غرض نقشی است کز ما باز ماند

اولین چیز عجیبی که درباره آقای نصیریان وجود دارد، آمادگی عجیب و غریبی است که با آن سر صحنه حاضر می‌شوند. چیزی که من از آقای نصیریان دیدم یا راما قویدل بعد از سریالی که با ایشان کار کرده از آن همیشه با حیرت یاد می‌کند این است که دریغ از یک تپق آقای نصیریان. دریغ از
یک کات که به خاطر بازی آقای نصیریان بدهم و دریغ از مشکلی در بازی ایشان . این را کنار گزینه‌های دیگری که کهولت سن ممکن است به وجود بیاورد مانند این که حافظه ممکن است خیلی یاری نکند، بگذارید.
چیز دیگری که برای من آموزش بوده و خودم سرصحنه از ایشان یاد گرفتم، رفتار ایشان در لحظات قبل از هر پلان است. لحظات قبل از پلان برای بازیگر بسیار وقت مهمی است.این که چه کارهایی باید انجام دهد و ریزه کاری‌ها را در ذهنش مرور کند چون این فرصت یک‌بار است و اگر ضبط شود و کارگردان تایید کند، دیگر تمام شده و فرصت اصلاحی وجود ندارد. من پشت صحنه ایشان را دیده‌ام. زمانی که عوامل مشغول آماده کردن دوربین، نور و بقیه چیزها هستند ایشان اصلا با کسی درگیر گپ و گفت و بگو و بخند بیجا نمی‌شوند. در گوشه‌ای تنها، بسیار متین و موقر قدم می‌زنند و من در ذهنم این است که ایشان درحال مرور همه چیز در ذهنشان هستند.
ویژگی دیگری درباره ایشان که در شهرزاد مصداق بارز است نقش بزرگ آقاست؛ شخصیت آدمی که قاتل است و هزار‌جور کار بد می‌کند قاعدتا باید شخصیتی منفور باشد، اما ایشان این نقش را با ابعاد مختلف بازی کرده‌اند. مثلا اگر به کسی عشق دارند، عشق را درست نشان می‌دهند و... پلان به پلان ایشان با هم فرق می‌کند. بستگی دارد روبه رویشان چه آدمی باشد، چه نقشی داشته باشد و رابطه‌شان با آن چطور باشد.چنین شخصیتی که طبیعتا و ذاتا باید منفور باشد برای تماشاگر آن‌قدر دوست‌داشتنی می‌شود و وقتی نقش بزرگ آقا در شهرزاد تمام می‌شود همه به این فکر می‌کنند که مگر سریال بدون حضور ایشان می‌شود و مزه‌ای دارد؟!
سالم زندگی کردن آقای نصیریان یکی دیگر از ویژگی‌های منحصر به‌فرد ایشان است. حالا این سلامت زندگی کردن یعنی حواسش به سلامتش، تغذیه‌اش و پوستش باشد یا ساعت خوابش برایش مهم باشد.
درست است که شهرزاد تنها تجربه همکاری من با ایشان بود، اما یکی از چیزهایی که من از ایشان یاد گرفتم این بود که مهم است با چه کسی کار می‌کنی. برای آقای نصیریان بسیار مهم است با چه کسی کار می‌کند و موقع قرارداد بستن اصلا سختگیری نمی‌کند. تا جایی که شنیده‌ام ایشان سریال شهرزاد را سفید امضا کردند؛ یعنی آنقدر به کارگردان و مجموعه‌ای که قرار است ساخته شود اعتماد داشتند که موضوع مالی به آن مفهومی که حالا بیایند فکر کنند که من نسبت به فلان بازیگر باید چقدر بیشتر بگیرم، نداشتند. ایشان با بزرگواری بدون مشخص کردن چیزی وارد پروژه شهرزاد شدند و به نظر من بسیار چیز با ارزشی است. و آخر به نظرم این نکته خیلی مهم است که به قول سعدی « غرض نقشی است کز ما باز ماند/ که هستی را نمی‌بینم بقایی . مگر صاحبدلی روزی به رحمت/ کند در کار درویشان دعایی». قرار است از ما نقش خوبی باقی بماند و مابقی همه حاشیه است و به نظر من این آدم‌هایی که این همه سال بودند و همه این مسائل را درک کرده‌اند، خیلی خوب به این نقطه رسیده اند و نقش خوبی از آنها باقی مانده است.

علی نصیریان (15 بهمن 1313)
بازیگری برای او از محله شاپور شروع شد: «پدرم بسیار مذهبی و در عین حال صاحب ذوق بود. نزدیک منزل ما قهوه‌خانه‌های بسیاری وجود داشت که همیشه مراسم نقالی برپا بود. در ایام محرم هم گروه‌های تعزیه بسیاری به محله ما می‌آمدند. من با پدرم به تماشای تعزیه می‌رفتم و از همان زمان به بازیگری علاقه‌مند شدم».
بازی در نقش مش‌اسلام فیلم «گاو» اولین تجربه سینمایی نصیریان بود.
نصیریان بازی‌های برجسته پرشماری در کارنامه سینمایی و تلویزیونی‌اش دارد: «آقای هالو»، «شیرسنگی»، مظفرالدین‌شاه «کمال‌الملک»، مستر فرحان «ناخدا خورشید»، ابوالفتح «هزاردستان»، «بوی پیراهن یوسف»، «میوه ممنوعه»، «شهرزاد» و... .
نصیریان تجربه فیلمنامه‌نویسی هم دارد: «بعد از «گاو» به پیشنهاد آقای مهرجویی، «آقای هالو» را نوشتم که فیلم دوم من بود. آقای هالو تنها تجربه من در زمینه فیلمنامه‌نویسی بود».

مهران نائل
کارگردان و بازیگر