خودنویس

موحد عاشق

وقتی به یاد دکتر مصطفی چمران می‌افتم بی‌اختیار به یاد شمع و شعر و پروانه و سوز عشق می‌افتم
کد خبر: ۱۲۱۲۶۹۰


نه هر عشقی
عشقی که مقاومت و ایستادن مقابل ظلم و ستم را می‌آموزد
عشق سوختن برای هدف‌های بزرگ
عشقی که از ایمان به خداوند و راه اهل‌بیت سرچشمه می‌گیرد
عشقی که دنیای آراسته را می‌فروشد و عالم فقر و جنگ را می‌خرد
عشقی که چمران را از زندگی مستقر به جای ناآرام می‌کشاند
عشقی که او را در خدمت اشک محرومان جنوب لبنان و ستم دیدگان آورد
عشقی که به تعبیر خود چمران در کنار امام محرومان پیدا کرد
عشقی که مقاومت در برابر ظلم را می‌آموزد
عشقی که پر از قدرت است
عشق علی علیه‌السلام
دکتر چمران تمام خلقت‌ را زیبا می‌دید
حتی موشی که اتاق کوچکش را خراب می‌کرد.
روح لطیفش در مقابل خشن‌ترین دشمن‌ها ایستاد
دقیقاً « اشداء علی الکفار رحماء بینهم » را در چمران احساس می‌کنم
او با مظلومان گریه کرد و در جبهه بدون ترس جنگید
با همان دستی که شعر می‌نوشت، دقایقی بعد اسلحه سنگین می‌گرفت و در سخت‌ترین تپه‌ها می‌جنگید
در میان دود خمپاره‌ها عکس گل و قطره آب می‌گرفت
عجیب است؟
مگر علی علیه السلام مظهر نیرو و قدرت، شب‌ها به بینوایان و ایتام رسیدگی نمی‌کرد؟
مگر علی علیه السلام سر در چاه فرو نمی‌برد و گریه نمی‌کرد؟
پس چرا تعجب؟
دکتر چمران راه خود را پیدا کرد
برایش حرف مردم و دنیا مهم نبود
انتخاب او خدا بود و بس، خدا و دیگر هیچ
دقیقاً همان گونه که امام صدر، امام علی علیه‌السلام را توصیف کرد
او موحد بود و بس ...

ملیحه صدر

دختر امام‌موسی صدر

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها