بعدی یک سریال که باعث می‌شود گروه مجددا با یکدیگر همکاری کنند، چه ویژگی‌ای دارد؟
در زمان ساخت یک سریال چند قسمتی گروه با یکدیگر صمیمی می‌شوند و اغلب فضای دوستانه‌ای شکل می‌گیرد، در این بین وقتی قرار می‌شود فصل بعدی یک سریال ساخته شود و همان افراد کنار هم قرار بگیرند، این اجتماع فرمی مثل یک خانواده را به خود می‌گیرد تا جایی که بچه‌ها برای هم دلتنگ می‌شوند و با شناختی که همه از یکدیگر پیدا کرده‌اند، به‌خوبی با هم هماهنگ شده و کار را پیش می‌برند. حتی می‌شود گفت در این بین اعضا نسبت به هم تعصب پیدا می‌کنند و درست مثل یک خانواده بزرگ با هم همراه می‌شوند.
با توجه به تجربه‌ای که داشتید، آشنا بودن با گروه چقدر به کمک بازیگران می‌آید تا در کنار بقیه اعضا بهترین اتفاق‌ها را رقم بزنند؟
خیلی جالب است که این جریان و گروهی که برای چنین مجموعه‌هایی شکل می‌گیرد، شباهت زیادی به تیم فوتبال دارد. همان‌طور که وقتی تیمی استخوان بندی خود را حفظ می‌کند، سراغ برنامه‌ریزی‌ها و چیدن تاکتیک‌های بعدی می‌رود، بازیگران هم وقتی یکدیگر را پیدا می‌کنند، انگار در زمان ساخت سری بعدی در پله بالاتری قرار می‌گیرند. اینجاست که وقتی می‌خواهند ادامه کار را بسازند، آنها هم به دنبال خلاقیت‌های بیشتر و اتفاق‌های بهتر می‌گردند. در واقع تلاششان این است که همه پاسکاری‌ها و رخدادهایی را که گذرانده‌اند به شکل جذاب و تازه‌تری ارائه دهند. من و جواد عزتی هم در دردسرهای عظیم همین کار را کردیم و تلاشمان این بود تا همان خلاقیتی که از آن گفتم را در ادامه کار هم داشته باشیم.
در سریال‌های ادامه‌دار همیشه نگرانی از یکنواختی و کشدار بودن داستان‌ها در فصل بعدی وجود دارد، شما چقدر درگیر این موضوع شدید یا نگرانش بودید؟
واقعیت این است که خیلی نگران نبودیم چون مجموعه نویسندگان وقتی با هم صحبت می‌کردند و ما گوش می‌دادیم، در ایجاد گره‌ها خودشان را مدام جای بیننده می‌گذاشتند و سعی می‌کردند بخش‌هایی که ذهن تماشاگر را خسته می‌کند را درک کنند. در ادامه هم با تعلیق‌هایی که در داستان ایجاد می‌کردند، به دنبال آن بودند که جلوی این اتفاق را بگیرند. در واقع گروه پیش‌بینی می‌کرد که اگر فلان سکانس و دیالوگ در سریال باشد، بیننده چه واکنشی نشان می‌دهد؛ موضوعی که برای ما هم جالب بود و به عنوان یک تکنیک کاربردی خیلی اوقات از آن استفاده می‌شود.
فکر می‌کنید برای یک ادامه موفق و جذاب در یک سریال باید چه تمهید و نگاهی وجود داشته باشد؟
قاعدتا اگر سریالی مثل دردسرهای عظیم مخاطبان زیاد و ویژه‌ای دارد، دیگر جمع و جور کردن آن مجموعه در فصل دوم خیلی دشوار می‌شود. چون با آن بودجه و برنامه‌ریزی قبلی نمی‌شود پیش رفت.
از سوی دیگر در بین این دو فصل جمع کردن بازیگران هم کار ساده‌ای نیست چون برخی‌ها مشغول کار دیگری هستند و همه اینها برنامه‌ریزی ویژه را می‌طلبد که با آن کار به بهترین شکل پیش برود.
خود شما نمونه موفقی را که در این زمینه (سریال‌های چند فصلی) دیده اید و دوستش داشتید، در ذهن دارید؟
فرار از زندان یکی از این موارد است که نمونه خارجی این مجموعه‌ها محسوب می‌شود و در بین ایرانی‌ها هم من هزاردستان را خیلی دوست داشتم. همچنین سریال شهرزاد را هم کامل ندیدم، اما شنیده‌ام که در چند فصل ادامه داشت و با استقبال مردم همراه شد.
و به نظر شما چه عاملی باعث این موفقیت‌ها برای آنها شده؟
واقعیت و اصلی که وجود دارد این است که یک سریال خوب، بازیگر، متن، عوامل و گروه خوبی می‌خواهد، همچنین این عجله‌ای که برای سری‌دوزی سریال‌ها وجود دارد، آفتی است که نباید این‌گونه باشد، چرا که زمان کافی هم یکی دیگر از موارد لازم برای ساخت یک مجموعه جذاب است. در کنار همه اینها بحث بودجه و حضور تهیه کننده‌ای که حداقل کمی نگاه هنری داشته باشد، در رأس ماجراست، کسی که فقط دغدغه مالی نداشته باشد. خود من سال گذشته متأسفانه در سریالی به اسم همسرایی بازی کردم که تهیه‌کننده‌اش فراری است و بودجه تلویزیون را برداشته و ناپدید شده است و خود تلویزیون هم هنوز نتوانسته پیدایش کند.
تا الان پیشبرد این اتفاق را در سریال‌های تلویزیون چطور برآورد می‌کنید؟
با همه حواشی که وجود دارد به نظر من سریال ستایش که این شب‌ها هم روی آنتن است، توانسته مخاطب را جذب کند و تا حد زیادی در این زمینه موفق بوده است. گره‌هایی که در این مجموعه وجود دارد، خیلی اوقات قابل حدس نیست و تماشاگر را غافگیر می‌کند. با این حال تلویزیون با وجود نویسندگان و هنرمندان خبره‌ای که دارد، می‌تواند خیلی از این که هست موفق‌تر عمل کند. در حالی که امروز خیلی از این چهره‌ها بعد از همه سرمایه‌گذاری‌هایی که رخ داده است؛ رها شده‌اند. نباید فراموش کنیم که هر هنرمندی که با مجموعه‌ای معرفی و شناخته می‌شود، سرمایه‌ای برای این رسانه است که نباید فراموش شود؛ اتفاقی که متاسفانه امروز برای خیلی از چهره‌ها رخ داده است.

فاطمه شهدوست
خبرنگار