چرخ لنگ سرویس مدارس

از جاده‌ها که به درون‌شهرها بیاییم البته بازهم سیطره با داخلی‌هاست، یک مشت ماشین ظاهرا وطنی که ارزان‌ترین‌شان اگر صفر‌کیلومتر باشد بالای40 میلیون تومان فروش دارد. این ماجرا را دو هفته مانده به سال تحصیلی اگر به ایاب و ذهاب دانش‌آموزان گره بزنیم و آن معضل اقتصادی و اجتماعی را بچسبانیم به جامعه دانش‌آموزی که همیشه کوچک‌ترین اتفاقاتش بازتاب‌هایی وسیع دارد،‌ آن وقت نتیجه می‌گیریم مهر امسال نیز مثل سال‌های قبل، وضعیت سرویس مدارس چنگی به دل نخواهد زد و در این حوزه همچنان می‌شود حرف زد و گلایه کرد.
ماجرا به نوعی از مسعود ثقفی، رئیس اداره اطلاع‌رسانی و روابط عمومی آموزش و پرورش شهر تهران شروع شده که در گفت‌وگویی با ایسنا اعلام کرده تاکنون هیچ محدودیتی از نظر نوع خودرو نداشته‌ایم و پراید نیز می‌تواند جزو سرویس مدارس باشد.
پراید صفر 40 و چند میلیون تومانی را هنوز با این افت شدید ارزش ریال همه نمی‌توانند بخرند، اما با این حال این خودرو که این همه هجمه علیه کیفیتش وجود دارد، می‌تواند چنین آزادانه در حوزه شکننده‌ای همچون ایاب و ذهاب دانش‌آموزان فعالیت کند، جای بحث دارد. همین مرداد گذشته بود که کمال هادیانفر، رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی ناجا گفت با تحلیل تصادفات کشور طی ۱۱ سال گذشته متوجه شده‌ایم ۳۴ درصد از جان‌باختگان و مجروحان حوادث رانندگی سوار بر پراید بوده‌اند و تقریبا یک ماه قبل بود که او از اراده پلیس راهور ناجا برای شماره‌گذاری نکردن این خودرو از سال 99 خبر داد. حالا همین پراید قرار است دوباره سرویس مدرسه شود و ماموریت مهم انتقال دانش‌آموزان را برعهده بگیرد، درحالی که رئیس مرکز معاینه فنی تهران نیز همین اواخر ایراد فراگیر انحراف فرمان را به این خودرو داده است.
2 دلیل برای ماندن
مردمی که پایشان را به ‌اندازه گلیم‌شان دراز می‌کنند همان‌هایی هستند که در صف خرید خودروهای داخلی ماه‌هاست در نوبتند. چندی پیش نماینده مردم مشکین‌شهر در مجلس گفت که شرکت سازنده پراید برای این که پاسخ مطالبات مشتریان را بدهد، تولید خود را از روزی 600 پراید به 2000 رسانده، خبری که برای مردم چشم‌انتظار حتما شیرین است، ولی از بابت ایمنی رفت و آمد و به‌خصوص سرویس مدارس یک معنی بیشتر نمی‌دهد و آن این که نام این خودروی پرحرف و حدیث تا سال‌های سال کنار سیستم حمل و نقل دانش‌آموزان خواهد ماند.
درباره چرایی این موضوع و علت حذف نشدن پراید از این چرخه، پارسال کامیاب صدری، رئیس اداره انجمن اولیا و مربیان شهر تهران صریح و شفاف اطلاع‌رسانی کرد و آنچه را که همه آخر می‌گویند او اول گفت. صدری یک آمار 46درصدی در دست داشت که می‌گفت این تعداد از رانندگانی که در سامانه هوشمند حمل‌و‌نقل دانش‌آموزان ثبت‌نام کرده‌اند صاحب پراید هستند و اغلب آدم‌هایی ضعیفند که راننده سرویس مدرسه می‌شوند و این ماشین تنها منبع درآمد خانواده آنهاست. او گفت، اگر پراید را از سرویس مدرسه حذف کنیم این قشر لطمه می‌خورند مخصوصا زنان سرپرست خانوار.
زنان سرپرست خانوار پارسال که اعلام شد کارگروه ماده 18، دستورالعمل اجرایی حمل و نقل دانش‌آموزان، پرایدهای با بیش از ده سال عمر را دیگر به عنوان سرویس مدارس قبول ندارد، از این قاعده مستثنا شدند و نخستین رانندگانی لقب گرفتند که در حوزه سرویس مدارس تسهیلات علیحده دریافت کردند؛ آن هم تسهیلاتی از جنس توجه به آسیب‌های اجتماعی. امسال هم باید قضیه همین باشد، گرانی خودرو و دور ماندن دست خیلی‌ها از خرید ماشین‌های باکیفیت‌تر و به‌روزتر، همچنین عقب‌ ماندن خودروسازان از تحویل به‌موقع ماشین‌های صفر، وضعیت سرویس مدارس را به جایی رسانده که دیوار کوتاهش انگار باید جورکش خیلی از آسیب‌های اجتماعی باشد.
اپلیکیشن رصد
سال پیش حدود20 هزار راننده برچسب سرویس مدرسه دریافت کردند و امسال تا این لحظه به گفته مدیرعامل تاکسیرانی شهر تهران بیش از 300 شرکت پیمانکاری پروانه تخصصی حمل و نقل دانش‌آموزی دریافت کرده‌اند و این ثبت‌نام‌ها به گفته علیرضا قنادان تا هفته دوم مهر ادامه دارد. این حجم از راننده و خودرو آن هم فقط در تهران به یک شرط می‌تواند ناایمنی و بی‌کیفیتی خودروها را جبران کند که نظارت بر عملکرد رانندگان و سرویس‌ها جدی و دقیق باشد.
محمد تقی‌‌زاده، معاون عمرانی استانداری تهران البته به ایسنا گفته است امسال از نرم‌افزاری بهره‌برداری می‌شود که امکان رصد دانش‌آموزان را از زمانی که سوار سرویس تا زمانی که از آن پیاده می‌شوند برای خانواده‌ها مهیا می‌کند. او به سامانه سپند نیز اشاره دارد و می‌گوید کمیته‌ای با محوریت فرمانداران و پلیس راهور در شهرستان‌های استان تهران تشکیل شده که همه رانندگان متقاضی سرویس مدرسه را ملزم به دریافت معاینه فنی، گواهی سلامت و عدم سوء‌پیشینه می‌کند که به تعبیر وی می‌تواند خیال خانواده‌ها را تا حد زیادی راحت کند.
این تدابیر البته که در آسودگی خیال خانواده‌ها موثر است، ولی ایران وقتی خیالش از بابت دانش‌آموزانش راحت می‌شود که این تدابیر در گستره‌ای ملی اجرا شود به این دلیل که ایران فقط تهران نیست و نیز خیال‌ها وقتی جمع تر می‌شود که ایمنی سرویس مدارس (کیفیت خودروها و صلاحیت رانندگان) فدای مصلحت‌اندیشی‌های اجتماعی و احتمالا دلسوزی‌های صرف برای اقشار ضعیف و آسیب‌پذیر نشود.

مریم خباز

جامعه