به مخاطبان هم نقش می‌دهم

معمولا مخاطبان با تماشای سریال‌های شما غافلگیر می‌شوند، چراکه از زوایای تازه به روابط بین افراد جامعه می‌پردازید، بویژه در آخرین اثرتان نفس گرم. آیا قرار است این اتفاق در مجموعه دستت را به من بده هم رخ بدهد؟

غافلگیری اشکال مختلف دارد و به شکل یک معما در ذهن ایجاد می‌شود. مساله ذهنی من در مجموعه دستت را به من بده، طراحی یک معما نبود بلکه تلاش کردم از روش‌های دیگری برای غافلگیری مخاطب استفاده کنم که در تلویزیون به آن پرداخته نشده یا کمتر مورد توجه قرار گرفته است، بنابراین نسبت به کارهای قبلی‌ام، نوعی پیشرفت تلقی می‌شود. بیننده در مجموعه دستت را به من بده با یک فضای متفاوت روبه‌رو می‌شود.

یکی از علاقه‌هایم این است که نشان دهم چطور یک موضوع ساده می‌تواند کارها را پیچیده کند. شاید یک مساله در ظاهر ساده باشد، اما ناگهان درگیر یک پیچیدگی می‌شود و این اتفاق در فیلمنامه مجموعه دستت را به من بده، لحاظ شده است؛ حتی گاهی این پیچیدگی به حدی زیاد بود که وقتی فیلمنامه را می‌نوشتم، پاسخ برخی از آنها را نمی‌دانستم. البته ایرادی هم ندارد؛ به هر حال مخاطب خودش به راه حل‌هایی فکر می‌کند که به ذهنش می‌رسد. بنابراین در این بخش‌ها روی مشارکت بیننده هم می‌توان حساب کرد.

خودتان فیلمنامه را نوشته‌اید یا از دوست دیگری هم کمک گرفته‌اید؟

طرح اولیه سریال به عهده خودم بود و سیناپس‌های این سریال 37 قسمتی را نوشتم. بعد خانم جمیله دارالشفایی، سکانس‌ها را گسترش دادند و تبدیل به فیلمنامه‌ای شد که دیالوگ داشت و در انتها به من تحویل دادند و خودم بازنویسی را انجام دادم و همانی شد که می‌خواستم.

نقش اول این سریال را به امین تارخ سپردید. چطور شد او را برای نقش اول انتخاب کردید؟

واقعیت این است که به خود آقای تارخ هم گفته‌ام، زمانی که طرح مجموعه را می‌نوشتم، به او فکر می‌کردم، حتی وقتی طرح در حد سه تا چهار صفحه بود. تصورم این بود که نقش اصلی را باید او ایفا کند. همان زمان هم با خودش تماس گرفتم. ما سابقه رفاقت طولانی با یکدیگر داریم. آقای تارخ هم بعد از توضیحاتم پذیرفت و زمانی که داستان را کامل خواند، مشتاق انجام کار شد.

بقیه بازیگران در مسیر کار انتخاب شدند. سریال دستت را به من بده، پرشخصیت و پر بازیگر است و چند خانواده محورقصه هستند. تمام اعضای خانواده که با هم مرتبط هستند به یک اندازه در قصه وزن دارند، البته به استثنای آقای تارخ. با تعدادی از دوستان قبلاً هم کار کرده بودم و برخی دیگر برای اولین بار است که با هم تجربه
همکاری داریم.

کمی از شخصیتی که امین تارخ آن را بازی می‌کند، برایمان بگویید؟

تارخ نقش حاج رسول را بازی می‌کند که یک گاراژدار قدیمی است و از پدرش خریده. این گاراژ قدمتی 50 تا 60 ساله دارد و در کنارش یک شرکت حمل و نقل هم هست. خواهرها و برادرها خیلی برادر بزرگ‌ترشان را دوست دارند و اابته او هم خیلی به آنها کمک می‌کند، تا این‌که بر اثر اتفاقاتی بخشی از گذشته رو می‌شود و رابطه‌های شیرین گذشته رنگ و بوی تلخی به خود می‌گیرد. این تلخی تا پایان ماجرا هست، زیرا زاییده سوءتفاهم‌هایی است که به وجود آمده، هر چند شاید راه حلش هم خیلی پیچیده نباشد.

این تلخی‌ها مخاطب را اذیت نخواهد کرد؟

تلاش می‌کنم مخاطب در همه کارهایم خودش را پیدا کند.یعنی وقتی درباره دروغگویی حرف می‌زنیم، جنسش طوری باشد که برای بیننده باورپذیر به نظر برسد. دلم می‌خواهد مخاطب را در معرض واقعیت‌های زندگی بگذارم. البته طوری به شخصیت‌های منفی در قصه هم می‌پردازم که مخاطب با خودش این سوال را مطرح کند که چرا این فرد در چنین موقعیتی این کار بد را انجام می‌دهد؛ حتی گاهی هم دلش برایش بسوزد. این مهم در سریال دستت را به من بده هم اتفاق می‌افتد.