بودجه 50 کشور هزینه سلاح یانکی‌ها

دولت ترامپ مثل دولت اوباما با این مشکل مواجه است که بخش عمده‌ای از زرادخانه‌های اتمی این کشور به لحاظ کیفی و کمی نیاز به اصلاح دارد.

بر این مبنا باید در بسیاری از موشک‌ها، بمب‌ها و تجهیزات اتمی آمریکا به لحاظ کیفیت تغییراتی ایجاد شود تا نیازی به حفظ زرادخانه‌ها به طور وسیع و برپایه عدد و رقم‌های بالا نباشد. سلاح‌های دهه 80 و 90 و سلاح‌های هسته‌ای باید در آغاز هزاره جدید در عرصه‌های مختلف به روزرسانی‌شود و آمریکا اگر بخواهد سلاح اتمی به‌روز و یک بمب تخریبی به اندازه 50 بمب داشته باشد باید سلاح‌های خود را به‌روزرسانی کند. در پیمان‌هایی که آمریکایی‌ها با روس‌ها بستند ـ چه پیمان استارت1و2 در دوره قدیم که بحث کاهش سلاح‌ها بود و چه بحث پیمان استارت جدید که اوباما آن را امضا کرد ـ به ظاهر قضیه کاهش سلاح‌ها مطرح شد تا کمیت عدد و رقم سلاح‌ها پایین بیاید ولی در واقع کیفیت سلاح‌ها بالا برود. مثلا اگر قرار است تعداد سلاح‌های اتمی آمریکا از 9000 به 7000 کاهش پیدا کند ولی باید این 7000 اسلحه به‌روزرسانی شده باشد تا چندبرابر آن 9000 اسلحه، اثر تخریبی داشته باشد. لذا این اقدام برنامه‌ای است که ترامپ آن را پیگیری می‌کند. آمریکا طبق پیمانی که باروسیه دارد کمیت سلاح را کاهش می‌دهد ولی به کیفیت سلاح‌ها می‌افزاید تا سلطه، نفوذ و جایگاه خود را از دست ندهد و در میدان رقابت از رقبایی مثل چین و روسیه عقب نماند چون بحث قدرت نظامی آمریکا و حضور نظامی‌اش در جهان فوق‌العاده برای این کشور حیاتی است.

از نظر ترامپ خطراتی چون افزایش نفوذ روسیه در منطقه وجود دارد چون روسیه در جریان جنگ سوریه نشان داد که تمایل دارد از سیاست انزواطلبی و سیاست دهه آغازین هزاره جدید قرن 21، بیرون بیاید و حضور فرامرزی داشته باشد. لذا با توجه به دخالت وسیعی که روسیه در برخی کشورها انجام داده آمریکایی‌ها احساس می‌کنند باید پاسخ این کشور را بدهند، از طرفی آمریکایی‌ها احساس می‌کنند متحدانشان در منطقه غرب آسیا ضعیف شدند و توان مقابله با قدرت ایران را ندارند. ایران هم‌اکنون تبدیل به یک قدرت موشکی و تبدیل به یک قدرت فرامرزی در منطقه با تاثیرگذاری بالا بر تحولات بسیاری از کشورهای خاورمیانه شده است لذا ترامپ با خطر گسترش قدرت روسیه و ایران مواجه است و از طرفی اسرائیل نیز با نوعی افول و کاهش قدرت مواجه است و این رژیم دیگر اسرائیل دهه 60 که همزمان چهار کشور عربی را شکست بدهد یا کشوری که در دهه 80، جنوب لبنان را اشغال کرد نیست. آمریکایی‌ها می‌خواهند قدرتشان را در منطقه افزایش بدهند. اما این اتفاق بستگی به چند پارامتر اساسی دارد. ترامپ با هیات‌حاکمه جدید عربستان به این جمع‌بندی رسیده‌اند که باید حضور و قدرت نظامی خود را در خاورمیانه و خلیج‌فارس افزایش بدهند و این اقدام را در قالب پایگاه‌ها، قراردادها و حتی حضور ناتو انجام می‌دهند و امکان دارد یک سری پیمان‌های همکاری با برخی کشورها مثل بحرین، عربستان و کویت را در قالب ناتو داشته باشند تا پای خود را در منطقه بیشتر باز کنند. ترامپ به این نتیجه رسیده که باید نقش منفعلی که اوباما در قبال روسیه و ایران و حاکمیت عربستان داشته جبران کند اما حالا این‌که چقدر می‌توانند این نقش را جبران کنند بستگی به شرایط منطقه و نگرانی‌ها دارد. خلا قدرت در سوریه، ضعف قدرت در عراق و فروپاشی سیاسی این کشور، افزایش نفوذ ایران و روسیه در منطقه،آمریکا و متحدانش را نگران کرده است، لذا خریدهای تسلیحاتی سنگین کشورهای عربی که نزدیک به صد میلیارد دلار در ماه‌های گذشته بوده نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها می‌خواهند این خلأ قدرت و ضعفی که دارند را جبران کنند.

در برابر این راهبرد ما نباید به فازی که شوروی وارد شد وارد شویم. آمریکایی‌ها تله‌ای برای کشورهای مستقل و کشورهایی که در مقابل آمریکا می‌ایستند در طول تاریخ گذاشته‌اند. این تله این است که آمریکایی‌ها بخش عمده‌ای از درآمد و پول خود را برای خریدهای تسلیحاتی و ساخت تسلیحات می‌گذارند تا طرف مقابل را ترغیب به افزایش خرید سلاح نمایند . اما باید بدانیم که امنیت امروز صرفا امنیت نظامی نیست بلکه امنیت امروز امنیت اقتصادی،امنیت روانی، اجتماعی و فرهنگی نیز هست. اگر ما کشوری داشته باشیم که در آن امنیت نظامی به علاوه امنیت روانی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و ایجاد اشتغال باشد آمریکا هیچ وقت جرات نمی‌کند به این نظام سیاسی آسیب زده یا به ما حمله کند.

دکتر جلیل رحیمی جهان‌آبادی - رئیس کمیته بین‌الملل کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس