قانون جدید مجامع انتخاباتی فدراسیون‌های ورزشی در حال تدوین است

قهرمانـان ملی پای صنـدوق رای

برگزاری مجامع انتخاباتی فدراسیون‌های ورزشی با شائبه‌های فراوان در حال برگزاری است. بسیاری این انتخابات را محصول مهندسی کردن و پشت پرده‌های ورزش تلقی می‌کنند و می‌گویند وزارت ورزش و جوانان گزینه مورد نظر خود را از صندوق‌های آرا بیرون می‌کشد. انصراف نامزدهای مجامع مختلف نیز پیش از رای گیری، حاشیه‌های تازه‌ای به وجود می‌آورد و شائبه‌های دیگری را دامن می‌زند.
کد خبر: ۱۱۰۶۵۵۵

وزارت ورزش و جوانان در اقدامی بی‌سابقه و در کمتر از یک ماه تاریخ برگزاری مجامع انتخاباتی 14 فدراسیون را اعلام کرد. این که فدراسیون‌های ورزشی در موعد مقرر، مجمع خود را برای انتخاب رئیس برگزار می‌کنند تا دچار بلاتکلیفی نشوند ایده مناسبی است، اما به نظر می‌رسد مدیریت این حجم از انتخابات در بازه زمانی محدود مشکلاتی به وجود آورده است و مجامع گوناگون با حاشیه‌های ریز و درشت دست و پنجه نرم می‌کنند.

در شرایطی که ورزش ایران تابستان آینده بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا را در پیش دارد ثبات‌دهی به فدراسیون‌ها از مهم‌ترین برنامه‌های وزارت ورزش و جوانان است و پیشگیری از شائبه‌های موجود و رفع اختلافات میان اهالی رشته‌های مختلف ورزشی می‌تواند در برنامه‌ریزی فدراسیون‌ها برای نتیجه گیری در بازی‌های آینده تاثیر بسزایی داشته باشد.

چرا می‌آیند؟

چند روز پیش همزمان با مجمع انتخابات کشتی، عباس جدیدی، نامزد ریاست، پیش از رای گیری به بهانه غیرقانونی بودن مجمع انصراف داد. در انتخابات تکواندو، مختار کلانتری نامزد ریاست این فدراسیون اعلام کرد نتیجه از قبل مشخص است و کنار کشید. پرسش اینجاست اگر مجمع غیر قانونی است یا نتیجه آن از پیش مشخص شده چرا شرکت می‌کنید؟

محمدرضا داورزنی، معاون قهرمانی وزارت ورزش و جوانان درباره شائبه‌هایی که این روزها در ارتباط با انتخابات فدراسیون‌ها به وجود آمده است، می‌گوید: وزارت ورزش و جوانان نمی‌تواند از ورود افراد به مجامع فدراسیون‌های مختلف جلوگیری کند. در حال حاضر 22 نفر در انتخابات بسکتبال نام‌نویسی کردند و اگر نتیجه مشخص است چرا می‌آیند؟ برخی از این افراد به وزارتخانه مراجعه می‌کنند و نظر ما را می‌خواهند و اگر احساس کنیم می‌توانند به ورزش کمک کنند به آنها می‌گوییم شرکت کنند در صورتی که ما تضمینی برای انتخاب یک فرد در انتخابات نمی‌دهیم.

بازنگری در هیات‌ها

بحث هیات‌های استانی هم مطرح است. روسایی که بودجه کافی ندارند و از میان افراد دو شغله، متمول و صاحب نفوذ انتخاب می‌شوند. محمدرضا داورزنی می‌گوید در اساسنامه جدیدی که درحال تدوین است، همه این موارد پیش‌بینی شده است تا دیگر حس انتخابات یکطرفه وجود نداشته باشد. او ادامه می‌دهد: ما افراد بیشماری از نهادهای دیگر را هم درگیر انتخابات خواهیم کرد. قهرمانان ملی باید ورود کنند و بدنه ورزش شامل بازیکنان، مربیان، داوران و مدیران باشگاه‌های آن رشته ورزشی می‌توانند شائبه‌های گوناگون را از بین ببرند.

در حال حاضر 31 رئیس هیات در انتخابات نقش دارند که برخی از آنها تخصصی در رشته مربوط ندارند. رضا شجیع، استاد دانشگاه درباره ساختار تشکیل‌دهنده مجامع ورزشی و نقش هیات‌های استانی در آن می‌گوید: اگر میانگین حمایت مالی دولت به هیأت‌های ورزشی استان‌های سراسر کشور را به تفکیک تمامی رشته‌های ورزشی (به استثنای فوتبال) محاسبه کنیم، درمی‌یابیم سرانه حمایتی دولت به هیات‌های ورزشی استان‌ها به طور میانگین رقمی در حدود دو میلیون تومان بابت هر هیات آن هم در صورت تخصیص است. چه کسی حاضر است با این بودجه ریاست یک هیات را قبول کند و اساسا چرا شیفتگان خدمت در این هیات‌های بدون بودجه بسیارند؟

این استاد دانشگاه ادامه می‌دهد: طبیعی است رئیس هیات استان از میان افراد متمول، دوشغله یا صاحب نفوذی انتخاب شود که بتواند همزمان نظر مدیرکل استان، رئیس فدراسیون و روسای هیات‌های شهرستانی را جلب کند. در چنین وضعیتی بودجه هیات‌های شهرستانی و نحوه تعامل با آنها قابل حدس است و دیگر لازم به توضیح نیست این هیات‌ها در چه شرایط سختی از منظر دریافت بودجه دولتی قرار دارند.

اکنون در ادامه راه ورزش ایران با برگزاری مجامع انتخاباتی، وزارت ورزش و جوانان بیش از هر نکته‌ای باید در تدوین اساسنامه جدید دقت بیشتری داشته باشد. در این مجامع جای خالی قهرمانان ملی و پیشکسوتان آن رشته احساس می‌شود. کسانی که سرمایه عمر خود را در آن ورزش گذاشتند و بهتر از افراد غیرمرتبط که بیشتر آنها با مختصات ورزش‌ها بیگانه اند می‌توانند برای سرنوشت یک رشته ورزشی تصمیم بگیرند.

پدرخوانده‌های ورزش

بسیاری معتقدند رئیس یک فدراسیون طی چهار‌سال، انتخابات هیأت‌های 31 استان را برگزار می‌کند و ارتباط خوبی که در این مدت بین فدراسیون و هیات‌ها به وجود می‌آید، متضمن انتخاب رئیس فدراسیون در دوره‌های بعدی است. این قصه تا وقتی وزارت ورزش و جوانان با محدودیت‌های قانونی ورود نکند، ادامه دارد. در سال‌های پیش محمود مشحون، محمد پولادگر، احمد ناطق‌نوری و... بالای 15‌سال در فدراسیون‌ها باقی ماندند و پدرخوانده‌های ورزش نام گرفتند تا این که قانون منع به کارگیری بازنشسته‌ها دست وزارت را برای فشار روی استعفای مشحون بعد از 16 سال ریاست در فدراسیون بسکتبال باز گذاشت یا ناطق نوری که بعد از 28 سال فدراسیون بوکس را ترک کرد. محمد پولادگر بعد از 16 سال ریاست دوباره برای یک دوره چهار ساله ماندنی شد. مشحون برای حفظ صندلی خود هر چند جمله‌ای به طنز می‌گفت، اما واقعیت‌های موجود در ورزش ماست. او همیشه می‌گفت صبح‌ها از همه زودتر به فدراسیون می‌رود تا کسی نتواند به جای او روی صندلی ریاست بنشیند!

وزارت ورزش و جوانان در آیین نامه جدیدی که پیش از این اعلام شده بود محدودیت دو تا سه دوره چهارساله را برای ریاست در فدراسیون‌ها اعلام کرده بود اما چندی بعد این قانون اجرایی نشد تا همچنان منتظر تدوین آیین‌نامه جدید برای انتخابات فدراسیون‌ها با در نظر گرفتن محدودیت زمانی برای رئیس باشیم.

محمد رضاپور

ورزش

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها