چندراهکار متفاوت

مهدی‌نژادنوری با توجه به گلایه دانشگاه‌ها از صرف بودجه برای هزینه‌های جاری و نرسیدن آن به مباحث پژوهشی می‌گوید: یک راه این است که دولت زمینه‌ای را فراهم کند تا بخش مهمی از فعالیت‌های پژوهشی دستگاه‌های اجرایی با مشارکت دانشگاه‌ها انجام شود و برای این هدف هم بودجه‌ای جداگانه در نظر گرفته شود. در مقابل بودجه که به دانشگاه تعلق می‌گیرد به صورتی درنظر گرفته شود که فقط به هزینه‌های اجباری مثل حقوق و آب و برق و ...تخصیص داده شود.
راه حل دیگری که این کارشناس حوزه آموزش عالی پیشنهاد می‌دهد، باز کردن فضا برای بخش‌های غیردولتی و مشارکت آنها با دانشگاه هاست.
به این ترتیب که دولت سازوکاری در نظر بگیرد که بخش‌های غیردولتی در سفارش کارهای پژوهشی به دانشگاه‌ها انگیزه بیشتری پیدا کنند، برای مثال 50 درصد هزینه فعالیت‌های پژوهشی این چنینی را دولت بپردازد و مابقی را بخش خصوصی.
سومین پیشنهاد معاون سابق پژوهشی و فناوری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، کمک گرفتن از مشـــارکت‌های خیــــرین در حوزه علمی - دانشگاهی کشور است.
مهدی‌نژاد‌نوری با اشاره به این موضوع می‌گوید: با این‌که در چندسال اخیر، خیرین عرصه دانشگاهی بیشتر از قبل به میدان آمده‌اند، اما باز هم می‌توان روی کمک‌های آنها حساب کرد.
راه حل آخر این عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی مالک اشتر، راهکاری است که به گفته او در سطح جهان امتحان شده و جواب هم داده.
مهدی نژاد نوری در این باره می‌گوید: دانشگاه‌های کشور ما هم می‌توانند مثل نمونه‌های خارجی‌شان، با مطالعه بازار براساس دانشی که دارند، طرح‌های بزرگی را در دست اجرا بگذارند و بر این اساس وام هم دریافت کنند و از محل تولید این محصول و خدماتی که ایجاد می‌کنند، به بودجه‌هایشان اضافه کنند.
با این تفاسیر به نظر می‌رسد دانشگاه‌ها باید از این بعد دست روی زانوی خودشان بگذارند و خودکفاتر از امروز به مسیرشان ادامه بدهند.
مهدی نژاد نوری می‌گوید: من قاطعانه پیش بینی می‌کنم اگر این افق را در نظر نگیریم، خیلی از دانشگاه‌هایمان در آینده به مشکل خواهند خورد، دولت هم رفته رفته با معضلات بیشتری دست به گریبان می‌شود و حتی شاید از اختصاص همین بودجه هم عاجز بماند.