پیامدهای استراتژیک قدرت نمایی ایران در هدف قراردادن پهپاد متجاوز آمریکایی

یک تیر و سه نشان

هدف قرار دادن پهپاد فوق پیشرفته آمریکایی توسط سامانه بومی «سوم خرداد» سه دستاورد مهم برای ایران به همراه داشت؛ توان نظامی و اقتدار پدافندی نیروهای مسلح ایران را به رخ دشمنان کشید، دستگاه محاسبه کاخ سفید را در مواجهه سیاسی، امنیتی و نظامی با ایران دچار تغییر کرد و مهم‌تر از همه، درستی راهبرد «مقاومت فعالانه» را برای افکارعمومی و مسؤولان به نمایش گذاشت
کد خبر: ۱۲۱۳۰۲۰

27 خرداد 1398؛ پایگاه هوایی پاتوکسنت در شرق امریکا
تکنیسین‌ها چک‌های نهایی را انجام می‌دهند و هواپیمای آماده پرواز، تحویل چهار نفر خدمه و اپراتورش می‌شود. غول بدون سرنشین می‌رود که عازم ماموریتی مهم در یکی از استراتژیک‌ترین مناطق جهان شود. اپراتورها آرکیو-4 به شماره سریال 166510 را به ابتدای باند 3600 متری پایگاه هدایت می‌کنند تا در نهایت هم با گرفتن از روی باند کنده می‌شود. آرکیو می‌رود تا 12 هزار کیلومتر آن‌سوتر فرود آید. مشخص نیست مسیر 12 هزار کیلومتری‌اش را یکسره رفته یا در یکی دو نقطه میان مسیر توقف داشته. اگر یکسره رفته باشد حدود 20 ساعت در راه بوده. یعنی احتمالا 17 ژوئن در پایگاه الظفره در امارات متحده عربی فرود آمده؛ در 250 کیلومتری سواحل ایران!
21 اردیبهشت 1393؛ تهران
گزارش تصویری شامل 104 تصویر است که روی پایگاه اینترنتی دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌ا... خامنه‌ای منتشر شده. تیتر مطلب نشان می‌دهد که گزارش تصویری مربوط به بازدید از نمایشگاه دستاوردهای نیروی هوافضای سپاه پاسداران است. مکان نمایشگاه مشخص نیست. زاویه تصاویر نشان می‌دهد که انتشار آنها با دقت صورت گرفته. مشخص است که منتشرکنندگان ملاحظه جدی داشته‌اند که چهره افراد(به جز برخی فرماندهان ارشد) و جزئیات تجهیزات نظامی مشخص نباشد. میان تصاویر مختلفی که از بازدید شخص اول کشور از نمایشگاه منتشرشده، دو‌سه تصویر بیش از بقیه مورد توجه تحلیلگران نظامی و امنیتی قرار می‌گیرد. سامانه پدافند هوایی ناشناخته‌‎ای که تمام زیرسامانه‌های کشف، پردازش و آتشبار را یکجا روی شاسی یک کامیون سوار کرده‌اند. نام عجیبی هم دارد: سوم خرداد!
30 خرداد 1398؛ ساعت 14 دقیقه بامداد
تنش‌ها در خلیج فارس و دریای عمان بالا گرفته و مقامات امریکایی سعی دارند هر از چندی تحرکات پیدا و پنهان ایرانی‌ها را رصد کنند. تحرکاتی که به دلیل تنش‌های اخیر شدت هم یافته است. ساعت 14 دقیقه بامداد، آرکیو-4 گلوبال هاوک آمریکایی باند 4200 متری الظفره امارات را ترک می‌کند. بعضی گزارش‌ها حاکی از آن است که این گلوبال هاوک همانی است که سه چهار روز قبل مسافت 12 هزار کیلومتری شرق ایالات متحده تا امارات را پرواز کرده بود. در چند صدمتری او دیگر غول‌های ترابری و جاسوسی پایگاه آرام گرفته و چشم به تماشای تیک‌آف آن دوخته‌اند. فاصله الظفره تا رادارهای کشف شبکه پدافند ایران حدود 250 کیلومتر است و این یعنی غول بدون سرنشین امریکایی از لحظات اولیه تیک‌آف در دید و حتی تیر سامانه‌های پدافندی ایران بوده است. سامانه‌هایی که بعضا در جزیره‌های ایرانی خلیج فارس هم مستقرند و کمتر از 70 کیلومتر با ساحل امارات فاصله دارند.
30 خرداد 1398؛ ساعت 4 بامداد
گلوبال هاوک یک دور را در نزدیک‌ترین فاصله با حریم هوایی ایران تا چابهار رفته و برگشته.
در یک ساعت گذشته چند مرتبه‌ای هم به دلیل نزدیک‌شدن به حریم هوایی ایران از سوی شبکه پدافندی آنها اخطار هم گرفته بود. اپراتورها هم گویی قرار نیست وقعی به هشدارهای پدافند بدهند. 5 دقیقه بعد اما بویینگ پی-8 شنود و جاسوسی ارتش آمریکا که در نزدیکی گلوبال هاوک در پرواز بود به روشنی رد موشک زمین به هوای شلیک شده را دیدند که خود را به بدنه گلوبال هاوک کوبید. چند ساعت بعد بود که مشخص شد همان سامانه عجیب و غریب چند سال قبل بوده که زهر خود را به پرنده 200 میلیون دلاری ریخته؛ اولین شکار سامانه تماما ایرانی پدافند به نام گلوبال هاوک بخت‌برگشته سند خورد.
31 خرداد 1398؛ تهران
ژنرال بلندپایه ایرانی جلوی بقایای شکار گران‌قیمت ایستاده و مشغول توضیح است. 1200 کیلومتر آن‌سوتر سایت‌ها و لانچرهای سوم خرداد انگار نه انگار که اتفاقی افتاده، همچنان با نگاه به آسمان، مشغول ایفای وظیفه همیشگی‌شان هستند. به آنها سپرده‌اند که احدی حق ندارد بدون اجازه وارد آسمان‌شان شود. انگار نه انگار که با یک تیر موشک چه ولوله‌ای در رسانه‎‌های دنیا انداخته‌اند. سوم خرداد در اولین مصاف عملیاتی خود پنجه در پنجه حریف قدرتمندی انداخته بود. سوای بویینگ پی-8 جاسوسی که در نزدیکی او در پرواز بود، طراحان کمپانی نوروثروپ‌ ایالات متحده هم در طراحی سامانه‌های حفاظتی برای گلوبال کم نگذاشته بودند. طبق پیش‌بینی طراحان و مهندسان نوروثروپ‌ ، سامانه جمینگ و گلوبال هاوک برای همین مواقع طراحی شده بود. با فرض این‌که آدم‌‎هایی پیدا شودند که جرات شلیک به ناوگان نیروی هوایی ایالات متحده را داشته باشند و قرار بر کشف و رهگیری گلوبال‌ها باشد، غول بدون سرنشین بتواند با فریب رادار و موشک‌های پدافندی، مسیر غلطی برایشان ترسیم کرده و خود در امنیتی که زیر سایه تکنولوژی برایش پدید آمده راهی خانه شود. شاید برای همین هم بود که اپراتورهای گلوبال هاوک در الظفره امارات، اخطار ایرانی‌ها را جدی نگرفته بودند. نوروثروپ‌ به آنها اطمینان داده بود که سامانه‌های جمینگ گلوبال، اجازه نزدیک شدن هیچ موشکی را به او نمی‌دهند. واقعیت اما به‌گونه دیگری بود. سامانه عجیب و غریب پدافندی ایرانی‌ها که نام عجیبی هم داشت دست روی سامانه‌های نورث‌روپ زده بود.
یکم تیر 1398
حالا که مشغول خواندن این سطور هستید یکم تیر 1398 است. لانچرهای متعدد فرعی و اصلی «سوم خرداد» در جنوب ایران دوباره مشغول کار همیشگی‌شان شده‌اند. احتمالا طراحان و سرمهندسان نوروث‍روپ هم باید جالب باشد که چطور یک سامانه بردمتوسط ایرانی از پس یک غول بدون سرنشین 12، 13تنی برآمده که صفر تا صدش با مواد و طراحی‌ها و سامانه‌هایی ساخته شده که در لبه تکنولوژی قرار دارند. «سوم خرداد» نه با دو شلیک متوالی که پروتکل عادی اکثر سامانه‌های پدافندی است، بلکه با یک شلیک، نسخه گلوبال را در اولین لحظات تجاوزش به حریم هوایی ایران بست، آن هم توسط یکی از لانچرهای فرعی‌اش در خلیج فارس! سوم خرداد با یک تیر، سه نشان زده بود.

محمدصادق علیزاده

جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها