وقتی عضله پشت ساق بشدت درد می‌گیرد

ترومبوز سیاهرگی عمقی زمانی بروز پیدا می‌کند که خون در یک سیاهرگ عمقی بدن لخته شود. معمولا این سیاهرگ‌های عمقی که خون در آنها لخته می‌شود، در ساق، ران یا لگن قرار دارند.

اما موضوع خطرناک این است که این لخته‌خون در سیاهرگ‌های عمقی می‌تواند کنده و رها شده و از طریق گردش خون به نواحی دیگر منتقل شود. گیر کردن این لخته در یکی از سرخرگ‌های ریه، آمبولی ریه نام دارد که در صورت بزرگ بودن لخته می‌تواند کشنده باشد. البته سن فرد بسیار اهمیت دارد و این اختلال بیشتر در میانسالی به بالا اتفاق می‌افتد.

در افرادی که سفرهای طولانی با هواپیما و خودرو داشته و زمان زیادی را بی‌حرکت بوده‌اند یا کسانی که به علت بیماری یا بعد از جراحی مجبور به استراحت طولانی و دوری از فعالیت بوده‌اند، بسیار در معرض خطر لخته‌شدن خون در سیاهرگ‌های عمقی ساق و ران قرار دارند. سیگار می‌کشند، افرادی که اضافه وزن دارند، خانم‌هایی که باردار هستند، کسانی که در ناحیه شکم جراحی یا جراحی‌های وسیعی در ناحیه اندام‌های تحتانی انجام داده‌اند، بیشتر از دیگران در معرض خطر ترومبوز سیاهرگی عمقی قرار دارند.

گاهی برخی شرایط پزشکی مانند بالا رفتن پلاکت‌ها در خون می‌تواند زمینه‌ساز این مشکل باشد. در صورتی که فرد سابقه ابتلا به ترومبوز سیاهرگی عمقی داشته باشد یا کسی از افراد خانواده اش قبلا به این اختلال دچار شده باشد، احتمال ابتلای او بیشتر است.

اقدامات ناآگاهانه و خودسرانه بیمار مانند گرم کردن محل دردناک یا حرکت دادن و ورزش کردن با اندام درگیر با تصور رفع مشکل عضلانی می‌تواند باعث کنده و جابه‌جا شدن لخته خون و تبدیل آن به آمبولی ریه شود. توصیه به استفاده از جوراب‌های فشاری مانند جوراب واریس می‌تواند مانع تورم بیشتر و تشکیل و جمع شدن لخته خون شود.

پیاده روی آرام و در سطح صاف و عدم بی‌حرکتی طولانی‌مدت بسیار مفید است. ساق پا نباید آویزان باشد و بهتر است بالا قرار گیرد تا از تورم بیشتر جلوگیری شود. مصرف همزمان آسپیرین با داروهای ضدانعقاد خون یا مصرف همزمان داروهای ضدالتهاب مانند ادویل، ناپروکسن و بروفن می‌تواند خطرناک باشد.

دکتر پرهام پارسانژاد

فیزیوتراپیست