مدیرعامل موسسه پویانمایی حور از مشکلات در راه تولید پویانمایی می گوید؟

فقط تلویزیون از ما حمایت می کند

مدیرعامل موسسه پویانمایی حور با اشاره به غفلت بخش‌های دولتی و خصوصی از صنعت پویانمایی کشور، تلویزیون را تنها حامی رونق تولید این بخش در وضع موجود دانست.
کد خبر: ۱۲۲۳۰۷۶

رضا تقدسی در گفت‌وگو با جام جم گفت: خبرخوش و امیدبخشی است وقتی می‌بینی جوانان مستعد و خلاق بسیاری در رشته گرافیک، پویانمایی و هنرهای دیجیتال تحصیل می‌کنند. ادبیات و فرهنگ غنی ایران، فرصتی خاص و پایان‌ناپذیر برای این جوانان ایجاد می‌کند تا خلاقیت خود را در تولیدات پویانمایی به نمایش بگذارند.
وی به مهاجرت هنرمندان انیماتور اشاره کرد و افزود: اگرچه تعداد دانش آموختگان گرافیک و پویانمایی هرساله بیشتر می‌شود اما باید به چالش مهاجرت نخبگان و فرار مغزها در حوزه پویانمایی هم توجه کرد.
تقدسی ادامه داد: در سال‌های اخیر تعداد قابل توجهی از هنرمندان انیماتور برای کسب درآمد بیشتر به کشورهای کانادا، استرالیا، نیوزیلند، اروپای غربی و حتی ترکیه مهاجرت کرده‌اند. امتیاز پذیرش برای مهاجرت یک انیماتور حتی از پزشک و مهندس هم بالاتر است. عمده دلیل این امر، تفاوت درآمد این حرفه در خارج نسبت به داخل کشور و کم توجهی بخش‌های دولتی و خصوصی به تولید پویانمایی است و اگر برون‌سپاری، سفارش کار و اهتمام رسانه ملی نبود مطمئنا شاهد تضعیف بیش از پیش صنعت پویانمایی کشور می‌شدیم.
خوش‌حسابی رسانه ملی
مدیرعامل موسسه پویانمایی حور گفت: خبر خوش دیگر این‌که طی یک سال گذشته و با دستور رئیس سازمان صدا و سیما و حمایت معاون سیما تمام تعهدات مالی مرکز صبا که از سال‌های قبل عمل نشده بود، تسویه‌ شد. علاوه بر آن در دو سال گذشته شاهد پیگیری جدی موضوع پویانمایی از طرف رسانه ملی بخصوص در مرکز صبا و معاونت استان‌ها بوده‌ایم که افزایش آمار کمّی و کیفی تولیدات صبا و برگزاری جشنواره‌های پویانمایی استانی از این موارد است.
تقدسی به بودجه 1800 میلیارد تومانی سازمان صدا و سیما اشاره و تصریح کرد: شرکت‌‌های بزرگ فیلمسازی برای ساخت یک فیلم بیش از 200 میلیون دلار هزینه می‌کنند؛ یعنی بیش از دو برابر بودجه یک سال رسانه ملی. با کمی انصاف می‌توان گفت اداره کردن سازمان رادیو و تلویزیون با هزینه‌های دلاری و درآمدهای ریالی، اگر نگوییم معجزه، باید گفت شاهکار است.
پویانمایی، مهره مفقوده دولت
وی افزود: بالطبع، بودجه مرکز پویانمایی صبا هم آنقدر ناچیز است که نمی‌توان انتظار حضور پررنگ آثار پویانمایی ایرانی را در بازار بین‌المللی داشت، مگر این‌که دولت گام بلندی برای پشتیبانی و تقویت صنعت پویانمایی بردارد. بخش‌های صنعت، بازرگانی، سلامت، کشاورزی و ... همه از تسهیلات و پشتیبانی دولت و بانک‌ها برخوردارند، اما برای محصول پویانمایی اقدام حمایتی دیده نمی‌شود. وقتی گردش مالی ماهانه 81 میلیارد تومانی صنف حلیم‌پزان بیش از چهار برابر بودجه مرکز پویانمایی صباست، مقایسه مرکز صبا با والت دیزنی غیرمنطقی و شوخی است. شرکت دیزنی بیش از 4000 سالن سینمای اختصاصی در سراسر جهان دارد و تولیدات آن در اکران نخست 16 هزار سالن سینما را رزرو می‌کند، اما تولیدات صبا به‌زحمت و با پیگیری و در ساعات غیر اوج در برخی شبکه‌ها به صورت محدود پخش می‌شود.
کار سیاه
این کارگردان و تهیه‌کننده هنرهای دیجیتال ادامه داد: امروزه با پدیده‌ای به نام « کار سیاه»، «پویانمایی سیاه» روبه‌رو هستیم که ترکیه کشوری برای تکثیر این کار است. به عبارت بهتر، ترکیه روادید نمی‌خواهد، انیماتور ایرانی برای دریافت حقوق هزار دلاری به آنجا می‌رود و کار می‌کند. حتی«پویانمایی زیرزمینی» و «دلالی پویانمایی» درحال رشد است که برخی از انیماتورها در داخل و بدون نام و پلاک، پویانمایی تولید و برای کارفرمای خود در ترکیه، هند یا کشوری دیگر ارسال و مبلغ ناچیزی
- تقریبا 250 دلار - دریافت می‌کنند. اگر صنعت پویانمایی برای دولت به یک ضرورت تبدیل شود دیگر شاهد این نوع کارهای سیاه و فرار مغزهای انیماتور نخواهیم بود.
تقدسی از نبود قانون حق تالیف در کشور شکایت کرد و گفت: در تمام دنیا درآمد بازار جانبی پویانمایی مانند عروسک‌های کارتونی و بازی و پوشاک و لوازم‌ تحریر و اسباب‌بازی‌ها، بسیار بیشتر از فروش خود فیلم است. در آمریکا هزینه و جرم کپی غیرمجاز محصولات فرهنگی حتی از قتل هم بالاتر است. حق پخش کلیپ را در برخی کشورها می‌توانی با 500 دلار خریداری کنی اما اگر همان محصول را تکثیر غیرقانونی کنی 500 هزار دلار جریمه خواهی شد. متاسفانه این قانون در ایران نیست و تهیه‌کننده یک اثر پویانمایی، یک هفته پس از اکران اثر، شاهد تولید عروسک شخصیت‌های پویانمایی خود توسط افراد سودجو خواهد شد. به عروسک باید بازی رایانه‌ای، پوشاک، لوازم التحریر، اسباب‌بازی، جاسوئیچی و بسیاری دیگر را افزود که اینها همه باعث ضرر و زیان تولیدکننده پویانمایی می‌شود و هیچ قانونی هم برای دفاع از او وجود ندارد.
ضرورت برندسازی
مدیرعامل موسسه پویانمایی حور به ضعف در بِرندسازی چهره‌های پویانمایی اشاره کرد و گفت: برخی چهره‌ها مانند سیاساکتی توانایی بِرند شدن را داشتند و مردم ارتباط خوبی با این شخصیت برقرار کرده بودند. این پویانمایی هنوز هم ساخته می‌شود اما به دلیل نداشتن حامی مالی، پخش نمی‌شود و مخاطبان از دیدن این شخصیت و پیام‌های فرهنگی و آموزشی این برنامه محروم شده‌اند. این در حالی است که مرکز صبا در اقدامی درست، تصمیم به تولید پویانمایی‌‌های بالای صد قسمت گرفته است تا کم‌کم به سوی بِرندسازی در این حوزه پیش برویم.
تقدسی ادامه داد: کارمند رسانه ملی نبوده و نیستم اما نزدیک به 30 سال است برای صدا و سیما برنامه تولید می‌کنم. سه دهه پیش، ایران و کره جنوبی همزمان کار حرفه‌ای پویانمایی را آغاز کردند، اما امروزه پویانمایی کره به سودی سرسام آور رسیده است و ما درجا می‌زنیم چرا؟ چون طبق قانون، دولت کره موظف به بیمه و حمایت قانونی از تولیدات پویانمایی و حتی جبران خسارات این بخش است. در سال 1991 میلادی شرکت‌های چینی و حتی شرکت پیکسار که امروزه به غول پویانمایی جهان تبدیل شده، از ما راهنمایی می‌گرفتند و نمونه‌های خود را برای مشاوره و بررسی پیش ما می‌فرستادند.
دغدغه‌ای به‌نام پویانمایی
این فعال پویانمایی افزود: امروزه فقط رسانه ملی دغدغه پویانمایی دارد و در این بخش فعال است. اتفاقا اگر در فضای مجازی و مطبوعات رسانه ملی زیاد مورد هجمه و انتقاد قرار می‌گیرد به این دلیل است که تنها بخشی است که برای پویانمایی کشور برنامه دارد و کار می‌کند. هیچ منتقدی وقت خود را برای بخش‌های دیگر فرهنگی که فعالیت پویانمایی ندارند، صرف نمی‌کند.
تقدسی به تحریم‌های اقتصادی اشاره کرد و گفت: تحریم‌های اقتصادی ضربه بزرگی به بازاریابی خارجی و داد و ستد مالی شرکت‌های تولیدکننده پویانمایی زده است به طوری که حتی کشورهای همسایه هم به سختی قادر به خریداری محصولات ما می‌شوند.
تلویزیون آبروداری می‌کند
در ادامه این مصاحبه، شهاب کسرایی، مهندس نرم‌افزار و تهیه‌کننده باسابقه پویانمایی کشور، افق چشم‌انداز صنعت پویانمایی ایران را مطلوب ندانست و گفت: بیش از 12 میلیون دانش‌آموز و همچنین تعداد زیادی کودک و خردسال داریم که می‌توانند مخاطبان پویانمایی ایرانی باشند اما بدون تعارف باید گفت که بخش کودک در تولیدات پویانمایی بسیار مهجور واقع شده است.
کسرایی افزود: تا الان هم که این تعداد انگشت‌شمار شرکت‌های پویانمایی روی پا ایستاده و کار می‌کنند به تلاش و سفارش کار رسانه ملی بوده وگرنه ساخت سریال و فیلم‌های پویانمایی به هیچ عنوان به صرفه اقتصادی نیست و شرکت‌ها برای حفظ آبرو، چراغ خود را روشن نگاه داشته‌اند.
پویانمایی با طعم جنگ نرم
برنده انواع جوایز ملی و بین‌المللی در بخش پویانمایی ادامه داد: اگر دولت و ما که در بخش فرهنگ این کشور فعال هستیم به فکر تغذیه فکری کودکان امروز خود نباشیم، شرکت های خارجی که بعضا آمریکایی هستند برای بچه‌های این سرزمین برنامه‌سازی می‌کنند و فرهنگ خود را به بهترین شکل و زیباترین تصاویر به کودکان ما ارائه می‌کنند. این یعنی همان تهاجم فرهنگی که بسیار درباره آن صحبت شده است.
کسرایی گفت: وقتی آمارها از تورم ماهانه بسیار بالا حکایت می‌کند، چه انتظاری می‌توان داشت تا یک انیماتور خلاق که فقط 5 درصد حقوق او نسبت به دو سال قبل رشد داشته در ایران بماند و کار کند.
اولویتی به‌نام صبا
وی افزود: مشارکت و سرمایه‌گذاری در صنعت، بازرگانی، دارو، نظامی، کشاورزی و ... مقدور است اما کسی به صنعت پویانمایی اهمیت نمی‌دهد، در حالی که پویانمایی تنها صنعتی است که اگر راه افتاد دیگر نیازی به حمایت ندارد بلکه تولیدات خودش، هزینه و سود خود را درمی‌آورد.
کسرایی در پایان گفت: بودجه مرکز صبا تنها 10 درصد از نیاز تولیدات پویانمایی کشور را پوشش می‌دهد و اگر دولت و حاکمیت به دنبال تولید پاک در حوزه پویانمایی کودک و نوجوان است باید به تقویت این مرکز اقدام کنند والا صبا هم با این بودجه مجبور می‌شود به سمت سفارش برنامه‌های ارزان‌قیمت برود. هر اندازه مرکز صبا تقویت شود، بالطبع شرکت‌های طرف قرارداد صبا هم مورد حمایت مالی بیشتری قرار می‌گیرند و انگیزه‌ای برای تولید برنامه‌های باکیفیت خواهد شد.

محمد زند کریمخانی
رسانه

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها