سبک زندگی علامه‌طباطبایی؛ میزانی برای امروز ماست

مرحوم علامه طباطبایی، یکی از بزرگان دینی و از عارفان و سالکان معاصر بوده است و وی که به‌عنوان صاحب تفسیر المیزان شناخته می‌شود؛ زندگی علمی و مذهبی پرباری داشته است. ازاین‌رو با توجه به معاصر بودن حیات پرفیض ایشان نگاهی به سبک زندگی شخصی و علمی ایشان می‌تواند راهگشای جامعه امروز باشد.

قدردانی و قدرشناسی از همسر

ایشان بارها در رابطه با همسرشان فرموده بودند: «این زن بود که مرا به اینجا رساند. او شریک من بوده است و هرچه کتاب نوشته‌ام، نصفش مال این خانم بود».

انجام امور مربوط به منزل

در خانه، مهربان و بدون دستور بود و هر وقت به هر چیزی نیاز داشت خودش می‌‏رفت و می‌‏آورد. مهمان هم که می‌آمد، با شوق و هیجان می‌رفت کمک همسرش.

وقت گذاشتن برای خانواده

غروب که می‌شد، همه کارها را تمام می‌کرد که به خانواده برسد. می‌گفت: «دیگر جلسه خصوصی است، بیایید بنشینیم حرف بزنیم». این جلسه‌های گفت‌و‌گوی خانوادگی از هر جلسه‌ای برایش مهم‌تر بود. می‌گفت: «این ساعت (نشستن با اهل خانه) بهترین اوقات من است و تمامی ناراحتی‏‌هایم را برطرف می‌‏کند».

شاگرد پروری

بهترین سیرت و خوی و خلقی که از روحیه عالی‌قدر علامه طباطبایی حکایت می‌کرد، اخلاق شاگرد پروری و کادر سازی در حوزه علمیه بود و برای این کار اصرار و ولع وصف‌ناپذیری از خود نشان می‌داد.

توسل به اهل‌بیت(ع)

ازجمله خصوصیات علامه طباطبایی، توسل فوق‌العاده‌ وی به اهل‌بیت است. او یکی از رموز اصلی موفقیت خود را، همین توسل به اهل‌بیت می‌دانست.

پشتکار بالا

علامه پشتکار عجیبی داشت. چندین سال برای تفسیر زحمت کشید و اصلاً احساس خستگی نکرد، شب و روز نمی‌شناخت، از صبح زود تا ساعت 12 مشغول مطالعه و تحقیق و تألیف بود و بعد از نماز و صرف غذا و استراحت مختصر، تا غروب کار می‌کرد. ایشان روزی 14 ساعت کار می‌کرد و از روزهای سال فقط یک روز را تعطیل می‌کرد؛ آن‌هم روز عاشورا.

صرفه‌جویی در وقت

ایشان تفسیر المیزان را که می‌نوشت، چرک‌نویس نداشت. ابتدا بی‌نقطه می‌نوشت بعد که مرور می‌کرد مجدداً آن را نقطه‌گذاری می‌کرد، سؤال شده بود « آقا چرا اول بی‌نقطه می‌نویسید؟» فرموده بود: «من حساب کرده‌ام اول که بی‌نقطه می‌نویسم و بعد در مرور نقطه می‌گذارم، چند درصد در وقتم صرفه‌جویی می‌شود.»

علاقه به خوش‌نویسی

خط نستعلیق و شکسته علامه از بهترین و شیواترین انواع خط بود؛ گرچه در اواخر عمر به علت کسالت اعصاب و رعشه حاصل در دست، دست ایشان تکان داشت و خط مرتعش بود ولی جوهره خط، حکایت از استادی این فن را داشت. خودشان می‌گفتند: «قطعاتی از خط زمان جوانی مانده است که وقتی به آن‌ها نگاه می‌کنم در تعجب می‌افتم که آیا این خط من است.»

احترام به حیوانات

دخترش می‌گوید: «یک روزبه دیدنشان رفتم. دیدم خیلی ناراحتند. علت را پرسیدم. مادرم گفتند: بچه‌گربه‌ای افتاده توی چاهک حیاط‌خلوت ایشان. از دیروز تا حالا پریشان است. همین‌طور راه می‌روند؛ نه غذا می‌خورند و نه استراحت می‌کنند. من خندیدم و گفتم: برای بچه‌گربه ناراحتید؟ ایشان به من گفتند: بشر باید عاطفه داشته باشد. آدم بی‌عاطفه یعنی با قرآن دوست نیست.» بعد هم کلی خرج کرد و چاهک را شکافت تا بچه‌گربه را دربیاورد.

علامه طباطبایی بیش از آنکه معلوماتش بر افراد اثر بگذارد، به‌وسیله منش و رفتار بر روی افراد تأثیر می‌گذاشت و سبک زندگی وی، امروز می‌تواند الگوی مناسبی در رفتار، گفتار و منش ما قرار گیرد.