سلفی با چوبه دار

جنایت‌های سیاه برای انتقام از ناپدری ها
اسمم شاهین است و حالا هشت سال از اجرای حکم اعدامم می‌گذرد. حکمی که در ملاعام در کرمان اجرا شد و مردم زیادی شاهد فرجام کار من بودند. اگر بخواهم قصه زندگی ام را تعریف کنم، باید از زمانی شروع کنم که پدر و مادرم از هم جدا شدند. من آن زمان حدود پنج سال داشتم. بعد از این جدایی پیش مادرم ماندم. مادرم به خاطر مهر مادری اجازه نداد پدرم حضانتم را بگیرد اما همین کارش مرا به جایی رساند که با آزار دیگران عقده گشایی می‌کردم.
مادرم بعد از جدایی نتوانست تنها بماند و دوباره ازدواج کرد و من زیر دست ناپدری رفتم و آزار و اذیت‌های او مرا مجبور به انتقام‌گیری کرد. مادرم بعد از مدتی از این مرد جدا شد و دوباره ازدواج کرد. وقتی خودم را شناختم، پسر جوانی بودم که می‌خواستم از جامعه انتقام بگیرم. البته انگیزه اصلی ام انتقام از آزار و اذیت‌های ناپدری‌هایم بود. با آزار زنان و کودکان عقده‌های دوران کودکی‌ام را خالی می‌کردم. یک چاقو و سلاحی قلابی زیر لباسم مخفی کرده و به داخل خانه‌ها، آرایشگاه‌ها و مغازه‌ها وارد می‌شدم. ابتدا چهره مظلومی به خودم می‌گرفتم و می‌گفتم اگر مقاومت نکنند فقط سرقت می‌کنم. وقتی متوجه می‌شدم تنها هستند، دست و پایشان را با طناب می‌بستم و نقشه
شیطانی ام را اجرا می‌کردم. آخرین بار قصد آزار کودک ده ساله‌ای را در یک مجتمع مسکونی داشتم که اهالی ساختمان متوجه شدند و مجبور به فرار شدم. یک روز بعد هم پلیس ردم را یافت و دستگیر شدم. هیچ راهی برای مخفی کردن جنایت‌های سیاهم نداشتم و وقتی رو‌به‌رو قاضی نشستم همه چیز را گفتم.
با شکایت قربانیان، دادگاهم برگزار شد و حکم به اعدام من دادند. این رای در دیوان عالی کشور تایید شد و سحرگاه 29 دی سال 1390 در ملاعام به دار مجازات آویخته شدم و پرونده زندگی و جنایت‌های سیاهم برای همیشه بسته شد.