وقتی زنان داعشی سوژه می‌شوند

آقای رضای فرهمند که کارگردانی مستند «زنانی با گوشواره‌های باروتی» را به عهده داشته اخیرا در جلسه نقد و بررسی فیلمش گفته: «یکی از موارد جالب فیلم این است که فکر می‌کنیم چقدر خانواده داعشی‌ها آسیب دیده اند زیرا ما در فیلم خانواده‌هایی را می بینیم که با راهی که شوهرشان رفته موافق هستند.» فرهمند در ادامه گریزی شده به خاطراتش از زمان ساخت فیلم و گفته: «کمپی که ما در این فیلم سراغش رفتیم مخصوص زنان داعش بود و برخی خانواده‌ها حاضر به گفت‌وگو نمی شدند و ما از بین زنانی که گفت‌وگو کرده بودند تنها آنهایی را انتخاب کردیم که واقعیت‌ها را گفته بودند و برای اینکار نیازی نبود تا آنها را هدایت کنیم، اما همین موضوع در زمان ادیت راش‌ها برای ما با نگرانی همراه بود. جایی که در آن کمپ قرار گرفته بود منطقه جنگی نبود ولی ما آزادانه هم نمی‌توانستیم در آن رفت و آمد کنیم و همیشه دو یا سه نفر همراه ما بودند، اتوبوس‌هایی که زنان را می آوردند بشدت بازرسی می شد زیر ا تصورشان این بود که شاید زنان زیر لباس‌ها و یا چادرهایشان عملیات انتحاری انجام دهند، برای ما رسیدن به چیزی که می خواستیم به آن برسیم مهمتر از اتفاقاتی بود که شاید برای ما خطرناک باشد، همه گروه فکر می‌کردیم که حرکت ما حرفه ای است و باید کارمان را درست انجام دهیم.»