تولدت مبارک، بتهوون فوتبال

به گزارش جام جم آنلاین از ایسنا، اگر بخواهید بهترین بازیکن تاریخ فوتبال جهان را نام ببرید، شاید اولین اسمی که به ذهن‌تان خطور کند، سوپراستار سامبای برزیلی، «پله» است.

پله ۱۸ سال در سانتوس بازی کرد و ۶۱۹ گل به ثمر رساند. او در طول دوران بازی خود بیش از ۱۰۰۰ گل به ثمر رساند و عامل موفقیت برزیل در سه قهرمانی در جام‌های‌ جهانی ۱۹۵۸، ۱۹۶۲ و ۱۹۷۰ بود.

بابی چارلتون درباره پله می‌گوید: «فوتبال برای هنرنمایی او اختراع شد».

یوهان کرویف نیز پله را تنها بازیکنی می‌داند که «از محدوده معجزه فراتر رفته است».

پله در جام‌جهانی ۱۹۵۸ در ۱۷ سالگی توانست همراه تیم ملی برزیل به قهرمانی در جام‌جهانی برسد و به انتظار این کشور فوتبالی برای تاج گذاری در فوتبال جهان پایان دهد.

پس از این سال بود که دوران با شکوه «پله» به عنوان بازیکن شروع شد و توانست به هر چه یک فوتبالیست را از بقیه متمایز می‌کند، برسد. بسیاری فوتبال را با ادسون آرانتس دوناسیمنتو می‌شناسند.

استعداد او را یکی دیگر از ستاره‌های سابق برزیل به نام دی بریتو کشف کرد که در سال ۱۹۳۴ حضور در جام جهانی را تجربه کرد و همین باعث شد تا خیلی زود شاهد حضور این بازیکن در فوتبال باشیم.

پله در ۱۵ سالگی فوتبال خود را شروع و دو سال بعد در ۱۷ سالگی در جام جهانی بازی کرد و توانست در دیدار نهایی گلزنی کند و تیمش را به قهرمانی برساند.

هر چند خیلی‌ها به تیم‌های ضعیف در دیدارهای دوستانه و بازی‌های محلی به عنوان بازی‌های ضعیف برای پله اشاره دارند ولی به نظر می‌رسد رسیدن به رکوردی که پله از خود به جای گذاشته است ناممکن باشد.

«من برای فوتبال به دنیا آمدم، همان طور که بتهوون برای موسیقی به دنیا آمد». (پله)

پله در ۱۳۶۳ بازی در دوران فوتبال خود موفق شده است ۱۲۸۱ گل به ثمر برساند. از او به عنوان برترین بازیکن تاریخ فوتبال یاد می‌شود. در حالی که پله ۷۹ ساله شده است، نگاهی به افتخارات او و بهترین اظهارنظرها درباره او می‌پردازیم:

۶ قهرمانی در لیگ برزیل

۱۰ قهرمانی کشوری

۲ قهرمانی کوپا لیبرتادورس

۲ جام بین قاره ای

۳ قهرمانی جام جهانی

فرانتس بکن باوئر

پله کامل ترین فوتبالیستی است که در فوتبال دیدم.

تارکیسیو بورگنیش (کسی که مامور مهار پله در جام جهانی ۷۰ بود)

قبل از بازی فکر می‌کردم پله هم مثل بقیه از پوست و گوشت است ولی بعد از پایان مسابقه فهمیدم اشتباه می‌کردم.

اریک کانتونا

از نظر من هنرمند کسی است که بتواند یک اتاق تاریک را روشن کند. من هیچ وقت ندیدم و نخواهم دید مانند پاس پله به کارلوس آلبرتو در جام جهانی ۱۹۷۰؛ مانند یک شعر روان بود. یک زیبایی انسانی به تمام معنا.

سر بابی چارلتون

بعضی مواقع فکر می‌کنم فوتبال فقط برای جادوی این بازیکن اختراع شد.

یوهان کرویف

پله تنها بازیکنی است که مرز معجزه را رد کرده است.

آلفردو دی‌استفانو

بهترین بازیکن جهان؟ پله. مسی و رونالدو هم بازیکنان بزرگی هستند ولی پله بهتر بود.

جاجینتو فاکتی

وقتی بازی‌های پله را دیدم به خودم گفتم که وقتش رسیده است که از فوتبال خداحافظی کنم.

ژوست فونتن (آقای گل جام جهانی ۵۸)

پله بهترین بازیکن تمام ادوار است که ترکیبی از مارادونا، دی استفانو، کرویف و مسی است.

بابی مور (کاپیتان تیم قهرمان جام جهانی ۶۶)

پله! کاملترین بازیکنی که دیدم. روپایی خیلی خوب، جارو در هوا، سریع، قدرتمند و منحصر به فرد.

میشل پلاتینی

بازی کردن مثل پله، بازی کردن مثل خداست.

کریستیانو رونالدو

پله بهترین بازیکن تاریخ است و فقط یک بازیکن مثل او برای همیشه وجود خواهد داشت.

روماریو

مسی تمام ویژگی‌ها برای تبدیل شدن به بهترین‌ها را دارد ولی اول باید مارادونا را شکست دهد بعد من را شکست بدهد و بعد هم پله را.

پله فقط به گلزنی و کسب موفقیت خلاصه نمی‌شود. تاثیری که او روی تیم و هم تیمی‌هایش داشته و همچنین فوتبال به طور کل، نمی‌تواند با آمار و ارقام خلاصه شود.

در حالی که بازیکنان بزرگی همچون جوزپه مه‌آتسا، استنلی ماتئوز، دی استفانو و آندره‌دا پیش از پله وجود داشتند، اولین فوق ستاره فوتبال جهان، پله است. کسی که با سانتوس و برزیل در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ توانست درخشش بسیار زیادی داشته باشد و در سال‌های آخر فوتبالی‌اش به نیویورک کاسموس رفت و در آمریکا فوتبال بازی کرد.

با این حال پله در جام جهانی ۱۹۷۰ بود که توانست نامش را اثبات کند و خودش را به عنوان یک ستاره در کنار بازیکنانی مثل جلما سانتوس و گارینشا توانست با برزیل قهرمان جام جهانی شود.

او در ادامه دو بار قهرمانی در جام جهانی را تجربه کرد تا نام پله در تاریخ فوتبال برزیل و جام جهانی جادوانه شود.

آخرین بازی او در روز اول اکتبر ۱۹۷۷ در دیداری دوستانه بین سانتوس برزیل و کاسموس نیویورک بود که پله برای هر کدام از تیم‌ها یک نیمه بازی کرد و آن‌گاه برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد.

هنرمندی که در ۱۳۶۴ مسابقه، ۱۲۸۳ گل به ثمر رسانده بود، در پایان قرن بیستم برترین ورزشکار قرن معرفی شد و مدتی بعد جایزه ویژه فیفا به او تعلق گرفت.