فرصت‌های جنگ اقتصادی برای سایر کشورها

اکنون آمریکا با اتخاذ سیاست‌های سلطه‌جویانه در صحنه اقتصاد بین‌الملل، خود را در مقابل رقیب کلاسیک خود روسیه، بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان یعنی چین و هند، بزرگ‌ترین صادرکننده انرژی جهان یعنی ایران، بزرگ‌ترین شریک خود یعنی اتحادیه اروپا و ترکیه به مثابه بزرگ‌ترین نیروی انسانی ناتو قرار داده است.
دو راه پیش روی طرفین این جنگ اقتصادی قرار دارد:
اول - ایجاد اتحاد بین‌المللی در مقابل سلطه‌جویی ایالات متحده آمریکا از سوی تمام یا قسمتی از چهار بخش مورد تحریم واقع شده فوق‌الذکر.
دوم - توافق و مصالحه با آمریکا جهت پایان دادن به جنگ اقتصادی.
در صورت روی دادن حالت اول که ائتلاف دو یا سه‌جانبه آن محتمل است، به دلیل تاثیر متقابل بسیار زیاد اقتصاد ایالات متحده و اقتصاد جهانی، ترامپ با عدم اقبال عمومی در سیاست داخلی آمریکا نیز مواجه خواهد شد و از این‌رو فرصتی مناسب برای اروپا، چین، هند، ترکیه، ایران، روسیه و حتی کشورهای آمریکای جنوبی فراهم شده است تا سیاست‌های آمریکا در عرصه سیاست بین‌الملل را به چالش بکشند.
و اما در صورت روی دادن حالت دوم، نمی‌توان پیش‌بینی دقیقی از آنچه رخ خواهد داد، ارائه کرد. باید منتظر ماند و دید کدام یک از طرفین این جنگ اقتصادی با چه اهدافی و با چه وعده‌هایی به مذاکره مستقیم با آمریکا خواهد پرداخت تا بعد از آن به تحلیل تاثیر این مساله بر جنگ اقتصادی آمریکا با سایر طرفین بپردازیم. امکان روی دادن این اتفاق توسط کانادا، مکزیک و حتی اتحادیه اروپا محتمل است، اما بزرگ‌ترین دغدغه‌های سیاست خارجی واشنگتن یعنی چین و هند سیاست تقابل با کاخ‌سفید را پی خواهند گرفت. اتخاذ سیاست‌های اقتصادی غیراصولی از سوی دونالد ترامپ که بدون در نظر گرفتن واقعیت‌های موجود سیاست بین‌الملل اخذ شده، حتی ممکن است به شراکت استراتژیک دهلی‌نو با مسکو، تهران با آنکارا و تقویت پیوند دیپلماتیک پیونگ‌یانگ و پکن منجر شود.

مانی محرابی

عضو اندیشکده روابط بین‌الملل