شهر الگوی اقتصاد مقاومتی

بلوار علوی را باید آبادترین بخش قلعه گنج دانست. آسفالتش مثل آیینه صاف است و خیابان و ساختمان‌های دور و برش مهندسی‌ساز و چشم‌نواز. در بلوار همجوار که موازی علوی است کارخانه هم ساخته‌اند، یکی برای تولید رب گوجه و فراوری خرما و دیگری برای روغن‌گیری از کنجد. کمی دورتر پایه‌های پنل‌های خورشیدی یک نیروگاه سولار را هم زده‌اند و فقط مانده است نصب صفحات خورشیدی. در جاده‌ای که به روستای چاه شاهی ختم می‌شود نیز یک دامداری صنعتی برپا شده که کارش تولید شیر از بزهای اسپانیایی «مورسیا»است. بزها کم خورند و پربازده، برنامه این است که از شیراین مورسیاها شکلات‌هایی ساخته شود که باب دندان عرب‌های خلیج فارس است. دور از اینها گلخانه‌هایی بزرگ هم هست و یک کارخانه شیر که شیرهمان بزها را فراوری می‌کند و تا تکمیل شدن راهی ندارد. سرمایه‌گذاری همه اینها ازآنِ بنیادعلوی است. این بنیاد به قلعه گنج آمده تا به فرمان رهبری،‌ محروم‌ترین نقطه ایران را به شهرالگوی اقتصادمقاومتی تبدیل کند، شهری که اگر متولیانش راه را درست بروند فقری را ریشه‌کن می‌کنند که تاریخی است. مردم قلعه گنج را هنوزعقرب و مارهای بیابان می‌زنند و عده‌ای از آنها را که به مرکز درمانی دورند، می‌کشد ولی همین گزنده‌های کشنده می‌توانند منبع درآمد این مردم باشند اگر زهرشان، پادزهر شود. بسیاری از قلعه گنجی‌ها پول برای پرداخت قبض برق ندارند، دولت هم مدارایشان می‌کند ولی اینها زیر آن آفتاب سوزان که360 روزسال مستقیم می‌تابد گنجی از انرژی دارند که البته هدر می‌رود. مردم قلعه گنج اگر درست تدبیر شود، می‌توانند فروشنده‌های خانگی برق به دولت شوند و روی پایشان بایستند، مثل بسیاری ازمردم دنیا که برق فروشی می‌کنند. در قلعه گنج تهدید زیاد است ولی فرصت‌ها از تهدیدها بیشتر است و انگار تهدیدها نیز خودِ فرصت‌اند. در شهر الگوی اقتصادمقاومتی،‌ در شهری که رنج به تار و پود مردمش بافته شده توسعه به دست نمی‌آید مگر این که به همه چیز این‌گونه نگاه شود.