برف تمام زندگی من است

این اسکی‌باز ایرانی در بازی‌های المپیک زمستانی 2014 در رشته اسکی آلپاین و پرچمدار ایران در بازی‌ها، همین طور تجربه و سابقه حضور در بازی‌های المپیک زمستانی 2010 ونکوور را در کارنامه خود دارد.

او عناوین زیاد بین‌المللی و حضور در رقابت‌های معتبر جهانی را دارد با این حال وقتی صحبت می‌کند فقط از عشقی که به اسکی می‌ورزد می‌گوید و این عشق مسبب همه سال‌های حضور او در اسکی است.

حسین جملات را شمرده ادا می‌کند و وقتی در لابه‌لای حرف‌هایش به بارش‌های کم امسال می‌رسد می‌گوید که چقدر بی‌برفی در پیست‌ها دست اسکی‌بازان را برای تمرین و رسیدن به آمادگی، بسته است.

دارنده طلای بیست و چهارمین دوره رقابت‌های اسکی قهرمانی آسیا وقتی می‌گوید از چند سالگی وارد این رشته شده، تعجب می‌کنم و برای این‌که مطمئن شوم دوباره سوالم را تکرار می‌کنم.

از چند سالگی؟!

سه سالگی.

مسابقه دادی؟!

بله در اسکی خردسالان.

چطور؟

وقتی پدر و مادر و همه اعضای خانواده و فامیل اسکی باز باشند چطور ندارد. از همان بچگی اسکی یاد می‌گیرید.

از منزل تا پیست؟

5 دقیقه پیاده راه بود که مسیر برگشت را به خاطر سرازیری با اسکی می‌آمدیم.

اولین بار که زمین خوردید؟

بچه بودم و اولین مسابقه‌ای که شرکت کردم در مسابقات پارالل خردسالان زمین خوردم شلوارم به مانع گیر کرد و پاره شد. بعد علیداد ساوه شمشکی با چند تا روسری پایم را بست تا شلوار پاره‌ام معلوم نشود.

برف برای شما؟

همه زندگی. بدون برف نمی‌توانم دوام بیاورم.

تا کجا؟

هر کجا دربرود پیدایش می‌کنم. اگر پول داشتم قطب شمال و جنوب اسکی می‌کردم.

از برف پول هم درمی‌آید؟

هزینه بیشتر می‌شود تا درآمد. هر چقدر هم پول دارید باید بابت اسکی بدهید.

اما خیلی‌ها درآمد دارند؟

بله وقتی در کار آموزش ورود کنید پول هست.

مثلا چقدر؟

روزی حدود 150 هزار تومان.

قیمت هر آموزش؟

درجه سه همان 150 است و مربیان درجات بالاتر و ممتاز بیشتر می‌گیرند.

چوب اسکی چند؟

برند نخواهید حدود یک میلیون تومان. اجاره‌اش هم روزانه می‌شود بین 70 تا 100 هزار تومان.

کلا یک روز اسکی چند؟

بین 300 تا 400 هزار تومان برای یک نفر.

با همه چی؟

قیمت بلیت، اجاره چوب اسکی، لباس و پول مربی و با هزینه خورد و خوراک و رفت و آمد همین مقدار در می‌آید.

اسکی ورزش پولدارهاست؟

قدیم از این حرف‌ها نبود. حوالی پیست فقط اتوبوس و مینی‌بوس می‌دیدی که کاروان می‌آوردند یا بچه‌های دانش‌آموز، اما حالا اوضاع تغییر کرده است.

چه تغییری؟

الان فقط بنز و بی‌ام‌و و ماشین‌های لوکس و گرانقیمت می‌بینید.

یعنی ورزش پولدارهاست؟

خب هر کسی با قدرت مالی که دارد می‌تواند اسکی کند و شرایط همه جوره برای اقشار مختلف فراهم است، اما قبول دارم هزینه‌ها برای یک نفر با درآمد معمولی و حقوق ماهانه مناسب نیست.

با این همه تجربه اسکی، کجای ورزش ایران هستی؟

برای من این سال‌ها فقط یک تعبیر داشت؛ این که تلاش کنم. اسکی شرایط خاصی دارد و چنانچه بر سختی‌ها غلبه نکنید، شما را از پای می‌اندازد. جایگاه یک ورزشکار بستگی به تلاش و زحمات او دارد که در این بین مردم بهتر می‌توانند نظر بدهند.

سه سالگی ساوه شمشکی تا 32 سالگی؟

من در تمام این سال‌ها از نونهالان و نوجوانان تا بعد از هجده سالگی که عضو تیم ملی بزرگسالان شدم هیچ وقت یادم نمی‌رود. در نخستین سفری که همراه تیم نونهالان به لبنان داشتم با خودم عهد بستم اگر قرار است اسکی‌باز شوم، باید تمامی رده‌های ملی را فتح کنم.

فتح کردی؟

راضی هستم. یک تلاش متعهدانه داشتم و برای من همین کافی است.

ما بچه پولدار نیستیم

پرسش کلیشه‌ای که درباره پولدار بودن ورزشکاران اسکی تکرار می‌شود و ساوه‌شمشکی به آن پاسخ می‌دهد: ورزش اسکی پرهزینه است و بچه‌های تیم ملی ازجمله خود من پولدار نیستیم، فقط عشق ماست که حرکتمان می‌دهد. نباید از این همه عشق و علاقه به سادگی گذشت. هر بار نزدیک بازی‌ها که می‌شویم، کمی توجه‌ها زیاد می‌شود، اما در پایان همه کارها به جای اول خود بازمی‌گردد.

جنس برف

برای ما از دور جنس برف‌ها زیاد تفاوت ندارد، اما برای اسکی‌باز تیم ملی این‌گونه نیست. او می‌گوید: ما در ارتفاع بالایی اسکی می‌کنیم. بالای 3000 متر. توچال 3900 متر ارتفاع دارد. بر‌این‌اساس جنس برف ما خشک و پودرمانند است، در شرایطی که ارتفاع پیست‌های اروپا پایین‌تر بوده و برف سفت می‌شود و یخ می‌زند. ما در شرایطی کاملامتفاوت با مسابقه‌ها، تمرین می‌کنیم و همین سبب می‌شود در پیکارهای مختلف با مشکل روبه‌رو شویم.

محمد رضاپور - روزنامه نگار