اصلاح‌ساختار بودجه با 3 فوریت

از طرف دیگر مبنای بودجه‌ریزی ما این بوده که هزینه‌ها را نگاه می‌کنند و بر مبنای آن درآمدها را اختصاص می‌دهند؛ در حالی که در تمام کشورهای توسعه‌یافته عکس این اتفاق رخ می‌دهد.
متاسفانه از بس بودجه‌ریزی در کشور روال سکون و غیر توسعه‌ای دارد همیشه انحراف از بودجه نیز وجود داشته است که حدود 60 درصد است. این مورد نشان‌دهنده این مطلب است که بودجه‌ریزی ما عملیاتی نبوده و مبتنی بر واقعیت‌ها نیست. مثلا رهبر معظم انقلاب در مورد درآمدهای نفتی گفتند باید 30 درصد درآمدش به صندوق توسعه ملی واریز می‌شد اما دولت در لایحه بودجه سال 98 سهم صندوق را 10 درصد دیده بود که بعداً با تذکر رهبری آن را به 20 درصد افزایش دادند و آخر هم این امر تحقق نخواهد یافت. متاسفانه دولت به عنوان قلک از صندوق توسعه ملی استفاده کرده و برای هر امری مثل حقوق بازنشستگان و طرح‌های عقب‌افتاده از آن استفاده می‌کند. علاوه بر این به نظر باید ساختار سازمان برنامه و بودجه تغییر اساسی کند و خون تازه‌ای در آن دمیده شود. سال آینده وضعیت به مراتب پرریسکی داریم اما دولت، اقتصاد را در حالت جنگی قرار نداده است.
مدیران کشور در اتاقی در بسته و به صورت کلیشه‌ای تصمیمات اساسی می‌گیرند در حالی که به واقعیات کشور توجهی ندارند، راهکاری برای اقتصاد مقاومتی نمی‌بینند در حالی که حتی کشورهای نئولیبرالیسم در شرایط بحرانی به اقتصاد مقاومتی و منابع داخلی تکیه می‌کنند، اما متاسفانه ما در بودجه‌ریزی عملیاتی‌مان به آن فکر نمی‌کنیم.
بسیاری از نهادهای کشور در حال حاضر بودجه‌های کلانی می‌گیرند و موازی هم کار می‌کنند و یا کارایی ندارند. مثلا مرکز بررسی‌های راهبردی ریاست جمهوری چند میلیارد تومان بودجه می‌گیرد که به نظر من باید این هزینه‌های زائد از بودجه برداشته و حذف شود.

ابوالقاسم حکیمی‌پور

اقتصاددان