با وجود اظهارات رئیس حوزه هنری، برخی عملکردهای این سازمان با سیاست‌های اعلامی تناقض دارد

از پخش گشت 2 تا تحریم گشت 1 !

پنجشنبه هفته گذشته تعدادی از مسؤولان حوزه هنری که در مشهد حضور پیدا کرده بودند در سیمنار مدیران سینمایی این مرکز، بار دیگر سیاست‌های چند سال اخیر حوزه را شفاف اعلام و مورد تاکید قرار دادند. در این نشست محسن مومنی شریف رئیس حوزه هنری به همراه با محمد حمزه‌زاده معاون سینمایی حوزه هنری و سهیل جهان بیگلری رئیس هیات مدیره موسسه بهمن سبز  حضور داشتند. آنطور که روابط عمومی مرکز سینمایی حوزه هنری گزارش داده، در این جلسه محسن مومنی شریف با اشاره به وضعیت سینمایی حوزه هنری اعلام کرده که این نهاد که رسالت فرهنگی خاص دارد، هماهنگ‌تر و به معیارهای حوزه هنری نزدیک‌تر شده است: «این هماهنگی به مرور اتفاق افتاده است. در سال ۹۱ که ما اعلام کردیم ظرفیت سینماهای حوزه هنری را در اختیار آثاری قرار نمی دهیم که ارزش های اخلاقی در آنها کمرنگ است، بعضی دوستان به ما گفتند سینماهای حوزه هنری دچار رکود و سکون خواهد شد. اما امروز خوشبختانه و طبق آمارها متوجه رشد مخاطبان سینماهایمان هستیم.»
کد خبر: ۱۲۱۵۷۵۵


گناه‌فروشی نمی‌کنیم
ادامه حرف‌های مومنی مهم‎تر است. او توضیح می‌دهد: «سینماداری برای ما یک تجارت نیست و به دنبال درآمدزایی صرف از سینما نیستیم. مخاطب ما اکثر مردم ایران هستند، قشر متدین که می‌خواهند در امنیت و آرامش در کنار خانواده فیلم ببینند. ما گناه فروشی نمی‌کنیم، برای سرگرم کردن مردم به هر ابزاری متوسل نمی‌شویم تا بعد از راه این درآمد، کتاب خاطرات شهدا را منتشر کنیم. برای ما اخلاق، خانواده و حق الناس مهم است. متاسفانه بخشی از سینمای کشور گرایش به ساخت آثار سخیف دارد و این سینما با سینمای دهه ۶۰ و ۷۰ که اغلب آثارش شریف، اخلاقی و خانوادگی بود متفاوت است.»
این صحبت‌های محسن مومنی اقدامات چند سال اخیر این مرکز را به ذهن متبادر می‌کند. حوزه در چند سال اخیر ،جلوی پخش بعضی آثار سینمایی را گرفته و از اکران آنها در سینماهایش خودداری کرده است. حوزه این‌گونه استدلال می‌کند که این فیلم‌ها در جهت خلاف ارزش‌های خانوادگی هستند.
ورود مساله‌دارها ممنوع
مرور فیلم‌هایی که با تحریم حوزه هنری روبرو شده‌اند هم خالی از لطف نیست؛ فیلم‌هایی مانند پارادایس، آشغال‌های دوست داشتنی، عرق سرد، زادبوم، اکسیدان، مادر قلب اتمی، لانتوری، خرس، پل چوبی، بی تابی بی تا، برف روی کاج ها، پذیرایی ساده، بی‌خود و بی‌جهت، من مادر هستم، من همسرش هستم، نامزد آمریکایی من، خوابم می‌آد، پس کوچه های شمرون، گشت ارشاد و زندگی خصوصی. مرور این فیلم‌ها نشان می‎دهد که اینها یا در زمره فیلم‌ها و کمدی‌های ضعیف و سخیف محسوب می‌شوند یا در زمره آثاری که بعضا تصویر نامناسبی از خانواده ایرانی به نمایش کشیده‌اند. حوزه البته در مواردی هم راسا نسبت به اصلاح فیلم‎‌های روی پرده سینماهایش هم اقدام کرده است. اتفاقی که در نوروز امسال برای فیلم های «چهارانگشت» به کارگردانی حامد محمدی و «رحمان 1400» به کارگردانی منوچهر هادی افتاد؛ اتفاقی که در همان زمان با واکنش منوچهر هادی هم روبه‌رو شد.
آن طرف قضیه
هرچند سیاست سال‌های اخیر سازمان سینمایی حوزه هنری یا به بیان بهتر، ‌حوزه هنری حداقل در عرصه نظر و تئوری مورد تایید است با این حال در کارنامه این نهاد بعضا موارد و مصادیقی دیده می شود که بسیاری از صاحب نظران آنها را منطبق با سیاستهای اعلامی نمی دانند.
حالا شاید این سوال هم خالی از لطف نباشد که به طور مثال خرید حق‌پخش فیلمی مانند «هزارپا» که به اذعان اکثر منتقدان یک کمدی کاملا گیشه‌ای است با سیاست‌های حوزه چه سنخیتی دارد؟ این‌که حق‌پخش نسخه نمایش خانگی این فیلم توسط موسسه هنرهای تصویری سوره وابسته به حوزه هنری خریداری شده بود و مضمون آن نیز کاملا عکس عملکرد قبلی این مرکز است. اثری که در بعضی از تکه کلامها و نحوه گویش و رفتار کاملا در نقطه مقابل معیارهای حوزه هنری قرار می‌گیرد.
فقط رضا هزار پا نیست!
البته در این میان هزارپا یک استثنا نیست. اتفاقی که برای فیلم «گشت ارشاد 2» افتاده هم عین همان اتفاقی است که برای هزارپا افتاده است. خرداد 96 بود که سعید خندق آبادی مدیر عامل موسسه هنرهای تصویری سوره از انتشار و توزیع نسخه نمایش خانگی فیلم سینمایی «گشت ۲» در سطح کشور خبر داد و گفت: توزیع گشت ۲ به کارگردانی سعید سهیلی از 6خرداد در شهرستان‌ها و از 7خرداد در تهران آغاز شده است و هموطنان عزیز می‌توانند نسخه با کیفیت و قانونی گشت ۲ را در فروشگاه‌های معتبر سراسر کشور تهیه کنند. رئیس موسسه هنرهای تصویری سوره در ادامه تاکید هم کرده بود که نسخه نمایش خانگی فیلم سینمایی گشت ۲ به همراه فیلم کوتاهی از پشت صحنه و روند ساخت فیلم و همینطور عکس‌های صحنه و پشت صحنه هم هست. نکته جالب‌تر اما اکران فیلم دیگری در همین مایه‌ها با پس‌زمینه طنز است. «طبقه حساس» که بعضی منتقدان عقیده دارند در وهن و تمسخر غیرت دینی ساخته شده است در سینماهای حوزه هنری اکران شد.
از قلم نیندازیم که فیلم «ما همه با هم هستیم» به کارگردانی کمال تبریزی هم که نقدهای جدی منتقدان را برانگیخته توسط سینماهای حوزه هنری در حال اکران است.
بی‌توجهی به یتیم‌های سینمایی
البته نقدهای وارد به حوزه هنری محدود به این موارد نیست. مومنی در صحبت‌های خود به این موضوع اشاره کرده است که سینماداری و سینما برای مرکز تحت مدیریت وی یک تجارت نیست و با دید سودآوری به سینما نگاه نمی‌کند. سوال اینجاست که اگر خرید حق پخش آثاری مانند دو اثری که شرحش رفت را نادیده بگیریم چطور می‎‌توان از کنار بی‌توجهی به بعضی آثار دیگر گذشت که اتفاقا در جهت سیاست‌های کلان حوزه هم محسوب می‌شوند. برای نمونه شاید بد نباشد اکران دو فیلم «ویلایی‌ها» و «یتیم‌خانه ایران» را در نظر آوریم که از معدود آثار قابل قبول سال‌های اخیر سینما بودند اما در اکران از ظرفیت سالن‌های سینمایی حوزه بهره‌ای نبردند. اقدامی که احساس می‌شد به دلیل تجاری نبودن این فیلم‌ها صورت گرفته است.
سخن آخر
حوزه هنری حق دارد در مقام یک سازمان فرهنگی که اتفاقا در حوزه سینما دارای اهرم‌های زیادی است،‌ سیاست‌های خاص خودش را داشته باشد. اما بحث اینجاست که بعضا سیاست‌های اعلامی این مرکز از جانب مسؤولان با آنچه در نهادهای پایین‌دست اتفاق می‎‌افتد چندان هم‌راستا نیست. هرچند هنوز 9 ماه از سال 98 باقیمانده است با این حال امیدواریم سیاستهای اعلامی این مرکز فرهنگی و خروجی واقعی آن در عالم واقع منطبق شود.

باران حیدری

سینما

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها