داستان ضرب‌المثل کاردی + توضیحات تاریخی

در این ایام روزی شخصی به‌طور سرزده در وقت ناهار به خانه شخص دیگری رفت.
[از آنجا که در قدیم سبک زندگی بدین‌صورت بود که وسایل ارتباطی به شکل امروزی و سایر اشکال وجود نداشت، اشخاص همواره احتمال ورود مهمان به خانه خود را می‌دادند و همواره بخشی از خانه خود را تحت‌عنوان مهمانخانه تمیز و مرتب نگاه می‌داشتند تا آماده پذیرایی از مهمان باشد. اما در همان قدیم هم سبک زندگی بدین‌صورت بود که در وقت غذا سرزده به خانه کسی رفتن نیازمند سطح خاصی از بی‌شعوری بود.]
از آنجا که شخص میزبان براثر واردات بی‌رویه کالاهای خارجی و بی‌توجهی مردم به مصرف تولیدات داخلی دچار ورشکستگی شده بود، آن‌روز ناهار نداشتند، اما از آنجا که شخصی آبرودار بود، به اهل خانه گفت تا سفره بیندازند و به یکی دیگر از اهل خانه گفت بیرون برود و غذایی برای خوردن پیدا کند. سپس یک دست آفتابه و لگن نزد مهمان برد تا به رسم پیش از غذا دست‌های خود را بشوید. چند دقیقه بعد برای این‌که تا رسیدن احتمالی غذای احتمالی وقت را تلف کند، آفتابه و لگن دیگری به نزد مهمان برد تا دوباره دست‌هایش را بشوید و این کار هفت بار تکرار شد. در این لحظه مهمان ناخوانده میزبان را صدا کرد و گفت: آقا، آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی؟ میزبان به‌رغم آن‌که شخص آداب‌دان و آبروداری بود، وقتی پررویی مهمان را دید، گفت: کارد بخوره به اون شیکم بابا. و بدین‌ترتیب ضرب‌المثل «کارد به آن شکم بخورد» به افواه راه یافت.

امید مهدی‌نژاد

طنزنویس