چرا ترامپ لایق جایگاه ریاست جمهوری نیست؟

«چنانچه بارها در گزارش‌ها و تحلیل‌های مختلف آمده است، دونالد ترامپ انتظار نداشت که در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 برنده شود و به کاخ سفید راه پیدا کند. از همان روز اولی که ترامپ وارد محل کار خود در کاخ سفید شد، مشخص بود که برای چنین کاری آمادگی ندارد! او اساسا از کار سخت و مسؤولیت‌پذیری در امور کشور متنفر بود. او بیشتر اوقات را در حریم خصوصی خود و حتی در زمین گلف سپری می‌کرد و با وجود مشغله‌هایی که یک رئیس‌جمهور به‌صورت طبیعی دارد، از توجه به امور تجاری شخصی خود باز نماند: حتی اگر منافع شخصی وی با منافع ملی آمریکا در تعارض و تضاد بود.»
گاردین در ادامه، ابعاد بیشتری از شخصیت و رفتار ترامپ در طول حدود سه سال حضور وی در کاخ سفید را مورد بررسی قرار می‌دهد: «ترامپ طی این مدت با دنیای واقعی و اصول و مؤلفه‌هایی که محصول انتخاب دنیای امروز بوده مقابله کرده است. او اساسا اصول اخلاقی مشخصی ندارد. غرایزی که بر تصمیمات وی حاکمیت می‌کند، اصولا وی را وادار به تصمیم‌گیری‌های پرهزینه و اشتباه می‌کند. ترامپ به لحاظ سیاسی، بیشتر تأمین‌کننده نژادپرستان نادان و ملی‌گرایان افراطی است. بی‌دلیل نیست که رسانه‌های آمریکایی از وی به‌عنوان فردی «خودکامه» یاد می‌کنند. این تعبیر در خصوص ترامپ کاملا صحیح است.»
این روزنامه انگلیسی در ادامه مصادیق رفتارهای خطرناک و اشتباه ترامپ در طول یک هفته اخیر را به این شرح تبیین کرده است:
«نوع رفتار وقیحانه ترامپ با والدین نوجوان انگلیسی (که توسط همسر یکی از دیپلمات‌های آمریکایی به قتل رسیده است)، سخنرانی سراسر توهین و تمسخر او در ایالت تگزاس و در جمع 20 هزار نفر از طرفداران خود، نوع نامه‌نگاری مبتدی و کودکانه وی با رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه در خصوص حمله به سوریه و... جملگی نشان می‌دهد که او تا چه اندازه‌ از استانداردهای لازم برای حضور در مسند ریاست جمهوری یک کشور به دور است.»
چرا رسانه‌های غربی بر «شخصیت ترامپ» تمرکز می‌کنند؟
نویسندگان روزنامه گاردین در این یادداشت کوتاه سعی کرده‌اند ضمن مروری بر آنچه طی سه سال اخیر در کاخ سفید گذشته است، از ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهوری ناتوان، بی‌اخلاق، بی‌تعهد و خودکامه یاد می‌کنند. بدیهی است که این موضوع نه‌تنها از سوی گاردین، بلکه بارها از سوی سایر رسانه‌های غربی مانند نیویورک‌تایمز، واشنگتن‌پست و... نیز مطرح‌شده است.
بااین‌حال در اکثر انتقادات رسانه‌های غربی در خصوص ترامپ و شخصیت وی، حلقه مفقوده‌ای به نام «ساختار حاکمیتی آمریکا» مورد فراموشی و نسیان قرار می‌گیرد. گویا در این خصوص خط قرمز فراگیر، نامرئی و مشترکی وجود دارد که اکثر رسانه‌های غربی نسبت به آن پایبند هستند. تمرکز گاردین روی شخصیت فردی ترامپ به‌اندازه‌ای است که مخاطب در مواردی «تعلق وی به ساختار سیاسی آمریکا» را فراموش می‌کند.
آنچه مسلم است این‌که ترامپ و فراتر از آن ترامپیسم - که تلفیقی از یکجانبه‌گرایی، حمایت‌گرایی مطلق اقتصادی و پوپولیسم محسوب می‌شود - در بستر و فضایی رشد کرده است که لابی‌های قدرت (که در ذیل ساختار کلان سیاسی آمریکا تعریف شده و رشد پیدا کرده‌اند) در اختیار وی قرار داده‌اند. این نگاه جزء‌گرایانه، شخصیت‌محور و غیر‌ساختارگرایانه موجب آن شده تا تمرکز بر شخصیت ترامپ، جایگزین «تمرکز بر عوامل به وجودآورنده آن» در رأس معادلات سیاسی و اجرایی ایالات‌متحده آمریکا شود.

سعید صابریان
جام جم