خاطرات و فراموشی

20 ساله بود که وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد؛ اما این رشته را نیمه تمام رها کرد و به جامعه‌شناسی روی آورد. پس از مدتی، رشته جامعه‌شناسی هم به سرنوشت ادبیات فارسی دچار شد اما حسین منزوی همچنان می‌گفت و می‌سرود و خود را در شعر و ترانه و تصنیف مطرح می‌کرد. البته اشعار، کتب شعر و زبان شعری حسین منزوی در زمان حیاتش کمتر از امروز مشهور و معروف بود اما امروزه کم نیستند افرادی که شعر حسین منزوی را یک نوآوری در زبان غزل معاصر می‌دانند و آن را می‌ستایند. او در دوران زندگی‌اش کتاب‌های متعددی را از اشعار گوناگون خود و در قالب‌های مختلف، روانه بازار کرد که از آن جمله می‌توان به با عشق در حوالی فاجعه، با عشق تاب می‌آورم، از شوکران و شکر، از ترمه و تغزل، از کهربا و کافور، از خاموشی‌ها و فراموشی‌ها، با سیاوش از آتش، حنجره زخمی تغزل، به همین سادگی و این کاغذین جامه اشاره کرد.

منزوی همچنین در کتاب «این ترک پارسی گوی»، به بررسی و تحلیل شعر شهریار پرداخته است و در عین حال، ترجمه‌ای نیمایی از منظومه «حیدربابا یه سلام» شهریار شیرین سخن هم دارد.حسین منزوی در ایام زندگی بیشتر از طریق سرودن شعر و انتشار کتاب و همکاری با نشریات روزگار می‌گذراند تا این‌که سرانجام در چنین روزی یعنی در شانزدهمین روز از اردیبهشت 1383 در زنجان درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.