پرونده جام جم به مناسبت هشتمین سالگرد تاسیس سازمان اوج

بله، ما وابسته‌ایم!

حالا تقریبا هشت سال و اندی از روزی می‌گذرد که با دوستی در کافه‌نخلستان خیابان برادران مظفر(صبای سابق) قرار داشتیم. دوست جوان‌مان در پاسخ به نگاه‌های متعجبانه ما که اینجا را از کجا پیدا کرده‌ای حرف مرکز جدیدی را پیش کشید که قرار است در طبقات بالایی کافه راه‌اندازی شود. اسمش را هم برای اولین مرتبه همانجا شنیدم: «اوج». بعد هم شروع کرد به توضیحات اضافه دادن و شرح جزئیات. حالا هشت 9 سال از آن روز می‌گذرد. سازمانی که آن روز تازه اسمش را شنیده بودم امروز به یک اسم مهم در حوزه فرهنگ به خصوص سینما تبدیل شده است. بخشی تولیدات جدی و استراتژیک سینما در سال‌های اخیر مدیون فعالیت این سازمان است. سازمانی که هرچند انتقادهایی هم به آن وارد است با این حال نمی‌شود منکر این قضیه شد که کل حرکتش قابل دفاع است. همین مناسبت سالروز تشکیل این سازمان مهم سه چهار طبقه خیابان برادران مظفر در مرکز تهران باعث شد که برویم سراغ‌شان. تصمیم گرفتیم بعضی از مهم‌ترین نقدهایی که در افکار عمومی وجود دارد را با آنها در میان بگذاریم.سراغ محمد ذوقی معاون جوان روابط عمومی این سازمان رفتیم. ذوقی هم به صراحت پاسخگوی سوالات‌مان بود. هرچند مراتبی از دیپلمات‌مآبی و حرفه‌ای‌گری را در پاسخ‌هایش می‌شود دید. دیدگاه‌های چند چهره فرهنگی درباره این سازمان را هم می‌توانید در این دو صفحه بخوانید.
کد خبر: ۱۲۱۲۱۱۹

بودجه سازمان اوج از کجا تامین می‌شود؟
همان‌طور که آقای محمدحسنی مسؤول سازمان اوج در نشست خبری دو سال گذشته اعلام کرد، این مجموعه از مجموعه‌های مرتبط با سپاه پاسداران است. این بدان معنی است که بخشی از بودجه ما از این طریق تامین می‌شود. بخش قابل توجه دیگری از بودجه سازمان اما از محل درآمدهای پخش و فروش آثار و محصولات است.
یعنی درآمدزایی دارید؟
بله!
به عنوان مثال درآمد سال گذشته‌تان چقدر بوده؟!
در سال 97 سازمان هنری رسانه‌ای اوج 36 میلیارد تومان درآمدزایی داشته که از طریق فروش اینترنتی آثار، اکران فیلم‌های سینمایی و فروش بین‌المللی آثار با عرضه و توزیع محصولاتش در کشورهایی از جمله روسیه، کره جنوبی، ژاپن، تایوان، لبنان، عراق و سوریه داشته است.
منتقدان می‌گویند این سازمان در فعالیت‌های خود از نوعی مصونیت برخوردار است؛ از برخورد در ممیزی‌ها در سینما و تلویزیون بگیرید تا موارد دیگر. این مساله را چقدر قبول دارید؟
ببینید، سازمان نه‌تنها از مصونیتی در ممیزی‌ها برخوردار نیست بلکه خود را مقید به رعایت اخلاق و مباحث فرهنگی فراممیزی می‌داند. در سینمایی که متاسفانه استفاده از واژگان، صحنه‌ها، سوژه‌ها و دیالوگ‌های سخیف و غیراخلاقی رواج پیدا کرده، مشخص است چه کسانی از مصونیت برخوردارند. دلیل اعتماد و آرامشی که خانواده‌ها در تماشای آثار اوج دارند مربوط به خودکنترلی این سازمان است. البته این به معنای خودسانسوری نیست بلکه به معنای مراقبت و رعایت ملاحظات اخلاقی، عرفی و اسلامی جامعه است.
اجازه بدهید در همین بخش مصداقی‌تر صحبت کنیم. در برابر انتقاداتی که به سریال «پایتخت5» شد و بخشی از آنها ناظر به همین بحث‌های اخلاقی و حتی تبلیغ تلویحی برای جاذبه‌های گردشگری کشور همسایه بود، نظرتان چیست؟ این انتقادات را قبول دارید و وارد می‌دانید یا نه؟
بر کسی پوشیده نیست که یکی از آثار موثر و مورد رضایت مخاطبانِ سازمان اوج، سریال «پایتخت 5» بود که سال‌گذشته از سیمای جمهوری اسلامی پخش شد. مهم ترین پیام مورد اشاره در این سریال به اذعان مردم و جو حاکم در شبکه‌های اجتماعی، موضوع مدافعان حرم و مقاومت در منطقه بوده است. برخی انتقادات مورد اشاره شما ناظر به سکانس‌های اتفاقات و مرگ راهبر بالن در سریال بود که شائبه تبلیغ مشروبات الکلی را پیش آورده بود. «آرکاداش ما مسلمانیم نماز می‌خوانیم»، «استفاده از کلمه نجسی در مورد مشروب»، «راهبر بالن پس از خوردن آن سکته می‌کند» یا «هیچ‌کس حاضر به تنفس مصنوعی به او نمی‌شود». خب چگونه باید شرب خمر و مشروب را تقبیح کرد؟ در این بخش‌ها عده‌ای به‌دنبال بهانه‌جویی بودند و انتقادات، منصفانه نبود. در مورد موضوع تبلیغ جاذبه‌های گردشگری هم سوال من این است که آیا آمار گردشگری و مسافر از ایران به ترکیه پس از این سریال افزایش پیدا کرده است؟! بر اساس چه معیاری چنین ادعایی می‌شود؟ مگر می‌شود بگوییم نقی معمولی ترکیه رفته ولی تبریز را نشان دهیم؟ آیا نشان ندادن ترکیه اثر هنری را باورپذیر می‌کند؟ اساسا مردم ما پیش از پخش سریال پایتخت، ترکیه ندیده بوده‌اند؟ حجم وحشتناک مسافر به ترکیه را نمی‌دانید؟ آیا در فیلم‌های دیگر که خارج از کشور را نشان می‌دهد تبلیغ آن اقلیم محسوب می‌شود؟
سوال دیگری که در همین بخش وارد است این‌که ورود اوج به حوزه‌هایی مانند سریال‌سازی را رقابت با سازمان صداوسیما نمی‌دانید؟
ببینید سازمان اوج خود را یک مجموعه هوشمند تولیدکننده آثار متنوع رسانه‌ای و هنری تعریف کرده است، به همین علت هم در بسترهای توزیع از جمله اداره شبکه‌های تلویزیونی، راه‌اندازی و اداره وی‌اودی‌ها، راه‌اندازی شرکت پخش سینمایی و امثالهم با حساسیت ورود می‌کند. در دیگر سو از اساسی‌ترین کارکردهای صداوسیما، توزیع و پخش آثار هنری است. در مقوله تولید، سازمان اوج نه تنها خود را رقیب صداوسیما نمی‌داند بلکه نقش خودمان را رفیق و یاریگر این مجموعه تعریف کرده‌ایم و همراهی و هماهنگی با تلویزیون، سیاست جدی اوج بوده است. در حیطه اجرا هم آثار تولیدی خود را جهت پخش البته در اختیار شبکه‌های مختلف سیمای جمهوری اسلامی و سپس شبکه‌های برون مرزی و غیرایرانی قرار می‌دهد.
با توجه به جایگاه و موضع مشخصی که سازمان اوج دارد، این سازمان در همکاری با اهالی فرهنگ و هنر چه خط قرمزهایی برای خود تعریف کرده است؟
در مواجهه با اهالی فرهنگ و هنر سعی کرده‌ایم توامان خطوط قرمز و خطوط سبز را مد نظر قرار دهیم. در خطوط قرمز طبیعتا چارچوب‌ها و آرمان‌های نظام جمهوری اسلامی و همچنین انقلاب اسلامی مدنظرمان بوده است. البته این را بگویم که در سازمان اوج، کار و تولید در درجه دوم اهمیت قرار دارد. مهم‌تر از تولید برای ما توجه به هنرمند به مثابه یک انسان خلاق اهمیت دارد برای همین هم رعایت ادب، اخلاق و احترام اصل اول ما در اوج است.
از نکات مهم دیگر در این زمینه که باعث تمایز سازمان اوج با مجموعه‌های دیگر فرهنگی بوده، توجه همزمان سازمان به مقوله فرم و محتواست. در توجه به خطوط سبز نیز تلاش کرده‌ایم دو مورد را مدنظر قرار دهیم؛ اول تمرکز بر سوژه‌ها و موضوعات مهم انقلاب اسلامی که غالبا به آن کم‌توجهی می‌شود و دوم تعامل و استفاده از هنرمندان جوان که در زمینه‌های مختلف هنری بوده است. در این راستا در سال98 شش فیلم سینمایی را به کارگردان اولی‌ها سپردیم که ان‌شاءا... به‌زودی وارد فرآیند تولید خواهد شد.
با وجود حرکت رو به رشد چند سال اخیر اما در کارنامه اوج مواردی هم وجود دارند که در نگاه اول خیلی قابل دفاع به نظر نمی‌رسند. با توجه به این‌که انتظار نمی‌شود در مقام تولیدکننده نتوانید مشخص و مصداقی صحبت کنید ما هم اشاره‌ای نمی‌کنیم اما سوال این است که در این مسیر که تا الان آمده‌اید و حالا که به گذشته نگاه می‌کنید، احساس می‌کنید کدام طر‌ح‌ها بدون ضرورت و اهمیت یا حتی ورود اوج به آنها اشتباه بوده؟
از حیث ورود به موضوعات و فرم‌های مختلف هنری، هیچ پروژه‌ای! به این معنی که نه تنها ورود سازمان اوج به فرم‌های مختلف هنری از جمله فیلم سینمایی،سریال، مستند، موشن‌گرافی، پویانمایی، نمایش‌های میدانی، سرود، موسیقی، نماهنگ، برنامه‌های تلویزیونی و... اشتباه نبوده بلکه ضروری است. این وسط اما طبیعی است که مشق نوشته شده غلط هم دارد. حتما برخی تولیدات و آثار این سازمان مورد رضایت دست‌اندرکاران خودش هم نبوده. البته این نوع از آثار بیشتر در سال‌های ابتدایی و آغازین تاسیس این مجموعه بودند که در ادامه اصلاح شده‌اند؛ مجموعه‌ای که در هشت سال حدود 17هزار اثر هنری و رسانه‌ای شاخص تولید کرده ممکن است ریزش و تلفات حداقلی هم در آثارش باشد.
اخیرا خبر تعطیلی مرکز کودک و نوجوان اوج هم منتشر شده. احساس نمی‌کنید تعطیلی این مرکز اشتباه بود؟
تغییر در ساختار داخلی یک سازمان و مجموعه به معنی تعطیلی و کم‌توجهی به مخاطب کودک و نوجوان و موضوعات مبتلا به آن نیست، بلکه اتفاقا این تغییر ساختار در جهت افزایش راندمان صورت گرفته است. سازمان اوج هر ساله عملکرد ستاد خود را بررسی و بازبینی کرده و از فربه شدن آن جلوگیری می‌کند. در سازمان اوج نه تنها توجه به مخاطب کودک و نوجوان کم‌رنگ نشده بلکه روز به روز به آن توجه بیشتری شده است. در این راستا می‌توان به سری جدید برنامه «اقیانوس آرام»، سریال حدودا 60 قسمتی «محرمانه» ویژه نوجوانان، انیمیشن 90 قسمتی «حسنا کوچولو» و برخی نماآهنگ‌ها و مستندهای اخیرا تولید شده اشاره کرد.
سوال آخر! حاضرید هزینه تمام پروژه‌های سینمایی اوج را شفاف اعلام کنید؟
سازمان اوج با اعلام صادقانه هزینه ساخت فیلم‌های سینمایی «تنگه ابوقریب» و «به وقت شام» در این بخش پیشگام بوده است، ولی ما این بحث را یک فیگور رسانه‌ای می‌دانیم تا بحثی که مایه زلال و شفاف شدن عرصه هنر باشد. به نظر ما این مورد بیشتر یک شوی تبلیغاتی است. ما که درآمد سال گذشته خود را صادقانه و صریح براساس تراکنش‌های مالی سازمان اوج اعلام کردیم؛ بقیه چطور؟ آیا افراد و رسانه‌های بیان‌کننده این مهم حاضرند منابع مالی و بودجه دقیق خود را اعلام کنند؟!

محمدصادق علیزاده
فرهنگ و هنر

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها