یک مساله 25میلیون‌دقیقه‌ای

عجالتا با این فراز و فرود و کش و قوس‌ها کاری نداریم؛ در این بیانیه‌ها نکاتی یافته‌ایم که می‌تواند زاویه‌های تازه‌تری برای بررسی در اختیار قرار دهد.

35 درصد

نخستین نکته‌ای که در بیانیه انجمن صنفی شرکت‌های نمایش ویدئویی آنلاین به چشم می‌آید، آماری است که این انجمن در رابطه با عرضه مجازی محتواهای مربوط به سامانه‌های VOD وIPTV ارائه کرد.

می‌دانیم که همه فیلم‌ها و سریال‌های داخلی و خارجی به محض انتشار در ایران یا در سراسر دنیا در فضای مجازی قابل دسترسی است. این در حالی است که سهم سامانه‌های VOD وIPTV قانونی در کشور ۳۵درصد کل سهم بازار عرضه مجازی محتواست. ۶۵درصد محتوا به صورت غیرقانونی و قاچاق در عرصه فضای مجازی بارگذاری و فروخته می‌شود که تهیه‌کنندگان آن هیچ سهمی از فروش این آثار نمی‌برند.

60 درصد

یکی از انتقادهای کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی به عرضه محتوای خارجی روی سامانه‌های قانونی بوده است. حالا در بیانیه انجمن صنفی شرکت‌های نمایش ویدئوی آنلاین آمده که طبق آمار این سامانه‌ها، بیش از ۶۰ درصد کاربران، محتوای ایرانی و تولید شده در داخل را مشاهده می‌کنند. در ادامه آمده «در حالی که در کشور ما در سال حدود پنج سریال نمایش خانگی و صد عنوان سینمایی تولید می‌شود که کافی نیست. لذا کاربر داخلی برای سرگرمی خود سراغ محتوای خارجی می‌رود». در این مورد بخصوص به نظر می‌رسد این انجمن، برنده بازی باشد، چرا که اگر سامانه‌های قانونی محتوای خارجی را بارگذاری نکنند، کاربران برای دیدن این محتوا به این مجاری غیرقانونی رجوع می‌کنند.

وقتی بهترین دفاع حمله نیست

در بازی فوتبال قاعده‌ای هست که می‌گوید بهترین دفاع، حمله است. اما اهل فن فوتبال می‌دانند این حمله اگر بی‌محابا و بدون پشتوانه صورت بگیرد، نتیجه احتمالا چند گل خورده بیشتر در ضدحمله‌ها خواهد بود. دفاعی که انجمن صنفی شرکت‌های نمایش ویدئویی آنلاین در رابطه با عرضه محتوای خارجی از خود کرده، شبیه همین ماجرای فوتبالی است. آنها خواسته‌اند در دفاع از عملکرد خود، توپ را به زمین تلویزیون بیندازند، اما وقتی مقایسه‌شان مبنای درستی ندارد، ماجرا می‌شود مثل تیمی که براساس قاعده «بهترین دفاع، حمله است» حمله می‌کند بی‌آن‌که مختصات این حمله را رعایت کرده باشد. قصه از این قرار است که در بیانیه این انجمن آمده: «نسبت عناوین خارجی بارگذاری‌شده از ابتدای راه‌اندازی در سامانه‌هایVOD از عناوین خارجی پخش‌شده در نوروز سه سال اخیر از سیمای جمهوری اسلامی کمتر است؛ با توجه این که تعداد مخاطب تلویزیون در نوروز با مخاطب سامانه‌های VOD به هیچ وجه قابل مقایسه نیست». این مقایسه، از اساس اشتباه است. بدیهی است که مختصات و ساز و کارهای عرضه محتوای خارجی در سامانه‌های VOD با تلویزیون قابل مقایسه نیست و کم‌لطفی است چنین مقایسه‌ای.

30 درصد

واقعا وقتش رسیده است که ساز و کاری جدی برایش اندیشیده شود. خریدار محصولی فرهنگی، مثلا یک فیلم یا یک سریال می‌تواند در کمتر از 30دقیقه، محتوای نسخه خریداری‌شده را بدون هیچ دردسری در فضای مجازی بارگذاری کند و در فرآیند این قاچاق، دیگران آن را به رایگان با با مبلغی که تعیین شده تهیه کنند.

حالا انجمن صنفی شرکت‌های نمایش ویدئویی آنلاین نوشته این سامانه قانونی برای خرید رایتVOD این محتوا مبلغ بسیار زیادی پرداخت کرده است و برای مقابله با این روند راهی جز بردن شکایت به دادسرای فرهنگ و رسانه ندارد. این در حالی است که هنوز قوانین مربوط به این بخش چابک نیست و زمانی حکم علیه خاطیان صادر می‌شود که ماه‌ها از انتشار محتوای قاچاق‌شده گذشته است.

25 درصد

بیانیه انجمن صنفی شرکت‌های نمایش ویدئویی آنلاین، آماری به دست داده که قابل توجه است. در این بیانیه اشاره شده هم‌اکنون تعداد 2500فیلم ایرانی در سامانه‌ها وجود دارد و هزاران دقیقه برنامه یا مستقلا یا با مشارکت تولیدکنندگان داخلی در حال ساخت و پخش است. این بیانیه آورده است: «این سامانه محدودیت زمان و مکان پخش فیلم را ندارد و قطعا از هر محتوای ارزشمند تولید داخل استقبال می‌شود» و این مورد را یکی از مصادیق توسعه عدالت فرهنگی در کشور عنوان کرده است.

همچنین در این بیانیه اشاره شده اکنون روزانه 25 میلیون دقیقه مشاهده فیلم روی سامانه‌های قانونی صورت می‌گیرد. به هر حال باید پذیرفت وقتی چنین حجمی از وقت مخاطبان محصولات فرهنگی از طریق این سامانه‌ها تامین می‌شود، حساسیت‌ها و دغدغه‌ها درباره آن شکل بگیرد.